Imam Baqir as berkata “sesungguhnya amar makruf dan nahi munkar adalah jalan anbiya dan manhaj orang-orang saleh, dan ia termasuk kewajiban yang agung yang dengannya kewajiban lainnya dijalankan.”
Shabestan News Agency, Amar makruf dan nahi munkar merupakan dua hal yang diwajibkan, dan juga termasuk furu’uddin di samping shalat dan puasa. Sebagaimana hal ini disebutkan dalam surat Ali Imran ayat 104 “Dan hendaklah ada di antara kamu segolongan umat yang menyeru kepada kebaikan, menyuruh kepada yang makruf dan mencegah dari yang munkar; merekalah orang- orang yang beruntung.”
Dan dalam riwayat dua kewajiban ini termasuk kewajiban yang teratas, dalam hal ini Imam Baqir as berkata “sesungguhnya amar makruf dan nahi munkar adalah jalan anbiya dan manhaj orang-orang saleh, dan ia termasuk kewajiban yang agung yang dengannya kewajiban lainnya dijalankan.”
Dan jika melihat kondisi sekarang ini, amar makruf dan nahi munkar menjadi perkara wajib ayni, saat ini banyak orang yang bibir dan mulutnya seperti terkunci rapat, dan sangat jarang yang berani menjalankan amar makruf dan nahi munkar, padahal hal ini merupakan kewajiban dari Allah swt, seperti shalat yang merupakan kewajiban semua orang muslim.
Sebagian orang meyakini bahwa amar makruf dan nahi munkar tidak ada pengaruhnya di dalam masyarakat, pandangan seperti ini sama saja dengan kita mengatakan karena tidak memiliki wudhu maka kita tidak melakukan shalat, padahal wudhu juga merupakan perkara yang wajib.
Dengan begitu jangan sampai ada yang berfikiran seperti itu, dan bahkan hal itu harus disingkirkan, karena dalam keadaan dan kondisi apapun kewajiban untuk shalat tidak akan bisa gugur.
Kelak Imam Mahdi afs dengan kebangkitannya akan memperbaiki keadaan dunia dengan menjalankan amar makrif dan nahi munkar, para penantinya juga harus bisa menjalankan dua kewajiban ini.
منتظر مقابل منکرات سکوت نمی کند
تلاش برای گسترش خوبی ها و معروف ها در جامعه و مقابله با بدی ها و مفاسد و ستم ها، بسیار مقدس است. کاری است که منجی بشریت حضرت مهدی علیه السلام با قیام جهانی اش این هدف را در سطح جهانی پیاده و دنیا را اصلاح خواهد کرد.
به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان: اسلام، آیینی اجتماعی است و علاوه بر اصلاح فرد، به رشد اجتماعی و اصلاح جامعه هم نظر دارد.
برای بهبود وضع جامعه وضع قوانین لازم است و بهترین قوانین هم وقتی کارساز است که به آن عمل شود. ضامن اجرای قوانین اسلام، هم حکومت اسلامی است و هم نیروی اجرایی و قضایی و هم تعهد و احساس مسئولیت مردم. از این رو، یک تکلیف دینی به دوش همه است، به نام امر به معروف و نهی از منکر، به خصوص در مرحله «تذکر لسانی» که نظارت افراد بر عملکرد دیگران و دولت را در بردارد.
امر به معروف و نهی از منکر، دو فریضه واجب است و در کنار نماز و روزه از فروع دین به شمار می آید. خداوند در قرآن مکرر به آن دستور داده و آثار آن را فرموده است. از جمله در سوره مبارکه آل عمران، آیه 104؛ سوره لقمان، آیه 17؛ سوره حج، آیه 41 .
در روایات از این واجب به عنوان «اَسَمی الفرائض» و بالاترین واجب ها یاد شده است. امام باقر علیه السلام فرمودند: «إنّ الأمرَبِالمَعروف ِ و النّهیَ عَنِ المُنکَرِ سَبیلُ الأنبیاءِ و مِنهاجُ الصُّلحاءِ، فَریضةٌ عَظیمةٌ بِها تُقامُ الفرائضُ و تأمَنُ المذاهِبُ وتَحِلُّ المکاسِبُ؛ امر به معروف و نهی از منکر راه پیامبران و روش صالحان است، واجبی بزرگ که واجبات دیگر به وسیله آن برپا می شود و راه ها ایمن می گردد و کسب ها و درآمدها حلال می شود.»(1)
پیامبران الهی، پیشتاز عمل به این تکلیف بودند. خداوند یکی از رسالت های پیامبر اعظم صل الله علیه وآله را امر به معروف و نهی از منکر شمرده است. (2) در سیره امیرمومنان(ع) و ائمه(ع) دیگر هم انجام این وظیفه، جایگاه خاصی دارد.
حتی امام حسین علیه السلام قیام جاودانه خود را که برای مبارزه با ستم و جور و احیای دین و نفی بدعت ها و اجرای احکام قرآن بود با هدف امر به معروف و نهی از منکر معرفی کرد.
در جامعه خداپسند، این فریضه باید زنده و اثرگذار باشد و همه نسبت به آن احساس تکلیف کنند و بی اعتنا نباشند. در روایات به کسی که به این دو واجب عمل نمی کند و نه قلب، نه زبان و نه با دست و اقدام عملی، عکس العملی از خود در مقابل مفاسد و گناهان و بدعت ها از خود نشان نمی دهد، «مرده ی زنده نما» و به تعبیر حضرت علی علیه السلام «میّتُ الأحیاء» گفته شده است. (3)
ناگفته نماند که عمل به این دو واجب شرعی، شرایطی دارد و برای آن مراحل و مراتب و شیوه های خاص بیان شده که باید با آنها آشنا بود و باید صفات شایسته و لازم برای آمر و ناهی را داشت و خودساخته بود تا به دیگرسازی پرداخت.
جامعه مطلوب آن است که مردم، با احساس تکلیف دینی نسبت به همه کارها نظارت کنند و بی تفاوت نباشند و فرهنگ ِ«به من چه» نداشته باشند. اگر این احساس وظیفه در جامعه کمرنگ شود و هر کس به امید دیگری دست روی دست بگذارد و حرفی نزند و اقدامی نکند، هم مفاسد دامنگیر همه می شود و هم عذاب الهی همه را دربر می گیرد. گنهکاران را به خاطر گناهشان و دیگران را به خاطر سکوتشان.
پیامبر خدا صل الله علیه وآله فرمودند: «هر گاه مردم منکر و زشتی را ببینند و جلوی آن را نگیرند، کیفر الهی همه را فرا می گیرد.» (4)
تلاش برای گسترش خوبی ها و معروف ها در جامعه و مقابله با بدی ها و مفاسد و ستم ها، بسیار مقدس است. کاری است که منجی بشریت حضرت مهدی علیه السلام با قیام جهانی اش این هدف را در سطح جهانی پیاده و دنیا را اصلاح خواهد کرد.
منتظران او هم باید در حدّ توان در شعاع تاثیرگذاری خودشان به این مهم پرداخته و به این هدف کمک کنند. منتظر ظهور باید احساس تعهد و تکلیف کند و بی تفاوت نباشد.
پی نوشت ها:
1. وسائل الشیعه، ج 11، ص359
2. سوره اعراف آیه 157
3. غررالحکم ج4، ص518
4. تفسیرتبیان، ج4،ص 44
*برگرفته از «زندگی مهدوی(اخلاق و اوصاف منتظران)»، حجت الاسلام جواد محدثی
پایان پیام/9
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar