Kita menghormati dan memuliakan orang-orang besar namun kita tidak boleh sujud kepadanya, akan tetapi di hadapan keagungan dan kemuliaan Ilahi kita harus bersujud kepadanya.
Hal ini disampaikan Hujjatul Islam Muhammad Taqi Akbar Nejad dalam kajian tafsirnya saat menjelaskan tentang surat Al-fatihah. Dijelaskannya, Al-hamd bermakna pujian namun bukan bersyukur.
Ia menambahkan, pujian ini terjadi saat manusia berada dalam sebuah keagungan yang tanpa disadarinya ia mulai mendeskripsikan keagungan tersebut.
Namun mengenai syukur itu sendiri Hujjatul Islam Akbar Nejad mengatakan bahwa bersyukur ialah menghargai sesuatu hal, di saat seseorang melakukan sesuatu untuk orang lain maka orang tersebut akan berterimakasih kepadanya, inilah yang disebut dengan syukur yang terjadi atas sebuah nikmat, adapun Al-hamd adalah pujian.
Namun demikian, syukur dan pujian adalah dua hal yang saling melengkapi namun berebda satu sama lainnya, banyak pujian yang disebutkan di dalam Al-Qur’an, karena Al-hamd adalah satu dari sifat umum Ilahi. Sebab Al-hamd atau pujian tersebut khusus untuk Allah swt ialah menunjukan keagungan dan kemuliaan Ilahi yang tanpa batas, jelasnya.
Kita menghormati dan memuliakan orang-orang besar namun kita tidak boleh sujud kepadanya, akan tetapi di hadapan keagungan dan kemuliaan Ilahi kita harus bersujud kepadanya.
Seorang hamba dengan merendahkan diri, menghamba, pasrah, rendah hati, mendekatkan diri kepada Allah telah mengagungkan dan mensyukuri Zat yang telah memberikan segala sesuatu kepadanya.
Lalu mengapa kita harus bersujud sebanyak dua kali dalam salat disertai dengan zikir khusus?
Imam Ali bin Abi Thalib as pernah ditanya tentang rahasia sujud ini. Beliau menjawab, “Ya Allah! Engkau telah menciptakanku dari tanah. Arti bangun dari sujud adalah Engkau telah mengeluarkanku dari tanah. Sujud kedua berarti Engkau akan mengembalikanku lagi ke tanah.”
حجت الاسلام محمدتقی اکبرنژاد رییس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی در جلسه تفسیر سوره حمد که در مجموعه فرهنگی شهدای هفت تیر برگزار شد، گفت: حمد به معنای ستودن و غیر از شکر است.
وی افزود: زمانی حمد اتفاق می‌افتد که انسان در برابر عظمتی قرار گرفته و بی‌اختیار شروع به وصف آن می‌کند.
حجت‌الاسلام اکبرنژاد با اشاره به اینکه شکر یعنی قدردانی کردن، اظهار داشت: زمانیکه کسی برای دیگری کاری کرده و شخص تشکر می‌کند این را شکر گویند که در برابر نعمت رخ می‌دهد، اما حمد ستایش است، اگرچه مقابل نعمات خداوند در مقام شکر هم می‌شود او را ستود.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی با اشاره به اینکه شکر و حمد به یکدیگر برمی‌گردند اما غیر از هم هستند، بیان داشت: حمد از جمله اذکاری است که در آیات قرآن بسیار آمده است، حمد از صفات عام خداوند است که همیشه و در همه حال گفتن آن مطلوب است.
وی افزود: در کنار اذکار عام ذکر خاص هم داریم توسل به برخی اسماء الهی برای رفع برخی مشکلات خاص است.
حجت الاسلام اکبرنژاد با اشاره به اینکه «الحمد» یعنی هر چه ستایش و تعریف و تمجید است مخصوص خداوند است و دیگران شایستگی این حد تعریف و تمجید را ندارند، ابراز کرد: علت حمد صرف برای الله بوده و نشان از عظمت و شکوه بی‌نهایت او دارد.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن‌سازی اسلامی گفت: ما نزد هر کس یا هر بزرگی احترام داریم اما مقابل او به خاک نمی‌افتیم بلکه در برابر عظمت و شکوه الله به خاک می‌افتیم.
وی با اشاره به اینکه انسان نیاز به خیر دارد، افزود: گاهی شخصی برای خود بزرگ است اما به شما خیری نمی‌رساند انسان گاهی حتی چنین اشخاصی را به حساب نمی‌آورد اما وقتی خداوند را با ذوق‌زدگی حمد می‌کند نشان از میل قلبی دارد چراکه از خداوند به بندگان دائم خیر نازل می‌شود.
حجت الاسلام اکبرنژاد ادامه داد: انسان کسی را حمد می‌کند که هم الله است هم پرورش دهنده همه عالمیان است، بنابراین حمد ذات فقط به خداوند متعال اختصاص دارد.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی بیان داشت: امیرمومنان امام علی(ع) می‌فرمایند پروردگارا برای فخر من همین بس که تو پروردگار منی، نفس اینکه انسان تصور کند که کسی دارای کمال است برایش افتخارآمیز است که با او باشد.
وی افزود: احرار خداوند را به خاطر شایستگی او عبادت می‌کنند، اما متاسفانه بیشتر ما از ترس عذاب خداوند را عبادت می‌کنیم به عنوان مثال در ماه شعبان روزه بسیار ثواب دارد اما ما فقط ماه رمضان را روزه می‌گیریم.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: حتی کسی هم که از ترس خداوند او را عبادت می‌کند اگر به قلب خود رجوع کند محبت الهی را در وجود خود دارد چراکه خداوند همواره به بنده خود محبت می‌کند.
پایان پیام/487
وی افزود: زمانی حمد اتفاق می‌افتد که انسان در برابر عظمتی قرار گرفته و بی‌اختیار شروع به وصف آن می‌کند.
حجت‌الاسلام اکبرنژاد با اشاره به اینکه شکر یعنی قدردانی کردن، اظهار داشت: زمانیکه کسی برای دیگری کاری کرده و شخص تشکر می‌کند این را شکر گویند که در برابر نعمت رخ می‌دهد، اما حمد ستایش است، اگرچه مقابل نعمات خداوند در مقام شکر هم می‌شود او را ستود.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی با اشاره به اینکه شکر و حمد به یکدیگر برمی‌گردند اما غیر از هم هستند، بیان داشت: حمد از جمله اذکاری است که در آیات قرآن بسیار آمده است، حمد از صفات عام خداوند است که همیشه و در همه حال گفتن آن مطلوب است.
وی افزود: در کنار اذکار عام ذکر خاص هم داریم توسل به برخی اسماء الهی برای رفع برخی مشکلات خاص است.
حجت الاسلام اکبرنژاد با اشاره به اینکه «الحمد» یعنی هر چه ستایش و تعریف و تمجید است مخصوص خداوند است و دیگران شایستگی این حد تعریف و تمجید را ندارند، ابراز کرد: علت حمد صرف برای الله بوده و نشان از عظمت و شکوه بی‌نهایت او دارد.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن‌سازی اسلامی گفت: ما نزد هر کس یا هر بزرگی احترام داریم اما مقابل او به خاک نمی‌افتیم بلکه در برابر عظمت و شکوه الله به خاک می‌افتیم.
وی با اشاره به اینکه انسان نیاز به خیر دارد، افزود: گاهی شخصی برای خود بزرگ است اما به شما خیری نمی‌رساند انسان گاهی حتی چنین اشخاصی را به حساب نمی‌آورد اما وقتی خداوند را با ذوق‌زدگی حمد می‌کند نشان از میل قلبی دارد چراکه از خداوند به بندگان دائم خیر نازل می‌شود.
حجت الاسلام اکبرنژاد ادامه داد: انسان کسی را حمد می‌کند که هم الله است هم پرورش دهنده همه عالمیان است، بنابراین حمد ذات فقط به خداوند متعال اختصاص دارد.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی بیان داشت: امیرمومنان امام علی(ع) می‌فرمایند پروردگارا برای فخر من همین بس که تو پروردگار منی، نفس اینکه انسان تصور کند که کسی دارای کمال است برایش افتخارآمیز است که با او باشد.
وی افزود: احرار خداوند را به خاطر شایستگی او عبادت می‌کنند، اما متاسفانه بیشتر ما از ترس عذاب خداوند را عبادت می‌کنیم به عنوان مثال در ماه شعبان روزه بسیار ثواب دارد اما ما فقط ماه رمضان را روزه می‌گیریم.
رئیس مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: حتی کسی هم که از ترس خداوند او را عبادت می‌کند اگر به قلب خود رجوع کند محبت الهی را در وجود خود دارد چراکه خداوند همواره به بنده خود محبت می‌کند.
پایان پیام/487
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar