Rela dan ridha merupakan suatu perkara batin namun pada prakteknya merupakan perkara jasmani, yakni barang siapa yang rela terhadap suatu perkara yang salah maka hukumnya seperti orang yang melakukan perbuatan yang salah tersebut, dengan demikian ia akan mendapatkan dua dosa sekaligus.
Hal ini disampaikan Ayatullah Ali Akbar Reshad dalam kajiannya saat menjelaskan bahwa Imam Ali as dalam sebuah riwayatnya mengatakan “barang siapa yang ridha (rela) dengan kebatilan yang dilakukan suatu kelompok makan ia seperti orang yang melakukan perbuata batil tersebut dan ia akan mendapatkan dua dosa dari perbuatannya itu yang pertama dosa karena ia seperti melakukan perbuatan tersebut dan yang kedua dosa karena rela terhadap perbuatan tersebut.”
Ia menambahkan, kesimpulan dari ucapan Imam Ali as ialah bahwasanya rela dan ridha merupakan suatu perkara batin namun pada prakteknya merupakan perkara jasmani, yakni barang siapa yang rela terhadap suatu perkara yang salah maka hukumnya seperti orang yang melakukan perbuatan yang salah tersebut, dengan demikian ia akan mendapatkan dua dosa sekaligus, yang pertama karena melakukan perbuatan yang salah dan kedua karena rela terhadap orang yang melakukan perbuatan tersebut.
Sebagai tambahan, orang-orang yang imannya lemah pada umumnya bisa terjerumus dalam dosa. Padahal Allah taala telah memberikan kepada manusia kekuatan iradah dan keinginan untuk mampu menjauh dari dosa.
Kemauan atau Iradah yang kuat dalam meninggalkan maksiat akan membawa manusia kepada kebahagiaan dunia dan akhirat. Manusia dengan praktik dan usahanya yang terus-menerus serta mengerjakan kewajibannya akan mampu meninggalkan maksiat. Dan itu hanya tercapai dengan kemauan yang kuat.
رضایت و خشنودی نسبت به انجام گناه خود معصیت است
خبرگزاری شبستان: آیت‌الله رشاد با بیان اینکه رضایت و خشنودی نسبت به انجام گناه خود معصیت است، گفت: انسان گناهکار به دو گناه مبتلا می‌شود یکی گناه به جا آوردن و دیگری گناه رضا داشتن به انجام عمل منکر است.
به گزارش خبرنگار قران و معارف خبرگزاری شبستان، آیت‌الله علی اکبر رشاد رییس حوزه علمیه استان تهران و موسس حوزه علمیه امام رضا(ع) صبح امروز در جلسه درس خارج فقه، گفت: امیرمومنان علی(ع) فرمودند:« الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى كُلِّ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِهِ» کسی که به کار باطل گروهی خشنود باشد مانند آن است که با ایشان در آن کار همراه بوده و هر کننده کار باطل دو گناه مرتکب شده یکی گناه به جا آوردن آن و دیگری گناه رضا و خشنودی به آن کار باطل است.
وی افزود: سخن حضرت بیانگر این مطلب است که با این که رضایت یک امر جوانحی است اما در عمل به یک امر جوارحی محول می‌شود، یعنی کسی که راضی به امر خلافی باشد در حکم کسی است که آن عمل خلاف را انجام داده و کسی که مرتکب عمل خلافی شده دو گناه بر عهده او است گناه اول عمل خلافی است که از او سر زده و گناه دوم رضایت دادن به انجام آن گناه است.
آیت‌الله رشاد ادامه داد: بنابراین بین کسی که صرفا جوانحی به گناه راضی است با کسی که جوارحی مرتکب گناهی شده این تفاوت وجود دارد که آن کسی که راضی به عمل خلاف بوده از جهت رضایت مرتکب گناه شده و کسی که گناه را در مرتکب شده در حقیقت دو گناه از او سر زده گناه با جوارج و گناه به نیت از این رو رضایت دادن به منکر و خطا نیز بی اثر نیست.
پایان پیام/487
به گزارش خبرنگار قران و معارف خبرگزاری شبستان، آیت‌الله علی اکبر رشاد رییس حوزه علمیه استان تهران و موسس حوزه علمیه امام رضا(ع) صبح امروز در جلسه درس خارج فقه، گفت: امیرمومنان علی(ع) فرمودند:« الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى كُلِّ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِهِ» کسی که به کار باطل گروهی خشنود باشد مانند آن است که با ایشان در آن کار همراه بوده و هر کننده کار باطل دو گناه مرتکب شده یکی گناه به جا آوردن آن و دیگری گناه رضا و خشنودی به آن کار باطل است.
وی افزود: سخن حضرت بیانگر این مطلب است که با این که رضایت یک امر جوانحی است اما در عمل به یک امر جوارحی محول می‌شود، یعنی کسی که راضی به امر خلافی باشد در حکم کسی است که آن عمل خلاف را انجام داده و کسی که مرتکب عمل خلافی شده دو گناه بر عهده او است گناه اول عمل خلافی است که از او سر زده و گناه دوم رضایت دادن به انجام آن گناه است.
آیت‌الله رشاد ادامه داد: بنابراین بین کسی که صرفا جوانحی به گناه راضی است با کسی که جوارحی مرتکب گناهی شده این تفاوت وجود دارد که آن کسی که راضی به عمل خلاف بوده از جهت رضایت مرتکب گناه شده و کسی که گناه را در مرتکب شده در حقیقت دو گناه از او سر زده گناه با جوارج و گناه به نیت از این رو رضایت دادن به منکر و خطا نیز بی اثر نیست.
پایان پیام/487
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar