BAHAGIAN KEENAM
Bagi Matahari Tiga Ratus Enam Puluh Menara, Larangan Abu Ja‘far A.S Terhadap Jabir al-Ja‘fi, Aku Akan Mengambil Kira Orang Yang Tidak Berdosa Di Kalangan Kamu Dan Lain-Lain.
Bagi Matahari Tiga Ratus Enam Puluh Menara.
148. Ali bin Ibrahim, dan beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Muhammad bin Isa, daripada Abu Sabah al-Kinani, daripada al-Asbagh bin Nabatah berkata: Amir al-Mukmin a.s berkata: Matahari mempunyai tiga ratus enam puluh menara. Setiap menara seumpama semenanjung. Setiap hari ia turun di atas menara. Apabila ia hilang, maka ia berakhir kepada had ‘Arasy, sentiasa sujud sehingga keesokannya. Kemudian ia kembali ke tempat naiknya bersamanya dua malaikat yang sentiasa berhubung dengannya, mukanya menghala ke arah ahli langit sementara tengkuknya menghala ke arah ahli bumi. Sekiranya mukanya menghala ke arah ahli bumi, nescaya bumi dan apa yang ada di atasnya akan terbakar. Adapun makna sujudnya adalah sebagaimana firman-Nya di dalam Surah al-Hajj (22): 18 “Apakah kamu tidak mengetahui bahawa kepada Allah bersujud apa yang ada di langit, di bumi, matahari, bulan, bintang, gunung, pohon-pohonan, binatang-binatang yang melata dan sebahagian besar daripada manusia”.
Larangan Abu Ja‘far A.S Terhadap Jabir al-Ja‘fi Dari Mendedahkan Tujuh Puluh Hadis Yang Diajarkan Kepadanya.
149. Beberapa orang daripada sahabat kami, daripada Salih bin Abu Hamid, daripada Ismail bin Mihran, daripada orang yang memberitahunya, daripada Jabir bin Yazid berkata: Muhammad bin Ali a.s telah memberitahuku tujuh puluh hadis yang mana aku tidak pernah memberitahu seorangpun mengenainya. Apabila Muhammad bin Ali a.s mati, maka tengkukku menjadi berat dan dadaku menjadi cemas, lalu aku mendatangi Abu Abdullah a.s, maka aku berkata kepadanya: Aku jadikan diriku tebusan anda, sesungguhnya bapa anda telah memberitahuku (haddatha-ni) tujuh puluh hadis.
Tiada hadis yang terkeluar daripadaku dan tiada satupun daripadanya terkeluar kepada seorangpun. Lalu beliau a.s memerintahku supaya merahsiakannya. Lantaran itu, tengkukku menjadi berat dan dadaku menjadi cemas, kenapa anda tidak memerintahkan aku, maka beliau a.s berkata: Wahai Jabir, apabila ada sesuatu yang menyusahkan anda, maka keluarlah anda ke al-Jabanah dan galilah lubang. Kemudian masukkan kepala anda di dalamnya dan katakanlah: Muhammad bin Ali telah memberitahuku mengenai hadis tertentu, kemudian timbuslah kembali, kerana bumi akan merahsiakannya. Jabir berkata: Akupun melakukannya, maka aku terasa ringan pada diriku.
Aku Akan Mengambil Kira Orang Yang Tidak Berdosa Di Kalangan Kamu Dengan Dosa Orang Yang Sakit
150. Beberapa orang daripada sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Safwan bin Yahya, daripada al-Harith bin al-Mughirah berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Aku akan mengambil kira orang yang tidak berdosa kamu dengan dosa “orang yang sakit” tetapi aku tidak melakukannya sedangkan berita akan sampai kepada kamu bahawa seorang lelaki akan menghina kamu dan menghina aku, lalu kamu duduk bersama-sama orang ramai dan bercakap-cakap dengan mereka, lantas seorang lelaki melalui di hadapan kamu dan berkata: Mereka itu adalah lebih jahat daripada lelaki ini. Sekiranya kamu mencegahnya dari melakukan apa yang kamu benci, nescaya ia adalah lebih baik kepada kamu dan aku.
Mengenai Firman Allah Surah Al-A‘raaf (7): 165 “Maka manakala mereka melupakan apa yang diperingatkan kepada mereka, kami selamatkan orang yang melarang diri dari perbuatan jahat”
151. Sahl bin Ziyad, daripada Umru bin Uthman, daripada Abdullah bin al-Mughirah, daripada Talhah bin Zaid, daripada Abu Abdullah a.s mengenai firman Allah di dalam Surah al-A‘raaf (7): 165 “Maka manakala mereka melupakan apa yang diperingatkan kepada mereka, kami selamatkan orang yang melarang diri dari perbuatan jahat”. Beliau a.s berkata: Mereka terdiri daripada tiga jenis: Pertama: Mereka melakukan mesyuarat dan melaksanakannya, maka mereka terselamat. Kedua: Mereka melakukan mesyuarat, tetapi mereka tidak melaksanakannya, maka mereka ditukar bentuk (fa-musikhuu) mereka. Ketiga: Mereka tidak melakukan mesyuarat dan tidak melaksanakannya, maka mereka binasa.
Nasihat Abu Abdullah A.S Kepada Syi‘ah.
152. Daripadanya, daripada Ali bin Asbat, daripada al-‘Ala’ bin Razin, daripada Muhammad bin Muslim berkata: Abu Abdullah a.s telah menulis surat kepada Syi‘ah: Orang yang tua di kalangan kamu hendaklah dihormati, larangan ke atas orang jahil dan pengejar pangkat atau laknatku akan menimpa kamu semua.
Kerajaan Adam Dan Kerajaan Iblis.
153. Muhammad bin Abu Abdullahy dan Muhammad bin al-Hasan, daripada Salih bin Abu Hammad, daripada Ja‘far al-Kufi, daripada seorang lelaki, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah menjadikan agama dua kerajaan; kerajaan Adam a.s dan kerajaan Iblis. Kerajaan Adam a.s adalah kerajaan Allah a.w. Apabila Allah menghendaki Dia disembah secara terang-terangan (an yu‘bada ‘alaniyyatan), maka Dia menzahirkan kerajaan Adam. Apabila Allah menghendaki Dia disembah secara rahsia (an yu‘bada sirran), maka ia adalah kerajaan Iblis. Penyebar (al-Mudhii‘) apabila Allah mahu menyembunyikannya, maka dia keluar daripada agama.
Hadis Mengenai Manusia Pada Hari Kiamat
154. Daripada beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Muhammad bin Sinan, daripada Umru bin Syamr, daripada Jabir, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Wahai Jabir, Apabila tiba hari Kiamat, Allah akan menghimpunkan golongan yang terdahulu dan golongan yang terkemudian bagi memberi ucapan pemutus. Lalu diseru Rasulullah s.a.w dan diseru Amir al-Mukmin a.s. Rasulullah s.a.w memakai pakaian hijau yang bersinar di antara timur dan barat. Sementara Ali a.s memakai pakaian seperti pakaian Rasulullah s.a.w. Kemudian kedua-duanya naik, kemudian kami diseru, lalu diberikan kepada kami hisab manusia. Maka kamilah, demi Allah, memasukkan ahli syurga akan syurga dan ahli neraka akan neraka. Kemudian diseru para nabi a.s, maka mereka berdiri bersaf-saf di sisi ‘Arasy Allah sehingga kami selesai daripada hisab manusia. Apabila ahli syurga memasuki syurga dan ahli neraka memasuki neraka, maka Allah akan mengutus Ali a.s, lalu beliau a.s menentukan martabat mereka di syurga dan menikahkan mereka. Maka Ali, Demi Allah, beliaulah yang akan menikahkan ahli syurga di syurga, tiada orang lain. Satu penghormatan daripada Allah dan kelebihan yang dikurniakan Allah kepadanya. Beliaulah, demi Allah, yang akan memasukkan ahli neraka akan neraka. Beliaulah yang akan menutup pintu-pintu syurga apabila ahli syurga memasukinya, kerana pintu-pintu syurga dan pintu-pintu neraka adalah kepadanya.
Pergaulan Dengan Orang Ramai.
155. Ali bin Ibrahim, daripada Salih bin al-Sanadi, daripada Ja‘far bin Basyir daripada ‘Anbasah, daripada Abu Abdullah a.s, berkata: Aku telah mendengarnya berkata: Bergaullah dengan orang ramai, kerana jika cinta Ali dan Fatimah a.s tidak memanfaatkan kamu secara rahsia, nescaya ia tidak akan memanfaatkan kamu secara terang-terangan.
Berhati-Hatilah Ketika Menyebut Nama Ali Dan Fatimah A.S
156. Ja‘far, daripada ‘Anbasah, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Berhati-hatilah ketika menyebut nama Ali dan Fatimah a.s, kerana menyebut nama Ali dan Fatimah a.s adalah perkara yang paling dibenci oleh orang ramai.
Jika Allah Menghendaki Melenyapkan Mana-Mana Kerajaan.
157. Ja‘far, daripada ‘Anbasah, daripada Jabir, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah apabila menghendaki melenyapkan mana-mana kerajaan, Dia memerintahkan falak, lalu ia mempercepatkan perjalanannya menurut kadar yang Dia kehendaki.
Hadis Sulaiman Bin Khalid Dengan Abu Abdullah A.S.
158. Ja‘far bin Basyir, daripada Umru bin Uthman, daripada Abu Syabl berkata: Aku dan Sulaiman bin Khalid berjumpa dengan Abu Abdullah a.s, maka Sulaiman bin Khalid berkata kepadanya: Sesungguhnya Zaidiyyah adalah satu kaum yang dikenali ramai, lantaran itu, tidak ada seorang Muhammadi (Islam) yang lebih dicintai oleh mereka selain daripada anda, jika anda fikir untuk mendekatkan mereka kepada anda, maka lakukanlah, maka Abu Abdullah a.s berkata: Wahai Sulaiman bin Khalid, jika mereka itu golongan yang bodoh mahu menghalang kami daripada ilmu kami kepada kejahilan mereka, maka tidak ada “selamat datang” kepada mereka. Jika mereka mendengar kata-kata kami dan menunggu urusan kami, maka tidak mengapa.
Bersabar Ketika Musibat.
159. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Mahbub, daripada orang yang menyebutnya, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Jambul kasut Abu Abdullah a.s terputus sedangkan beliau a.s berada di hadapan jenazah, lalu seorang lelaki membawa jambul kasutnya untuk diberikan kepadanya, maka beliau a.s berkata: Simpanlah jambut kasut anda, kerana orang yang terkena musibat itu lebih baik baginya bersabar.
Pengambilan Darah Di Kepala.
160. Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Fadhdhal, daripada orang yang menyebutnya, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Pengambilan darah di kepala (al-Hijaamah) memanfaatkan segala penyakit selain daripada racun. Kemudian beliau a.s menunjukkan tempat untuk pengambilan darah dengan ibu jarinya dan berkata: Di sinilah tempatnya.
Kenapa Mukmin Dinamakan Mukmin?
161. Muhammad bin Yahya, daripada Ahmad bin Muhammad, daripada Muruk bin ‘Ubaid, daripada Rifa‘ah, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Adakah anda mengetahui, wahai Rifa‘ah, kenapa mukmin dinamakan mukmin? Aku berkata: Aku tidak mengetahuinya. Beliau a.s berkata: Kerana dia beriman kepada Allah, maka Dia memberi keamanan kepadanya.
Aku Tidak Mengambil Berat Mengenai Nasibi Sama Ada Dia Mengerjakan Solat Atau Dia Berzina.
162. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad daripada Ibn Fadhdhal daripada Hanan, daripada Abu Abdullah a.s bahawa beliau a.s berkata: Beliau a.s tidak mengambil berat mengenai nasibi sama ada dia mengerjakan solat atau dia berzina[54] (la yubaali bi al-Nasibi sallaa am zanaa). Kerana ayat ini diturunkan kepada mereka “Bekerja keras lagi kepayahan, memasuki api yang sangat panas” al-Ghaasyiah (88): 3-4.
Sesiapa Yang Tidak Mewalikan Ali A.S.
163. Sahl bin Ziyad, daripada Ya‘qub bin Yazid, daripada Muhamamad bin Murazim dan Yazid bin Hammad, daripada Abdullah bin Sinan, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sekiranya selain daripada wali Ali a.s mendatangi Sungai Furat, lalu dia mengawasi airnya di antara dua tebingnya dan mengalirkannya dengan kuat, kemudian dia mengambilnya dengan tapak tangannya seraya berkata: Bismillah, manakala dia selesai, dia berkata: Al-Hamdulillah, maka air itu merupakan darah sembelihan atau daging babi baginya (kaana damman masfuuhan au lahma khinzir).
Pujian Kepada Zaid Bin Ali Bin Al-Husain A.S.
164. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya, daripada Ibn Abu ‘Umair, daripada seorang lelaki yang menyebutnya, daripada Sulaiman bin Khalid berkata: Abu Abdullah a.s berkata kepadaku: Bagaimanakah kamu telah melakukan kepada bapa saudaraku Zaid? Aku berkata: Mereka mengawalnya dan apabila orang ramai tidak ada, kami mengambil mayatnya. Kemudian kami mengapannya di tepi sungai Furat. Pada keesokannya, mereka mencarinya, lalu mereka mendapatinya, kemudian mereka membakarnya. Abu Abdullah a.s berkata: Kenapa kamu tidak mengikatnya dengan besi atau kamu mencampakkannya di sungai Furat? Allah memberi rahmat kepadanya dan melaknati pembunuhnya.
Kebinasaan Bani Umayyah.
165. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada al-Hasan bin Ali al-Wasya’, daripada orang yang menyebutnya, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah membenarkan kebinasaan Bani Umayyah tujuh hari selepas mereka membakar Zaid.
Sahabat Setia.
166. Sahl bin Ziyad, daripada Mansur bin al-‘Abbas, daripada orang yang menyebutnya daripada ‘Ubaid bin Zararah, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah akan menjaga orang yang menjaga sahabatnya.
Kepada Kami Makhluk Ini Akan Kembali Dan Hisab Mereka Di Atas Kami.
167. Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Sinan, daripada Sa‘dan, daripada Sama‘ah berkata: Aku telah duduk bersama Abu al-Hasan yang pertama a.s sedangkan orang ramai sedang tawaf di tengah malam, maka beliau a.s berkata: Wahai Sama‘ah, kepada kami makhluk ini akan kembali, hisab mereka di atas kami. Dosa yang berlaku di antara mereka dan Allah, maka Allah menyerahkannya kepada kami, dosa yang berlaku di antara mereka dan orang ramai, kami pohon supaya Dia memberikannya kepada mereka secara hibah, maka mereka menyahutinya, lantaran itu, Allah akan mengurniakan kepada mereka ‘iwadh (gantian).
Rasulullah S.A.W Mempersaudarakan Salman Dan Abu Dhar.
168. Sahl bin Ziyad, daripada Mansur bin al-‘Abbas, daripada Sulaiman al-Mustariq daripada Salih al-Ahwal berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah mempersaudarakan di antara Salman dan Abu Dhar dan baginda s.a.w telah mensyaratkan ke atas Abu Dhar supaya tidak menderhakai Salman.
Wajib Menjauhi Orang Yang Melakukan Kemungkaran.
169. Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Mahbub, daripada Khitab bin Muhammad, daripada al-Harith bin al-Mughirah berkata: Abu Abdullah a.s telah berjumpa denganku di satu jalan di Madinah, lalu beliau a.s berkata: Siapakah ini, adakah ini Harith? Aku berkata: Ya, maka beliau a.s berkata: Sesungguhnya aku akan membawa dosa golongan yang bodoh kamu di atas para ulama kamu, kemudian beliau a.s pergi. Kemudian aku mendatanginya. Aku telah meminta izinnya, kemudian aku masuk berjumpa dengannya.
Maka aku berkata: Anda telah berjumpa denganku dan anda telah berkata: Sesungguhnya aku akan membawa dosa golongan yang bodoh kamu di atas para ulama kamu, maka suatu perkara yang besar telah memasuki fikiranku. Maka beliau a.s berkata: Ya, apakah yang menghalang kamu apabila berita sampai kepada kamu mengenai seorang lelaki daripada kamu melakukan apa yang kamu benci dan ia menyakitkan kami, lalu kamu membawanya, membuatnya bertaubat, mengusirnya dan berkata kepadanya percakapan yang lembut? Aku berkata kepadanya: Aku jadikan diriku tebusan anda, jika begitu, mereka tidak mentaati kita dan tidak menerima daripada kita? Maka beliau a.s berkata: Tinggalkan mereka dan jauhilah majlis mereka.
Diazab Enam Dengan Enam.
170. Sahl bin Ziyad, daripada Ibrahim bin ‘Uqbah, daripada Siyabah bin Ayyub dan Muhammad bin al-Walid, dan Ali bin Asbat mereka mengaitkannya kepada Amir al-Mukminin a.s sebagai berkata: Sesungguhnya aku akan mengazab enam dengan enam: Arab dengan asabiyah, pemilik-pemilik tanah dengan keangkuhan, pemimpin-pemimpin dengan kezaliman, para fakih dengan hasad, peniaga-peniaga dengan pengkhianatan dan ahli Rasatiq dengan kejahilan.
Perkara Yang Paling Dicintai Oleh Rasulullah S.A.W.
171. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya, daripada Ibn Abi ‘Umair, daripada Hisyam dan lain-lainnya, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Tidak ada suatu perkara yang paling dicintai oleh Rasulullah s.a.w selain daripada seorang itu sentiasa takut dan mengharap kepada Allah a.w.
Kezuhudan Ali Bin Abu Talib Dan Ali Bin Al-Husain A.S.
172. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya dan Muhammad bin Ismail, daripada al-Fadhl bin Syazan, daripada Ibn Abi ‘Umair, daripada Abd al-Rahman bin al-Hajjaj dan Hafs al-Buhturi dan Salmah Biya‘ al-Sabiri, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Ali bin al-Husain a.s apabila mengambil kitab Ali a.s, maka beliau a.s mengkajinya dan berkata: Siapakah yang mampu melakukannya, siapakah yang mampu melakukannya? Kemudian Ali bin al-Husain a.s melakukannya. Apabila beliau a.s mengerjakan solat, warna mukanya berubah. Tidak ada seorangpun yang mampu melakukan amalan Ali bin Abu Talib a.s di kalangan anak-anaknya selepasnya selain daripada Ali bin al-Husain a.s.
Sirah Ali A.S, Kezuhudannya Dan Walinya Tidak Makan Perkara Haram.
173. Muhammad bin Yahya, daripada Ahmad bin Muhammad, daripada Ali bin al-Nu‘man, daripada Ibn Maskan, daripada al-Hasan al-Saiqal berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya wali Ali a.s tidak makan melainkan makanan yang halal. Ini kerana sahabatnya (Amir al-Mukminin a.s) sedemikian. Tetapi wali Uthman tidak peduli sama ada dia makan makanan yang halal atau yang haram. Ini kerana sahabatnya (Uthman) sedemikian. Kemudian beliau a.s kembali menyebut Ali a.s seraya berkata: Sesungguhnya Ali a.s tidak pernah makan benda yang haram sama ada sedikit ataupun banyak sehingga beliau a.s meninggal dunia. Dan beliau a.s apabila dibentangkan kepadanya dua perkara yang mana kedua-duanya bagi mentaati Allah, maka beliau a.s memilih perkara yang paling sukar ke atas badannya. Apabila berlaku kesukaran kepada Rasulullah s.a.w, maka Ali a.s menghadapinya dengan tenang kerana keyakinannya kepada Rasulullah s.a.w.
Tiada seorangpun yang mampu melakukan amalan Rasulullah s.a.w di kalangan umat ini selepasnya selain daripadanya. Beliau a.s telah melakukan amalan seorang yang melihat kepada syurga dan neraka. Beliau a.s telah memerdekakan seribu hamba daripada hartanya. Semuanya tidak diketahui oleh dua tangannya. Dahinya berpeluh kerana mencari keredaan Allah a.w dan melepaskan dirinya dari api neraka. Makanannya adalah cuka dan minyak, pencuci mulutnya adalah kurma apabila beliau a.s mendapatinya. Pakaiannya daripada kain kapas. Dan apabila pakaiannya melebihi ukuran badannya, maka beliau a.s menyeru dengan gunting, lalu memotongnya.
Makruh Memakan Makanan Yang Panas.
174. Abu Ali al-Asy‘ari, daripada Muhammad bin Abd al-Jabbar, daripada al-Hasan bin Ali, daripada Yunus bin Ya‘qub, daripada Sulaiman bin Khalid daripada seorang pekerja kepada Muhammad bin Rasyid berkata: Aku telah menghadiri makan malam Ja‘far bin Muhammad a.s di musim panas, lalu dibawa dengan meja makan di atasnya roti. Kemudian dibawa dengan mangkuk di dalamnya sup daging. Beliau a.s telah meletakkan tangannya, maka beliau a.s mendapatinya panas, kemudian mengangkatnya seraya berkata: Kami pohon perlindungan daripada Allah dari api, kami pohon perlindungan dari api.
Kami tidak mampu ke atas api ini bagaimana dengan api neraka. Beliau a.s telah mengulangi kata-kata ini sehingga aku dapat menghirupnya. Beliau a.s telah meletakkan tangannya padanya dan kami meletakkan tangan-tangan kami. Beliau a.s makan, maka kamipun makan bersamanya. Kemudian mangkuk di angkat, lalu beliau a.s berkata: Wahai budak, Bawakan sesuatu kepada kami, lalu dia membawa kurma di dalam dulang, maka akupun menghulurkan tanganku, maka aku dapati ia adalah kurma. Aku berkata: Aslaha-ka llahu, ini musim anggur dan buah-buahan? Beliau a.s berkata: Musim kurma, kemudian beliau a.s berkata: Angkat ini dan bawalah yang lain, lalu dia membawa kepadanya kurma. Maka aku telah menghulurkan tanganku, maka aku berkata: Ini adalah kurma? Maka beliau a.s berkata: Ia adalah baik.
Akhlak Rasulullah S.A.W
175. Muhammad bin Yahya, daripada Ahmad bin Muhammad, daripada Ali bin al-Hakam, daripada Mu‘awiyah bin Wahab, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w tidak pernah makan di dalam keadaan bersila semenjak Allah mengutusnya sehingga beliau s.a.w mati kerana tawaduk kepada Allah. Baginda s.a.w tidak pernah memperlihatkan dua lututnya di hadapan orang yang duduk bersamanya di dalam mana-mana majlis.
Baginda s.a.w tidak pernah berjabat tangan seseorang lelaki, kemudian baginda s.a.w mencabutkan tangannya dari tangannya sehingga lelaki itulah yang mencabutkan tangannya terlebih dahulu dan baginda s.a.w tidak pernah membalas dengan kejahatan sebagaimana firman Allah di dalam Surah al-Mukminun (23): 96 “Tolaklah perbuatan buruk mereka dengan yang lebih baik”, lalu baginda s.a.w melakukan kebaikan.
Baginda s.a.w tidak pernah menolak peminta sedekah. Sekiranya baginda s.a.w mempunyai sesuatu di sisinya, lalu baginda s.a.w memberikannya. Jika tidak baginda s.a.w bersabda: Allah akan memberikan kepadanya kelak. Baginda s.a.w tidak pernah memberi sesuatu melainkan dibenarkan oleh Allah meskipun baginda s.a.w akan diberi syurga, maka Allah akan membenarkannya berbuat demikian. Kemudian saudaranya (Ali a.s) selepasnya tidak pernah makan di dunia makanan yang haram sehingga beliau a.s keluar daripadanya.
Demi Allah, jika beliau a.s dibentangkan dua perkara yang mana kedua-duanya bagi mentaati Allah, nescaya beliau a.s akan memilih yang paling sukar baginya untuk badannya. Demi Allah, beliau a.s telah memerdekakan seribu hamba kerana Allah yang mana kedua-dua tangannya tidak mengetahuinya. Demi Allah, tiada sesiapapun yang mampu melakukan amalan Rasulullah s.a.w selepasnya selain daripadanya. Demi Allah, tiada satu kesusahan yang menimpa Rasulullah s.a.w melainkan Ali a.s menghadapinya dengan penuh keyakinan daripadanya sekalipun baginda s.a.w telah mengutusnya dengan benderanya, lalu Jibrail berperang di sebelah kanannya dan Mikail di sebelah kirinya. Kemudian beliau a.s tidak pulang sehingga Allah memberi kepadanya kemenangan.
Sirah Ali Dan Fatimah A.S
176. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Ahmad bin Muhammad bin Abu Nasir, daripada Hammad bin Uthman, daripada Zaid bin al-Hasan berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Ali a.s adalah orang yang paling menyerupai Rasulullah s.a.w dari segi selera makannya dan sirahnya s.a.w. Beliau a.s memakan roti dan minyak, memberi makan kepada orang ramai roti dan daging. Ali a.s menyediakan air dan kayu api. Sementara Fatimah a.s mengisar gandum, menguli tepung, membuat roti dan menampalkan kain. Fatimah a.s adalah orang yang paling cantik mukanya; dua pipinya kemerahan. Selawat Allah ke atasnya, ke atas bapanya, ke atas suaminya dan anak-anaknya yang suci.
Ujian Getir Kepada Setiap Nabi.
177. Sahl bin Ziyad, al-Rayyan bin al-Salt, daripada Yunus secara marfuu’ berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah tidak mengutus seorang nabi melainkan bersamanya ujian yang getir. Allah tidak mengutus seorang nabi melainkan ia mengakui bahawa baginya al-Bada’.
Kata-kata Unta Betina Rasulullah Ketika Diserbu.
178. Sahl, daripada Ya‘qub bin Yazid, daripada Abd al-Hamid, daripada orang yang menyebutnya daripada Abu Abdullah a.s berkata: Apabila mereka menyerbu Rasulullah s.a.w bersama unta betinanya, maka unta betinanya berkata kepadanya: Demi Allah, aku tidak terasa takut meskipun aku dikerat sedikit demi sedikit[55].
Perlu Kepada Pembantu.
179. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya, dan beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Ya‘qub bin Yzid, daripada Hammad bin Isa, daripada Ibrahim bin Umar, daripada seorang lelaki, daripada Abu Abdullah a.s bahawa beliau a.s berkata: Mudah-mudahan kita mempunyai golongan yang di dalam perjalanan (sayyaarat) seperti keluarga Ya‘qub sehingga Allah memutuskan di antara kami dan makhluk-Nya.
Niat Yang Diredai Allah Adalah Suatu Kesucian.
180. Sahl bin Ziyad, daripada Ya‘qub bin Yazid, daripada Ismail bin Qutaibah, daripada Hafs bin Umar, daripada Ismail bin Muhammad, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Allah berfirman: Sesungguhnya bukan semua percakapan daripada orang yang cerdik Aku menerimanya. Sesungguhnya Aku menerima hawa nafsunya dan niatnya. Sekiranya hawa nafsunya dan niatnya di dalam keredaan-Ku, maka Aku menjadikan niatnya suatu kesucian dan kepujian.
Penjelasan Mengenai firman Allah Surah Fussilat (41): 53 “Kami akan memperlihatkan kepada mereka tanda-tanda (kekuasaan) kami di segenap penjuru”
181. Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Fadhdhal, daripada Tha‘labah bin Maimun, daripada al-Tayyar, daripada Abu Abdullah a.s mengenai firman Allah di dalam Surah Fussilat (41): 53 “Kami akan memperlihatkan kepada mereka tanda-tanda (kekuasaan) kami di segenap penjuru dan pada diri mereka sendiri, sehingga jelaslah bagi mereka bahawa al-Qur’an itu benar”. Beliau a.s berkata: Ditelan bumi, ditukar bentuk dan dicampak ke mana-mana. Aku berkata: “Sehingga jelaslah bagi mereka”? Beliau a.s berkata: Tinggalkan yang ini. Ini adalah untuk al-Qaim.
Ketaatan Kepada Ali A.S Dan Menderhakainya.
182. Sahl, daripada Yahya bin al-Mubarak, daripada Abdullah bin Jabalah, daripada Ishaq bin ‘Ammar, Ibn Sinan dan Sama‘ah, daripada Abu Basir, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Mentaati Ali adalah kerendahan diri dan menderhakainya adalah kekufuran dengan Allah. Ada orang bertanya: Wahai Rasulullah, bagaimana mentaati Ali adalah kerendahan diri dan menderhakainya adalah kekufuran dengan Allah? Baginda s.a.w bersabda: Sesungguhnya Ali membawa kamu di atas kebenaran. Justeru sekiranya kamu mentaatinya, maka kamu merendah diri kepadanya dan sekiranya kamu menderhakainya, maka kamu mengingkari Allah.
Arab Dan A‘raab.
183. Daripadanya, daripada Yahya bin al-Mubarak, daripada Abdullah bin Jabalah, daripada Ishaq bin ‘Ammar atau selain daripadanya berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Kami Bani Hasyim dan Syi‘ah kami adalah Arab. Sementara orang lain adalah al-A‘raab.
Arab Dan Keturunan Rom.
184. Sahl, daripada al-Hasan bin Mahbub, daripada Hanan, daripada Zararah berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Kami Quraisy dan Syi‘ah kami adalah Arab. Manakala orang lain adalah keturunan Rom.
Kedatangan Al-Qaim A.S Satu Kebenaran.
185. Sahl, daripada al-Hasan bin Mahbub, daripada beberapa orang lelakinya, daripada Abu Abdullah a.s bahawa beliau a.s berkata: Seolah-olah aku melihat al-Qaim a.s di atas mimbar Kufah di atasnya pakaian, lalu al-Qaim a.s mengeluarkan satu surat dari pakaiannya yang dimetraikan dengan cop daripada emas. Kemudian al-Qaim a.s menanggalkannya, lalu membacakannya kepada orang ramai. Lantas orang ramai meninggalkannya kerana ketakutan seperti biri-biri. Tiada yang tinggal selain daripada orang tertentu yang menjadi pengawas (al-Nuqabaa’). Kemudian al-Qaim a.s bercakap dengan percakapan yang mana mereka tidak dapat perlindungan melainkan mereka kembali kepadanya. Sesungguhnya aku mengetahui percakapan yang akan diucapkan oleh al-Qaim a.s.
Hikmat Adalah Barang Mukmin Yang Hilang.
186. Sahl bin Ziyad, daripada Bakr bin Salih, daripada Ibn Sinan, daripada ‘Umru bin Syamar, daripada Jabir, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Hikmat adalah barang mukmin yang hilang. Juteru itu, jika salah seorang daripada kamu mendapatinya, maka hendaklah dia mengambilnya kembali.
Al-Asy‘ath Bin Qais, Anak Perempuannya Dan Anak Lelakinya Laknatullah.
187. Sahl bin Ziyad, daripada Ya‘qub bin Yazid, daripada Sulaiman Katib Ali bin Yaqtin, daripada orang yang telah menyebutnya, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya al-Asy‘ath bin Qais telah bersyarikat pada darah Amir al-Mukminin a.s, anak perempuannya Ja‘dah telah meracuni al-Hasan a.s dan anak lelakinya Muhammad telah bersyarikat pada darah al-Husain a.s.
Kelembutan Hati Dan Menangis Ketika Mendengar Bacaan Al-Qur’an.
188. Ali bin Ibrahim, daripada Salih bin al-Sanadi, daripada Ja‘far bin Basyir, daripada Sabah al-Hiza’, daripada Abu Usamah berkata: Aku telah berkawan dengan Abu Abdullah a.s, berkata: Beliau a.s telah berkata kepadaku: Bacalah, lalu aku membuka satu surah daripada al-Qur’an, kemudian aku membacanya, lalu beliau a.s menangis. Kemudian beliau a.s berkata: Wahai Usamah, rawatlah hati kamu dengan berzikir kepada Allah dan berhati-hatilah dengan bintik-bintik (al-Nukat), kerana ia kadangkala mendatangi di hati pada masa syak dari pagi yang mana tiada padanya iman dan kekufuran seperti kain yang buruk atau tulang yang reput.
Wahai Usamah, tidakkah anda pernah terasa “kehilangan hati anda”, justeru anda tidak menyebut dengannya kebaikan dan kejahatan serta anda tidak mengetahui di manakah dia? Aku berkata kepadanya: Ya, ia menimpaku dan aku berpendapat ia juga menimpa orang lain. Beliau a.s berkata: Ya, seorang tidak dapat mengelakkan daripadanya. Apabila berlaku sedemikian, maka sebutlah Allah dan berhati-hatilah dengan bintik-bintik. Ini adalah kerana apabila Dia kehendaki hamba-Nya kebaikan, maka Dia menandakan dengan bintik-bintik iman dan apabila Dia kehendaki hamba-Nya selain daripada itu, maka Dia menandakan selain daripada itu. Aku berkata: Apakah maksud “selain daripada itu”, aku jadikan diriku tebusan anda, apakah dia? Beliau a.s berkata: Apabila Dia kehendaki kekufuran, maka Dia menandakan bintik kekufuran (idha araada kufran nakata kufran).
Wasiat Abu Abdullah A.S Kepada ‘Umru Bin Sa‘id Bin Hilal.
189. Beberapa orang sahabat kami, daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada Ali bin al-Hakam, daripada Abu al-Maghra, daripada Zaid al-Syahham, daripada ‘Umru bin Sa‘id bin Hilal berkata: Aku telah berkata kepada Abu Abdullah a.s: Sesungguhnya aku hampir tidak akan bertemu dengan anda melainkan beberapa tahun akan datang. Justeru berwasiatlah kepadaku sesuatu, agar aku berpegang kepadanya. Beliau a.s berkata: Aku berwasiatkan kepada anda supaya bertakwa kepada Allah, benar di dalan percakapan, warak dan ijtihad.
Ketahuilah bahawa tiada manfaat ijtihad tanpa warak bersamanya. Janganlah anda bandingkan diri anda dengan orang yang di atas anda. Cukuplah dengan firman Allah di dalam Surah al-Taubat(9): 55 “Dan janganlah harta benda dan anak-anak mereka menarik hatimu”. Dan firman-Nya di dalam Surah Taha (20): 131 “Dan janganlah kamu tujukan kedua matamu kepada apa yang telah kami berikan kepada golongan-golongan dari mereka, sebagai bunga kehidupan dunia”. Sekiranya anda khuatir sesuatu daripada itu, maka ingatlah kehidupan Rasulullah s.a.w. Sesungguhnya makanan hariannya adalah gandum, pencuci mulutnya adalah kurma dan bahan bakarnya adalah pelepah kurma apabila baginda s.a.w mendapatinya. Apabila anda ditimpa musibah, maka ingatlah musibah yang telah menimpa Rasulullah s.a.w. Ini adalah kerana orang lain tidak akan ditimpa musibah seperti Rasulullah s.a.w.
Wasiat Rasulullah S.A.W Kepada Sahabatnya.
190. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Mahbub, daripada al-Hasan bin al-Sariy, daripada Abu Maryam, daripada Abu Ja‘far a.s, berkata: Aku telah mendengar Jabir bin Abdullah berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah melalui kami pada suatu hari ketika itu kami sedang berada di kelab kami dan baginda s.a.w berada di atas unta betinanya. Ini berlaku ketika baginda s.a.w pulang dari hajjatu al- wida’, lalu baginda s.a.w berdiri di hadapan kami, memberi salam kepada kami, kemudian kami menjawab salamnya. Kemudian baginda s.a.w bersabda: Aku melihat kecintaan kepada dunia telah menguasai ke atas kebanyakan orang sehingga seolah-olah maut di dunia ini difardukan untuk orang lain.
Seolah-olah kebenaran di dunia ini diwajibkan ke atas orang lain seolah-olah mereka tidak mendengar dan melihat berita golongan mati sebelum mereka. Jalan mereka adalah sama dengan jalan kaum yang musafir sedikit sahaja yang akan kembali kepada mereka. Rumah-rumah mereka adalah kubur-kubur mereka. Mereka makan warisan mereka. Mereka menyangka mereka kekal selepas mereka [di dunia]. Alangkah jauhnya sangkaan mereka. Orang yang akhir mereka tidak menerima nasihat orang yang awal mereka. Sesungguhnya mereka telah jahil dan melupai setiap nasihat pada kitab Allah. Mereka percaya kepada setiap akibat kejahatan. Justeru mereka tidak takut kepada malapetaka yang akan berlaku.
Alangkah beruntungnya orang yang disibukkan dengan ketakutan kepada Allah daripada ketakutan kepada manusia.
Alangkah beruntungnya orang yang mana keaibannya menegahnya dari mengaibkan saudara-saudaranya yang mukminin.
Alangkah beruntungnya orang yang tawaduk kepada Allah, zuhud kepada apa yang dihalalkan oleh Allah, tanpa menentang sirahku, menolak perhiasan dunia tanpa mengubah sunnahku. Menuruti berita-berita daripada keluargaku selepasku, menjauhi ahli khayal, orang yang bermegah dan orang yang cintakan dunia. Golongan yang melakukan bid‘ah; menyalahi sunnahku dan beramal menyalahi sirahku.
Alangkah beruntungnya orang mukmin yang berusaha mendapatkan hartanya tanpa maksiat, lalu dia membelanjakannya bukan pada maksiat dan mengembalikannya kepada keluarganya.
Alangkah beruntungnya orang yang akhlaknya baik bersama manusia, membelanjakan kepada mereka pendapatannya dan memalingkan kejahatannya daripada mereka.
Angan-Angan Tiga Jenis Manusia.
191. Al-Husain bin Muhammad al-Asy‘ari, daripada Mu‘alla bin Muhammad secara marfuu’, daripada sebahagian bijaksana, berkata: Orang yang paling berhak mengangan-angankan kekayaan kepada manusia adalah orang yang bakhil. Ini adalah kerana manusia apabila mereka menjadi kaya, mereka akan menahan harta mereka. Orang yang paling berhak mengangan-angankan kebaikan manusia adalah ahli keaiban. Ini adalah kerana manusia apabila mereka menjadi baik, mereka akan menahan diri mereka dari mengikuti keaiban orang lain.
Orang yang paling berhak mengangan-angankan kelembutan manusia adalah orang bodoh yang memerlukan kebodohan mereka dimaafi. Justeru orang yang bakhil mengangan-angankan kefakiran manusia. Ahli keaiban mengangan-angankan kefasikan mereka. Orang yang melakukan dosa mengangan-angankan kebodohan mereka. Di dalam kefakiran memerlukan kepada orang yang bakhil. Di dalam kefasadan menuntut aurat ahli keaiban dan di dalam kebodohan dibalas dengan dosa.
Dilarang Membuat Pengaduan Kepada Ahli Khilaf.
192. Beberapa orang sahabat kami, daripada Ahmad bin Muhammad bin Khalid, daripada al-Qasim bin Yahya, daripada datuknya al-Hasan bin Rasyid berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Wahai Hasan, apabila anda ditimpa kesedihan, maka janganlah anda mengadu kepada seorangpun di kalangan ahli Khilaf (penentang ahlu l-Bait a.s.) Sebaliknya sebutlah mengenainya kepada sebahagian saudara-saudara anda. Ini adalah kerana anda tidak akan hilang salah satu daripada empat sifat: Memadai dengan harta, pertolongan dengan pangkat, doa yang dimakbulkan atau mesyuarat untuk mendapatkan pendapat.
Khutbah Amir al-Mukmin A.S Mengenai Nasihat.
193. Ali bin al-Husain al-Muaddib dan lain-lain, daripada Ahmad bin Muhammad bin Khalid, daripada Ismail bin Mihran, daripada Abdullah bin Abu al-Harith al-Hamdani, daripada Jabir, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s telah memberi khutbah, lalu berkata: Segala puji bagi Allah Yang Maha Rendah dan Yang Maha Tinggi, Yang Maha Mudarat dan Yang Maha Manfaat, Yang Maha Pemurah, Yang Maha Luas, Yang Maha Mulia pujiannya, Yang Maha Benar nama-nama-Nya, Yang Meliputi yang ghaib dan apa yang terlintas di hati.
Yang Menjadikan kematian di antara makhluk-Nya dengan penuh keadilan. Dia telah memberikan kehidupan kepada mereka secara kurniaan. Lantaran itu, Dialah yang menghidup dan mematikan serta menentukan makanan (al-Aqwaat) yang mana Dia memberikannya dengan keilmuan-Nya, ketentuan-Nya dan hikmah-Nya. Sesungguhnya Dialah Yang Maha Arif dan Maha Melihat dengan matahati, Dia sentiasa wujud tanpa kematian, kekal tanpa penghujungnya. Dia mengetahui apa yang ada di bumi dan apa yang ada di langit dan apa yang ada di antara kedua-duanya dan di bawah tanah.
Aku memujiNya dengan penuh pujian yang tersimpan; pujian yang diucapkan oleh para malaikat dan para nabi, pujian yang tidak terhitung bilangannya, tidak didahului oleh masa yang mana tidak pernah dipuji seorangpun seumpamanya. Aku beriman dengan-Nya dan bertawakal ke atas-Nya, aku pohon hidayah daripada-Nya, aku memadai dengan-Nya, aku pohon kebaikan dan keredaan daripada-Nya. Aku naik saksi bahawa tiada tuhan melainkan Allah Yang Satu, tiada sekutu bagi-Nya. Aku naik saksi bahawa Muhammad adalah hamba-Nya dan Rasul-Nya. Dia telah mengutusnya dengan petunjuk dan agama yang benar supaya ia terserlah di atas semua agama sekalipun dibenci oleh musyrikun, selawat dan salam ke atas Muhammad dan keluarganya.
Wahai manusia, dunia bukanlah rumah yang kekal bagi kamu. Sesungguhnhya kamu padanya seperti orang musafir berpesta, lalu mereka bermalam, beristirahat dan meninggalkan tempat itu pada pagi hari. Mereka datang dan pergi tanpa tertarik kepada perkara yang telah berlalu dan tiada keinginan untuk kembali lagi. Perbaharuilah keazaman mereka untuk mengahadapinya. Mereka cenderung kepada dunia tanpa persediaan sehingga datang kepada kaum yang mana tinta mereka kekeringan tanpa mendapati khabar dan kesan daripada kebanyakan mereka. Mereka tinggal di dunia pada masa yang singkat dan bersegera kepada akhirat untuk kebangkitan mereka.
Justeru kamu memasuki rumah-rumah mereka berdukacita di atas kesan-kesan mereka yang hampir tiada lagi. Hari-hari kamu dengan diri-diri kamu bertahan. Sementara malam-malam kamu dengan roh-roh kamu berjalan. Kamu menceritakan keadaan mereka, lalu mengikuti perjalanan mereka. Justeru janganlah kamu terpedaya oleh kehidupan dunia. Ini adalah kerana kamu di dalam musafir yang panjang. Maut akan berlaku kepada kamu dan akan menunaikan angan-angan-nya, ia akan membawa kamu ke negeri pahala, balasan dan hisab.
Allah mengasihani seorang yang memerhati akan kebesaran Tuhannya, menyesal akan dosanya, melawan hawa nafsunya dan membohongi angan-angannya. Orang yang mencela hawa nafsunya dengan ikatan takwa, lalu mengikatkannya, kerana takut kepada Tuhan-Nya. Lalu dia membawanya kepada ketaatan dengan ikatannya. Dan menegahnya dari kemaksiatan dengan ikatannya, mengangkatnya ke alam akhirat pada setiap waktu akan kematiannya, selalu berfikir, berjaga malam, menjauhi dunia kerana kejemuan, bekerja keras untuk akhiratnya, menjaga orang yang menjadikan kesabaran sebagai matlamat kejayaannya, ketakwaan sebagai persediaan kematiannya dan penawar kepada penyakit dalamannya.
Lantaran itu, dia mengambil iktibar, meninggalkan dunia dan orang ramai, dia belajar untuk memahaminya dan menutup perutnya. Sesungguhnya hatinya tenang apabila menyebut hari akhirat, membuat persediaan yang rapi, beribadat kepada Allah dengan khusyuk, air matanya berlinang, hatinya khusyuk, takut kepada Allah. Cinta dan ketakutan kepada Allah begitu besar di dalam hatinya, meredai segala perintah-Nya, lalu menzahirkannya, memadai dengan sedikit apa yang diketahui oleh mereka sebagai simpanan Allah di bumi, mempertahankan mereka daripada hamba-Nya.
Jika seorang daripada mereka bersumpah dengan nama Allah, nescaya Dia menerimanya, atau berdoa ke atas seseorang, nescaya Dia menolongnya. Dia mendengar apabila dia bermunajat kepada-Nya, Dia menyahutinya apabila dia berdoa kepada-Nya. Allah telah menjadikan syurga-Nya bagi orang yang bertakwa dan doa mereka padanya adalah sebaik-baik doa. Maha Suci Tuhan, doa mereka kepada Allah di atas apa yang Dia kurniakan kepada mereka “Dan penutup doa mereka adalah al-Hamdulillahi Rabbil ‘alamin” Surah Yunus (10):10.
Khutbah Amir al-Mukmin A.S Supaya Bertakwa Kepada Allah Pada Hari Jumaat.
194. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya, daripada al-Hasan bin al-Mahbub, daripada Muhammad bin al-Nu‘man atau lain-lain, daripada Abu Abdullah a.s bahawa beliau a.s telah menyebut khutbah Amir al-Mukminin a.s pada hari Jumaat:
Segala pujian bagi Allah, ahli kepujian dan tempat akhirnya pujian. Yang Memulakan dan Mereka sesuatu, Yang Paling Mulia lagi Besar, Perkasa lagi Mulia, Yang Tunggal dengan sifat takbur-Nya dan nikmat-nikmat-Nya, Perkasa dan menguasai dengan kekuasaan-Nya, mencegah dengan kekuatan-Nya, menguasai dengan kudrat-Nya, Tinggi di atas sesuatu dengan jabarut-Nya, terpuji dengan kurniaan-Nya dan Ihsan-Nya, bermurah hati dengan pemberian-Nya dan faedahnya, luas rezeki-Nya, meliputi nikmat-Nya. Kami memuji di atas nikmat-nikmat-Nya dengan pujian yang setanding dengan kebesaran-Nya yang memenuhi kadar nikmat-nikmat-Nya dan keagongan-Nya.
Aku naik saksi bahawa tiada tuhan melainkan Allah Yang Satu, tiada sekutu bagi-Nya, Yang Awal dan Berkuasa. Semua makhluk menunduk kepada keesaan-Nya dan ketuhanan-Nya, qadim keazalian-Nya.
Aku naik saksi bahawa Muhammad adalah hamba-Nya dan Rasul-Nya serta pilihan-Nya di kalangan makhluk-Nya. Dia telah memilihnya dengan keilmuan-Nya, membersihkannya dengan wahyu-Nya, mengamanahkannya di atas rahsia-Nya, meredainya untuk makhluk-Nya, melantiknya untuk urusan-Nya yang besar sebagai pencerahan kepada lambang agama-Nya dan manhajnya sebagai pembuka kepada wahyu-Nya dan menjadi sebab kepada rahmat-Nya. Dia telah mengutusnya pada masa ketiadaan para rasul, kekurangan ilmu, perselisihan agama, kesesatan dari kebenaran, kejahilan dengan Tuhan, kekafiran dengan hari Kiamat dan janji baik. Dia telah mengutusnya kepada semua manusia sebagai rahmat kepada alam semesta dengan kitab yang mulia.
Dia telah melebihkannya, menerangkannya, memperkuatkannya dan menjaganya dari didatangi kebatilan di semua penjuru, ia adalah daripada Yang Maha Bijaksana lagi terpuji. Dia telah memberi contoh kepada manusia dan menerangkan kepadanya ayat-ayatnya supaya mereka berfikir. Dia telah menghalalkan padanya apa yang halal dan mengharamkan padanya apa yang haram. Dia telah mensyariatkan padanya agama kepada hamba-hamba-Nya sebagai peringatan supaya tidak menjadi hujah bagi manusia ke atas Allah selepas penghantaran para rasul. Justeru beliau telah menyampaikan risalah-Nya, berjuang pada jalan-Nya dan menyembah-Nya sehingga kematian mendatanginya, selawat dan salam ke atas Muhammad dan keluarganya.
Aku mewasiatkan kamu supaya menyembah Allah dan aku mewasiatkan diriku sendiri dengan ketakwaan kepada Allah yang telah memulakan segala perkara dengan ilmu-Nya. Besok janji-Nya akan berlaku dan di tangan-Nya kemusnahannya serta kebinasaan kamu. Hari-hari kamu akan berlalu, ajal-ajal kamu akan binasa dan akan tamat tempoh kamu. Ia akan hilang daripada kita sedikit demi sedikit seperti berlaku kepada golongan sebelum kamu. Justeru wahai hamba-hamba Allah, jadikanlah ijtihad kamu di dunia sebagai persediaan dari harinya yang pendek kepada hari akhirat yang panjang, kerana di dunia adalah tempat amal dan akhirat adalah tempat yang kekal dan balasan.
Lantaran itu, jauhilah dari dunia, kerana orang yang terpedaya adalah orang yang terpedaya dengannya. Dunia tidak akan menunaikan angan-angan orang yang mencintainya sebagaimana firman Allah di dalam Surah Yunus (10): 24 “Sesungguhnya perumpamaan kehidupan duniawi itu, adalah seperti air (hujan) yang kami turunkan dari langit, lalu tumbuhlah dengan suburnya kerana air itu tanam-tanaman bumi, di antaranya ada yang dimakan oleh manusia dan binatang ternak”. Kamu tidak akan mendapat semua yang kamu kehendaki di dunia melainkan teladan. Kamu tidak akan terasa aman melainkan ketakutan; berlakunya musibat atau perubahan nikmat atau hilangnya kesihatan serta maut di sebaliknya. Kemudian berdiri di hadapan hukuman keadilan yang mana setiap jiwa akan dibalas dengan apa yang lakukan sebagaimana firman-Allah di dalam Surah al-Najm (53):31 “Supaya Dia memberi balasan kepada orang yang berbuat jahat terhadap apa yang mereka telah kerjakan dan memberi balasan kepada orang yang berbuat baik dengan pahala yang lebih baik”.
Justeru bertakwalah kepada Allah dan bersegeralah kepada keredaan Allah, beramal dengan ketaatan kepada-Nya, mendekatkan diri kepada-Nya bagi mendapat keredaan-Nya, kerana Dia adalah dekat dan menjawab doa. Semoga Allah menjadikan kami dan kamu di kalangan orang yang beramal dengan mencintaiNya, menjauhi kemurkaan-Nya. Kemudian sebaik-baik kisah, nasihat dan peringatan adalah pada kitab Allah sebagaimana firman Allah di dalam Surah al-A‘raaf (7):204 “Dan apabila dibacakan al-Qur’an, maka dengarlah baik-baik, dan perhatilah dengan tenang agar kamu mendapat rahmat”. Aku pohon perlindungan dengan Allah daripada syaitan yang direjam. Bismillahir Rahmanir rahim. Demi masa. Sesungguhnya manusia itu benar-benar berada di dalam kerugian, kecuali golongan yang beriman dan mengerjakan amal soleh dan nasihat menasihati supaya menetapi kesabaran” Surah al-Asr (103):1-3. “Sesungguhnya Allah dan malaikat-malaikat-Nya berselawat untuk Nabi. Wahai golongan yang beriman, berselawatlah kamu untuk Nabi dan ucaplah salam penghormatan kepadanya” Surah al-Ahzaab (33): 56.
Wahai Tuhanku, berselawatlah ke atas Muhammad dan keluarga Muhammad dan berkatilah ke atas Muhammad dan keluarga Muhammad. Kasihanilah Muhammad dan keluarga Muhammad, salam ke atas Muhammad dan keluarga Muhammad sebaik-baik apa yang Engkau lakukan ke atas Ibrahim dan keluarga Ibrahim, sesungguhnya Engkau Maha terpuji dan Maha Mulia. Wahai Tuhanku, berilah kepada Muhammad al-Wasilah (darjat), kemuliaan, kelebihan dan kedudukan yang mulia. Wahai Tuhanku, jadilah Muhammad dan keluarganya sebesar-besar makhluk semuanya dari segi kemuliaan pada hari Kiamat, tempat yang paling hampir dan kehadapan daripada Engkau. Wahai Tuhanku, berilah kepada Muhammad tempat yang paling mulia, kesejahteraan dan syafaat Islam. Wahai Tuhanku, kaitlah kami dengannya tanpa kehinaan, dukacita, penyesalan, perubahan, Tuhan yang benar, amin.
Kemudian beliau a.s duduk seketika, kemudian berdiri dan berkata: Segala pujian kepada Allah. Ia adalah lebih berhak bagi orang yang takut kepada-Nya dan memujiNya. Ia adalah lebih baik bagi orang yang bertakwa, lebih aula bagi orang membesarkan-Nya dan memuji-Nya. Kami memujiNya kerana kebesaran-Nya yang mutlak, kemurahan pemberian-Nya, dan keterserlahan nikmat-nikmat-Nya, kebaikan ujian-Nya. Kami beriman dengan hidayat-Nya yang tidak pernah malap cahayanya. Kami pohon perlindungan dengan Allah daripada kejahatan setiap kesangsian dan kezaliman fitnah.
Kami pohon istighfar-Nya daripada dosa-dosa dan penjagaan-Nya daripada keaiban amalan, angan-angan yang dibenci, serangan di dalam kesusahan, bersyarikat dengan ahli syak dan reda dengan amalan golongan yang jahat di bumi tanpa kebenaran. Wahai Tuhanku, ampunilah kami, mukminin dan mukminat, yang hidup mereka dan yang mati mereka yang Engkau telah mematikan mereka di atas agama-Mu dan agama Muhammad s.a.w. Wahai Tuhanku, terimalah kebaikan mereka, lepaskanlah kejahatan mereka, masukkanlah rahmat, keampunan dan keredaan ke atas mereka.
Ampunilah mukminin dan mukminat yang masih hidup yang telah mentauhidkanMu, membenarkan Rasul-Mu, berpegang dengan agama-Mu, beramal dengan fardu-fardu-Mu, mengikuti Nabi-Mu, bersunnah dengan sunnah-Mu, menghalalkan halal-Mu, mengharamkam haram-Mu, takut kepada balasan-Mu, mengharapkan pahala-Mu, mewalikan para wali-Mu dan memusuhi musuh-musuh-Mu. Wahai Tuhanku, terimalah kebaikan mereka, ampunilah kejahatan mereka dan masukkanlah mereka ke syurga dengan rahmat-Mu bersama hamba-hamba-Mu yang soleh, Tuhan yang benar, amin.
Setiap Mukmin Ada Penjaga Dan Penggirang.
195. Al-Husain bin Muhammad al-Asy‘ari, daripada Mu‘alla bin Muhammad, daripada al-Hasan bin Ali al-Wasya’, daripada Muhammad bin al-Fudhail, daripada Abu Hamzah berkata: Aku telah mendengar Abu Ja‘far a.s berkata: Setiap mukmin ada penjaga (haafiz) dan penggirang (saa’ib). Aku berkata: Apakah itu penjaga (al-Haafiz)? Beliau a.s berkata: Penjaga daripada Allah yang mana mukmin menjaga al-Wilayah dengannya di mana dia berada. Adapun penggirang (al-Saa’ib), maka ia adalah penggirang Muhammad (basysyaarat Muhammad) s.a.w yang mana Allah menggirangkan mukmin dengannya di mana dia berada.
Pergaulan Yang Baik.
196. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada al-Hijal, daripada Hammad, daripada al-Halabi, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Bergaullah dengan orang ramai, nescaya anda dapat memberitahu [sesuatu] kepada mereka. Dan apabila anda memberitahukan mereka [sesuatu], nescaya anda dapat mengurangkan penentangan mereka terhadap anda.
Orang Ramai Adalah Seperti Galian Emas Dan Perak.
197. Sahl, daripada Bakr bin Salih secara marfuu’, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Orang ramai adalah seperti galian emas dan perak. Justeru sesiapa yang mempunyai asalnya pada masa jahiliyyah, maka ia mempunyai asalnya pada masa Islam.
Hadis Mengenai Al-Zauraa’ Dan Pembunuhan.
198. Sahl bin Ziyad, daripada Bakr bin Salih, daripada Muhammad bin Sinan, daripada Mu‘awiyah bin Wahab berkata: Abu Abdullah a.s telah membaca beberapa bait syair Ibn Abi ‘Aqab:
Disembelih di al-Zauraa’ di kalangan mereka ketika pagi
Lapan puluh ribu orang seperti disembelihnya unta-unta
Kemudian beliau a.s berkata kepadaku: Adakah anda mengetahui di manakah al-Zauraa’? Aku berkata: Aku jadikan diriku tebusan anda, mereka berkata: Ia adalah Baghdad. Beliau a.s berkata: Tidak, kemudian beliau a.s berkata: Adakah anda telah pergi ke al-Rai? Aku berkata: Ya, beliau a.s berkata: Anda telah datang ke Sauq al-Dawwab? Aku berkata: Ya, beliau a.s berkata: Adakah anda telah melihat gunung hitam di sebelah kanan jalan? Itulah al-Zauraa’ yang akan dibunuh padanya lapan puluh ribu orang daripada mereka lapan puluh lelaki daripada anak polan semuanya layak untuk menjadi khalifah. Aku berkata: Siapakah yang akan membunuh mereka, aku jadikan diriku tebusan anda? Beliau a.s berkata: Mereka akan dibunuh oleh anak-anak lelaki golongan al-‘Ajam.
Tafsir Mengenai Firman Allah Surah Al-Furqaan (25): 73 “Dan golongan yang apabila diberi peringatan dengan ayat-ayat Tuhan mereka, mereka tidaklah menghadapinya sebagai golongan yang tuli dan buta”
199. Ali bin Muhammad, daripada Ali bin al-‘Abbas, daripada Muhammad bin Ziyad, daripada Abu Basir berkata: Aku telah bertanya Abu Abdullah a.s mengenai firman Allah di dalam Surah al-Furqaan(25): 73 “Dan golongan yang apabila diberi peringatan dengan ayat-ayat Tuhan mereka, mereka tidaklah menghadapinya sebagai golongan yang tuli dan buta”. Beliau a.s berkata: Mereka adalah golongan yang mendapat pencerahan hati (mustabsyiriin) dan mereka bukanlah golongan yang syak.
Tafsir Firman Allah Surah Al-Mursalaat (77):36 “Dan tidak diizinkan kepada mereka minta uzur sehingga mereka (dapat) minta uzur”
200. Daripadanya, daripada Ali, daripada Ismail bin Mihran, daripada Hammad bin Uthman berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata mengenai firman Allah di dalam Surah al-Mursalaat (77):36 “dan tidak diizinkan kepada mereka minta uzur sehingga mereka (dapat) minta uzur”. Beliau a.s berkata: Allah adalah lebih mulia dan lebih adil dari membiarkan keuzuran bagi hamba-Nya. Justeru Dia tidak membiarkannya meminta uzur daripada-Nya, tetapi Dia menjadikan jalan keluar untuknya. Lantaran itu, tiada keuzuran baginya.
Takwil Firman Allah Surah Al-Talaaq(65):2-3 “Sesiapa yang bertakwa kepada Allah, nescaya Dia akan mengadakan baginya jalan keluar. Dan memberinya rezeki dari arah yang tiada disangka-sangka”
201. Ali, daripada Ali bin al-Husain, daripada Muhammad al-Kinasi berkata: Orang yang telah mengaitkannya dengan Abu Abdullah a.s telah memberitahu kami mengenai firman-Nya di dalam Surah al-Talaaq(65):2-3 “Sesiapa yang bertakwa kepada Allah, nescaya Dia akan mengadakan baginya jalan keluar. Dan memberinya rezeki dari arah yang tiada disangka-sangka”. Beliau a.s berkata: Mereka itu adalah di kalangan Syi‘ah kami yang lemah. Tiada di sisi mereka apa yang mereka akan membawanya kepada kami. Mereka mendengar hadis kami, mereka mengambil faedah daripada ilmu kami.
Sebahagian mereka musafir, membelanjakan harta mereka, memenatkan diri mereka sehingga mereka datang kepada kami. Lalu mereka mendengar hadis kami, kemudian memindahkannya (hadis) kepada mereka, lantaran itu, mereka menginsafi diri dengannya. Maka merekalah orang yang Allah menjadikan mereka jalan keluar dan memberi rezeki kepada mereka tanpa perhitungan. Dan mengenai firman-Nya di dalam Surah al-Ghaasyiyah (88):1 “Sudah datangkah kepadamu berita (mengenai) hari pembalasan?” Beliau a.s berkata: Golongan yang menipu Imam sehingga kepada firman-Nya Surah al-Ghasyiyah(88):7 “Yang tidak menggemukkan dan tidak pula menghilangkan lapar”. Beliau a.s berkata: Tiada sesuatupun yang akan memberi manfaat kepada mereka.
Takwil Firman Allah Surah Al-Mujaadalah (58):7 “Tiada pembicaraan rahsia antara tiga orang, melainkan Dialah yang keempatnya…”
202. Daripadanya, daripada Ali bin al-Husain, daripada Ali bin Abu Hamzah, daripada Abu Basir, daripada Abu Abdullah a.s berkata mengenai firman Allah di dalam Surah al-Mujaadalah (58):7 “Tiada pembicaraan rahsia antara tiga orang, melainkan Dialah yang keempatnya. Dan tiada (pembicaraan antara) lima orang, melainkan Dialah yang keenamnya. Dan tiada (pula) pembicaraan antara (jumlah) yang kurang dari itu atau lebih banyak, melainkan Dia ada bersama mereka di manapun mereka berada. Kemudian Dia akan memberitakan kepada mereka pada hari Kiamat apa yang telah mereka kerjakan. Sesungguhnya Allah Maha Mengetahui segala sesuatu”. Beliau a.s berkata: Ayat ini telah diturunkan kepada polan (Abu Bakr), polan (Umar), Abu ‘Ubaidah al-Jarrah, Abd al-Rahman bin ‘Auf, Salim maula Abu Huzaifah dan al-Mughirah bin Syu‘bah apabila mereka menulis surat di antara mereka, membuat perjanjian (ta‘aahaduu) dan bersetuju: Sekiranya Muhammad mati, khilafah tidak akan terjadi pada Bani Hasyim begitu juga kenabian selama-lamanya (la’in madhaa Muhammad la-takunu al-Khilafatu fi Bani Hasyim wa la al- Nubuwwatu abadan).
Justeru Allah telah menurunkan ayat ini kepada mereka. Aku berkata: Firman Allah di dalam Surah al-Zukhruf (4):79-80 “Bahkan mereka telah menetapkan satu tipudaya (jahat), maka sesungguhnya kami menetapkan pula. Apakah mereka mengira bahawa Kami tidak mendengar rahsia dan bisik-bisikan mereka? Sebenarnya (Kami mendengar) dan utusan-utusan Kami selalu mencatat di sisi mereka”? Dua ayat ini telah diturunkan kepada mereka pada hari itu juga, Abu Abdullah a.s: Mudah-mudahan anda berpendapat bahawa ia menyerupai hari di mana surat ditulis selain daripada hari pembunuhan al-Husain a.s. Demikianlah keadaannya pada ilmu Allah yang terdahulu yang mana Dia telah memberitahu Rasulullah s.a.w mengenainya bahawa apabila surat ditulis, maka al-Husain a.s akan dibunuh dan pemerintahan terkeluar daripada Bani Hasyim. Sesungguhnya itulah apa yang telah terjadi.
Aku berkata: Firman Allah di dalam Surah al-Hujaraat (49): 9 “Dan jika ada dua golongan dari golongan mukmin berperang, maka damaikanlah antara keduanya. Jika salah satu dari dua golongan itu berbuat aniaya terhadap golongan yang lain, maka perangilah golongan yang berbuat aniaya itu sehingga golongan itu kembali kepada perintah Allah; jika golongan itu telah kembali (kepada perintah Allah), maka damaikanlah antara keduanya dengan adil”. Beliau a.s berkata: Dua golongan yang dimaksudkan di dalam ayat ini adalah hari Basrah dan merekalah ahli kepada ayat ini. Merekalah yang telah menentang Amir al-Mukminin a.s. Justeru maka wajiblah di atasnya memerangi mereka dan membunuh mereka sehingga mereka kembali kepada perintah Allah.
Jika mereka tidak kembali, maka wajib di atasnya menurut apa yang diturunkan Allah agar beliau a.s tidak meletakkan pedang daripada mereka sehingga mereka kembali daripada pendapat mereka, kerana mereka telah memberi baiah secara sukarela tanpa paksaan. Iaitu golongan yang berperang sebagaimana firman-Allah s.w.t. Justeru maka wajib di atas Amir al-Mukminin a.s melakukan keadilan kepada mereka apabila beliau a.s mendapat kemenangan sebagaimana telah dilakukan oleh Rasulullah s.a.w pada ahli Makkah. Sesungguhnya baginda s.a.w telah memaafkan mereka. Begitu juga Amir al-Mukminin a.s telah melakukan kepada ahli Basrah apabila beliau a.s mendapat kemenangan sebagaimana dilakukan oleh Rasulullah s.a.w kepada ahli Makkah.
Aku bertanya mengenai firman Allah di dalam Surah al-Najm (53): 53 “Dan negeri-negeri kaum Lut yang telah dihancurkan Allah”. Beliau a.s berkata: Mereka adalah ahli Basrah; iaitu al-Mu’tafikat. Aku bertanya mengenai firman Allah di dalam Surah al-Taubat(9): 70 “Negeri-negeri yang telah musnah (al-Mu‘tafikat) telah datang kepada mereka rasul-rasul yang membawa keterangan yang nyata”? Beliau a.s berkata: Mereka adalah kaum nabi Lut yang telah ditelan bumi.
Umar Menghina Salman Al-Farisi Mengenai Keturunannya.
203. Ali bin Ibrahim, daripada Abdullah bin Muhammad bin Isa, daripada Safwan bin Yahya, daripada Hanan berkata: Aku telah mendengar bapaku meriwayatkan daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Salman telah duduk bersama beberapa orang Quraisy di masjid. Maka mereka mulai menyebut nasab mereka dan bermegah dengannya sehingga mereka sampai kepada Salman. Umar bin al-Khattab berkata: Beritahu kepadaku siapakah anda, siapakah bapa anda dan apakah asal usul anda?
Salman berkata: Aku adalah Salman bin Abdullah, aku dahulunya sesat, kemudian Allah telah memberiku hidayat dengan Muhammad s.a.w. Aku adalah seorang yang miskin, maka Allah telah menjadikan aku kaya dengan Muhammad s.a.w. Aku dahulunya seorang hamba, maka Allah telah memerdekakan aku dengan Muhammad s.a.w. Ini adalah nasabku dan asal usulku. Lalu Rasulullah s.a.w keluar dan Salman sedang bercakap dengan mereka. Maka Salman berkata kepadanya: Wahai Rasulullah, aku telah berjumpa dengan mereka dan duduk bersama mereka, maka mereka mulai menyebut nasab mereka dan bermegah dengannya sehingga mereka sampai kepadaku. Umar bin al-Khattab berkata: Siapakah anda, dan apakah asal usul anda? Maka Nabi s.a.w bersabda: Apakah yang anda telah katakan kepadanya, wahai Salman? Aku berkata kepadanya: Aku adalah Salman bin Abdullah. Aku dahulu telah sesat, maka Allah telah memberi hidayat kepadaku dengan Muhammad (s.a.w). Aku adalah seorang yang miskin, maka Allah telah menjadikan aku kaya dengan Muhammad (s.a.w). Aku dahulunya seorang hamba, maka Allah telah memerdekakan aku dengan Muhammad (s.a.w).
Ini adalah nasabku dan asal usulku. Maka Rasulullah s.a.w bersabda: Wahai orang Quraisy, nasab seorang lelaki adalah agamanya, maruahnya adalah akhlaknya dan asal usulnya adalah akalnya. Allah berfirman di dalam Surah al-Hujaraat (49):13 “Wahai manusia, sesungguhnya kami menciptakan kamu dari seorang lelaki seorang perempuan dan menjadikan kamu berbangsa-bangsa dan bersuku-suku supaya kamu saling kenal mengenal. Sesungguhnya orang yang paling mulia di antara kamu di sisi Allah ialah orang yang paling bertakwa di antara kamu”. Kemudian Nabi s.a.w bersabda kepada Salman: Tiada seorangpun di kalangan mereka itu kelebihan di atas anda melainkan dengan takwa kepada Allah. Jika takwa anda melebihi takwa mereka, maka anda adalah lebih baik daripada mereka.
Pembahagian Sama Rata Oleh Amir Al-Mukminin A.S.
204. Ali, daripada bapanya, daripada Ibn Abu ‘Umair, daripada Abd al-Rahman bin al-Hajjaj, daripada Muhammad bin Muslim, daripada Abu Abdullah a.s berkata: Manakala Ali a.s dilantik khalifah, beliau a.s menaiki mimbar, lalu memuji Allah, kemudian berkata: Sesungguhnya aku, demi Allah, aku tidak akan menahan kamu daripada fai’ kamu sekalipun satu dirham selama aku mempunyai segugusan buah anggur (berkuasa) di Yathrib. Justeru hendaklah kamu sendiri membenarkannya, adakah kamu melihatku menahan diriku sendiri dan memberinya kepada kamu? Maka ‘Aqil karrama llahu wajha-hu berdiri dan berkata kepadanya: Demi Allah, adakah anda menjadikan diriku dan orang yang berkulit hitam di Madinah sama saja? Maka beliau a.s berkata: Duduk, di sini tiada seorangpun bercakap selain daripada anda dan apakah kelebihan anda ke atasnya melainkan (anda memeluk) Islam awal atau takwa.
Nasihat Rasulullah S.A.W Kepada Bani ‘Abd Al-Muttalib.
205. Beberapa orang sahabat kami, daripada Sahl bin Ziyad, daripada Ibn Mahbub, daripada Ali bin Ri’ab, daripada Abu ‘Ubaidah, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah berdiri di al-Safa dan bersabda: Wahai Bani Hasyim, wahai Bani Abd al-Muttalib, sesungguhnya aku adalah Rasulullah kepada kamu. Sesungguhnya aku mengasihani kamu. Sesungguhnya bagiku amalanku dan setiap lelaki daripada kamu amalannya, janganlah kamu berkata: Sesungguhnya Muhammad adalah daripada kami dan kami akan memasuki syurga bersamanya, tidak, demi Allah, bukanlah para waliku daripada kamu dan orang yang bukan daripada kamu melainkan golongan yang bertakwa. Sesungguhnya aku tidak mengenali kamu pada hari Kiamat kamu datang membawa dunia di atas belakang kamu dan mereka mendatangi manusia membawa akhirat. Sesungguhnya aku telah menyatakan keuzuranku kepada kamu; di antara aku dan kamu dan di antara aku dan Allah.
Mimpi Abu Abdullah A.S.
206. Beberapa orang daripada sahabat kami, daripada Ahmad bin Muhammad bin Khalid, daripada bapanya, daripada al-Nadhar bin Suwaid, daripada Ibn Maskan, daripada Zararah, daripada Abu Ja‘ar a.s berkata: Aku telah melihat seolah-olah aku di kemuncak gunung dan orang ramai menaikinya di setiap penjuru sehingga mereka berkumpul di atasnya pada masa yang panjang, maka orang ramai mulai terjatuh darinya pada setiap penjuru sehingga tinggal beberapa orang sahaja. Lantas mereka melakukannya sebanyak lima kali. Dan setiap kali mereka mencubanya, maka kebanyakannya terjatuh darinya hanya tinggal beberapa orang sahaja. Adapun Qais bin Abdullah bin ‘Ajalan adalah di dalam kumpulan itu. Beliau a.s berkata: Tidak tinggal selepas itu melainkan lima orang sehingga semuanya mati.
Para Malaikat Memandikan Abu Ja‘far A.S Di Al-Baqi‘.
207. Daripadanya, daripada Ahmad bin Muhammad bin Abu Nasr, daripada Hammad bin ‘Uthman berkata: Abu Basir telah memberitahuku, berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya seorang lelaki telah berada beberapa batu dari Madinah, maka dia telah melihat di dalam mimpinya; orang berkata kepadanya: Pergilah dan lakukan solat kepada Abu Ja‘far a.s. Maka sesungguhnya para malaikat memandikannya di al-Baqi‘. Kemudian lelaki itu datang, maka dia mendapati Abu Ja‘far a.s telah mati.
Mengenai Firman Allah Surah Ali Imran (3): 103 “Dan kamu telah berada di tepi jurang neraka, lalu Allah mneyelamatkan kamu daripadanya…”
208. Ali bin Ibrahim, daripada Ahmad bin Muhammad bin Khalid, daripada bapanya, daripada Abu Abdullah a.s mengenai firman Allah di dalam Surah Ali Imran (3): 103 “Dan kamu telah berada di tepi jurang neraka, lalu Allah mneyelamatkan kamu daripadanya (dengan Muhammad). Begitulah, demi Allah, Jibrail telah menurunkannya kepada Muhammad (s.a.w).
Mengenai Firman Allah Surah Ali Imran (3):92 “Kamu sekali-kali tidak sampai kepada kebaktian”
209. Daripadanya, daripada ‘Umar bin Abd al-‘Aziz, daripada Yunus bin Zubyan, daripada Abu Abdullah a.s mengenai firman Allah di dalam Surah Ali Imran (3):92 “Kamu sekali-kali tidak sampai kepada kebaktian (yang sempurna), sebelum kamu menafkahkan sebahagian harta yang kamu cintai”. Begitulah ia diturunkan[56].
Penjelasan Mengenai Firman Allah Surah Al-Nisaa’ (4): 66 “Dan sesungguhnya kalau kami perintahkan kepada mereka: “Bunuhlah dirimu (terimalah Imam) atau keluarlah kamu dari kampungmu (reda kepadanya)”
210. Daripadanya, daripada bapanya, daripada Ali bin Asbat, daripada Ali bin Abu Hamzah, daripada Abu Basir, daripada Abu Abdullah a.s berkata mengenai Surah al-Nisaa’ (4): 66 “Dan sesungguhnya kalau kami perintahkan kepada mereka: “Bunuhlah dirimu (terimalah Imam) atau keluarlah kamu dari kampungmu (reda kepadanya)” nescaya mereka tidak akan melakukannya, kecuali sebahagian kecil dari mereka. Dan sesungguhnya kalau (ahli khilaf) mereka melaksanakan pelajaran yang diberikan kepada mereka, tentulah hal yang demikian itu lebih baik bagi mereka dan lebih menguatkan (iman mereka). Dan mengenai firman-Nya di dalam Surah al-Nisaa’ (4): 65 “kemudian mereka tidak merasa di dalam hati mereka sesuatu keberatan terhadap putusan yang kamu berikan (mengenai urusan wali), dan mereka menerima (ketaatan kepada Allah) dengan sepenuhnya”
Penjelasan Mengenai Firman Allah Surah Al-Nisaa’ (4):63 “Mereka itu adalah golongan yang Allah mengetahui apa yang ada di dalam hati mereka”
211. Ali bin Ibrahim, daripada Ahmad bin Muhammad bin Khalid, daripada Abu Janadah al-Hasin bin al-Mukhariq bin Abd al-Rahman bin Warqa’ bin Habsyi bin Janadah al-Saluli sahabat Rasulullah s.a.w, daripada Abu al-Hasan yang pertama a.s mengenai firman-Allah di dalam Surah al-Nisaa’ (4):63 “Mereka itu adalah golongan yang Allah mengetahui apa yang ada di dalam hati mereka. Kerana itu berpalinglah kamu daripada mereka (kalimat kecelakaan telah mendahului ke atas mereka dan azab telah mendahului mereka) dan katakanlah kepada mereka perkataan yang yang berkesan pada jiwa mereka”
Taat Kepada Allah, Rasul Dan Uli l-Amri.
212. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya, daripada Ibn Abu ‘Umair, daripada Umar bin Adhinah, daripada Barid bin Mu‘awiyah berkata: Abu Ja‘far a.s telah membaca Surah al-Nisaa’ (4) 59 “Wahai prang-orang yang beriman, taatilah Allah dan taatilah Rasul dan Uli al-Amri di antara kamu. Kemudian jika kamu khuatir berlainan pendapat mengenai sesuatu (khiftum tanazu‘an), maka kembalilah ia kepada Allah dan Rasul dan Uli al-Amri daripada kamu”. Kemudian beliau a.s berkata: Bagaimana Dia memerintahkan supaya mentaati mereka (Rasul dan Uli al-Amri) dan pada masa yang sama memberi kelonggaran kepada mereka (orang ramai) bagi menentang Rasul dan Uli al-Amri. Sesungguhnya Dia telah berfirman sedemikian adalah kepada golongan yang diperintahkan di dalam ayat “ Taatilah Allah dan taatilah Rasul”.
Hadis Mengenai Kaum Salih A.S
213. Ali bin Ibrahim, daripada bapanya, daripada al-Hasan bin Mahbub, daripada Abu Hamzah, daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya Rasulullah s.a.w telah bertanya Jibrail a.s bagaimanakah kaum Salih a.s dibinasakan, maka Jibrail a.s berkata: Wahai Muhammad, sesungguhnya Salih telah diutus kepada kaumnya ketika berusia enam belas tahun. Beliau a.s tinggal bersama kaumnya sehingga seratus dua puluh tahun, tetapi mereka tidak menyahuti seruannya dengan baik. Mereka memiliki tujuh puluh berhala yang mereka sembah selain daripada Allah.
Beliau a.s berkata: Wahai Kaum, aku telah diutus kepada kamu ketika umurku enam belas tahun. Sesungguhnya aku telah sampai seratus dua puluh tahun dan aku membentangkan kepada kamu dua perkara: Jika kamu mahu, maka bertanyalah aku sehingga aku bertanya Tuhanku, maka Dia akan memberi jawapan kepada kamu mengenai apa yang kamu tanyakan kepada aku sekarang juga. Dan jika kamu mahu, aku bertanyakan kepada tuhan-tuhan kamu. Jika tuhan-tuhan kamu memberi jawapan kepada pertanyaanku, aku akan keluar daripada kamu. Sesungguhnya aku telah jemu dengan kamu dan kamu juga telah jemu dengan aku, lalu mereka berkata: Anda telah sedar, wahai Salih, maka mereka menunggu hari yang mereka akan keluar beramai-ramai mengenainya.
Kemudian mereka keluar dengan berhala-berhala mereka ke belakang mereka, lalu mereka mendekati makanan dan minuman, lalu mereka makan dan minum. Apabila selesai, maka mereka menyeru Salih sambil berkata: Wahai Salih, tanyalah, maka Salih berkata kepada berhala yang besar mereka: Apakah nama berhala ini? Mereka berkata: Polan, maka Salih berkata kepadanya: Wahai polan, jawablah, maka dia tidak menjawabnya. Maka Salih berkata: Kenapa dia tidak menjawab? Mereka berkata: Serulah yang lain?
Lalu beliau a.s menyeru semuanya dengan nama-namanya, maka tidak satupun yang menjawabnya. Lantas mereka datang kepada berhala-berhala mereka dan berkata: Kenapa kamu tidak menawab Salih? Maka ia tidak juga menjawab, mereka berkata: Jauhkan diri anda daripadanya dan tinggallah kami dan tuhan-tuhan kami seketika. Kemudian mereka menjauhkan hamparan dan pakaian mereka, lalu mereka berguling di atas tanah dan mencampakkan tanah di atas kepala mereka seraya berkata kepada berhala-berhala mereka: Jika kamu tidak menjawab Salih pada hari ini, nescaya akan terdedah keburukan kamu. Kemudian mereka menyeru Salih dan berkata: Wahai Salih, serulah kepadanya, lalu Salih a.s menyerunya, maka ia tidak juga menjawab.
Kemudian beliau a.s berkata kepada mereka: Wahai kaum, telah berlalu separuh hari, aku tidak melihat tuhan-tuhan kamu memberi jawapan kepadaku. Justeru tanyalah aku sehingga aku menyeru Tuhanku, maka Dia akan memberi jawapan kepada kamu sekarang juga. Lalu mereka melantik tujuh puluh orang lelaki di kalangan pembesar-pembesar mereka dan mereka berkata: Wahai Salih, kami akan bertanya anda, jika Tuhan anda menjawab, maka kami akan mengikut anda dan menyahuti anda dan semua orang kampung kami akan memberi baiah kepada anda. Maka Salih a.s berkata kepada mereka: Tanyalah aku apa yang kamu mahu, maka mereka berkata: Datang bersama kami ke gunung, maka Salih pergi bersama mereka.
Manakala mereka sampai di gunung, mereka berkata: Wahai Salih, serulah Tuhan anda untuk kami agar Dia mengeluarkan dari gunung ini seekor unta betina berwarna kemerahan, maka Salih a.s berkata kepada mereka: Sesungguhnya kamu telah bertanya kepadaku perkara yang besar, Tuhanku akan menghinaku. Kemudian Salih a.s telah memohon kepada Tuhan perkara tersebut, lalu gunung itu terpecah dan hampir akal mereka melayang manakala mereka mendengarnya. Kemudian gunung itu bergerak dengan gerakan yang kuat seperti seorang perempuan di dalam kesakitan. Kemudian kepalanya (unta) telah mengejutkan mereka, kerana ia keluar ke arah mereka dari pecahan tersebut.
Kemudian keluar tengkuknya dan seluruh badannya. Kemudian dia berdiri di atas bumi. Manakala mereka melihatnya, mereka berkata: Wahai Salih, alangkah cepatnya Tuhan anda menyahuti seruan anda, serulah Tuhan anda supaya Dia mengeluarkan untuk kami unta muda (fasiili-ha), lalu beliau a.s memohon kepada Tuhannya perkara tersebut, lalu ia keluar dan berjalan di sekelilingnya. Salih a.s berkata kepada mereka: Wahai kaum, adakah masih ada lagi permintaan? Mereka berkata: Tidak, datang bersama kami kepada kaum kami, kami akan mencerita kepada mereka apa yang kami telah melihatnya dan mereka akan beriman dengan anda. Mereka kembali tidak sampai tujuh puluh orang kepada mereka sehingga enam puluh empat daripada mereka telah murtad. Mereka berkata: Sihir dan pembohongan. Mereka yang enam berkata: Benar. Orang ramai berkata: Pembohongan dan sihir. Lalu mereka tidak mempercayainya. Kemudian seorang daripada yang enam itu pula menjadi syak, maka dialah yang telah menyembelihnya.
Kaum Thamud Dan Unta Nabi Salih A.S.
214. Ali bin Muhammad, Ali bin Muhammad, daripada Ali bin al- Abbas, daripada al-Hasan bin Abd al-Rahman, daripada Ali bin Abu Hamzah, daripada Abu Basir, daripada Abu Abdullah a.s, berkata: Aku telah berkata kepadanya mengenai Surah al-Qamar (54): 23-5 “Kaum Thamud telah mendustakan ancaman-ancaman (itu). Maka mereka berkata: Bagaimana kita akan mengikut saja seorang manusia (biasa) di antara kita? Sesungguhynya kalau kita begitu benar-benar berada di dalam keadaan sesat dan gila” Apakah wahyu itu diturunkan kepadanya di antara kita? Sebenarnya dia adalah seorang yang amat pendusta lagi sombong”. Beliau a.s berkata: Ini adalah kerana mereka telah membohongi Salih a.s.
Allah tidak membinasa satu kaum sehingga Dia mengutus kepada mereka sebelum itu beberapa orang rasul, lalu mereka berhujah ke atas mereka. Justeru Allah telah mengutus Salih kepada mereka. Lalu beliau a.s menyeru mereka kepada Allah, tetapi mereka tidak menyahut seruannya, malah menentangnya dengan angkuh dan mereka berkata: Kami sekali-kali tidak akan beriman kepada anda sehingga anda mengeluarkan untuk kami dari batu besar ini seekor unta betina. Batu besar itu, mereka membesar-besarkannya dan menyembahnya pula. Mereka menyembelih di sisinya pada setiap awal tahun dan berkumpul di sisinya, maka mereka berkata kepadanya: Jika anda menyangka bahawa anda seorang nabi dan rasul, maka serulah untuk kami Tuhan anda sehingga anda mengeluarkan untuk kami dari batu besar ini seekor unta betina sebagai kawan, maka Allah telah mengeluarkannya sebagaimana mereka telah meminta daripada-Nya.
Kemudian Allah telah menurunkan wahyu kepada Salih: Wahai Salih, katakan kepada mereka: Sesungguhnya Allah telah menjadikan satu hari untuk unta betina ini meminum air dan bagi kamu satu hari untuk meminumnya pula. Unta betina ini pada hari minumnya, dia meminum air pada hari itu sahaja. Lalu mereka memerah susunya. Justeru tiada yang tinggal sama ada yang kecil dan yang besar mereka melainkan meminum susunya pada hari itu. Apabila tiba waktu malam, pada waktu paginya mereka pergi ke tempat air, lalu mereka meminumnya pada hari itu. Sementara unta betina itu tidak meminum air pada hari itu. Mereka tinggal di dalam keadaan sedemikian beberapa ketika.
Kemudian mereka menentang Allah dengan angkuh dan berkata: Sembelih unta betina ini, dan beristirahatlah kamu daripadanya, kami tidak reda kami minum satu hari dan baginya satu hari untuk minum. Kemudian mereka berkata: Sesiapa yang akan membunuhnya kami akan memberi kepadanya ganjarannya menurut apa yang dia suka. Tiba-tiba seorang lelaki berkulit merah, anak zina yang tidak diketahui bapanya mendatangi mereka, dikenali sebagai Qidar, seorang di kalangan mereka yang celaka, lalu mereka menjadikan untuknya ganjaran. Manakala unta betina menuju kepada air, dia telah membiarkannya sehingga dia meminum air. Dan apabila unta betina itu pulang, maka dia duduk di sebelah jalannya, lalu memukulnya dengan pedang tanpa tindak balas daripada unta betina itu.
Kemudian dia memukul dengan pukulan yang lain, lalu membunuhnya. Lantas ia terjatuh ke bumi dan unta muda bersamanya melarikan diri sehingga dia menaiki gunung dan meraung sebanyak tiga kali ke langit. Kaum Salih datang, tiada seorang di kalangan mereka melainkan bersyarikat di dalam pembunuhannya. Mereka membahagi-bahagikan dagingnya di kalangan mereka. Tiada yang tinggal sama ada yang kecil dan yang besar mereka melainkan memakannya. Manakala Salih melihat keadaan sedemikian, beliau a.s mendatangi mereka dan berkata: Wahai kaum, apakah yang mendorong kamu untuk melakukan apa yang telah kamu lakukannya, kamu telah menderhakai Tuhan kamu.
Maka Allah memberitahu Salih a.s: Sesungguhnya kaum anda telah melakukan kezaliman dan membunuh unta betina yang Aku telah mengutusnya kepada kamu sebagai hujah ke atas mereka. Ia tidak memudaratkan mereka, malah mereka telah mendapat manfaat yang besar daripadanya. Katakanlah kepada mereka bahawa Aku mengutus ke atas kamu azab-Ku dalam masa tiga hari. Jika mereka bertaubat dan kembali, maka Aku menerima taubat mereka dan Aku menghalangnya daripada mereka. Jika mereka tidak bertaubat dan tidak kembali, maka Aku akan mengutus azab-Ku pada hari ketiga.
Lalu Salih a.s mendatangi mereka dan berkata kepada mereka: Wahai kaum, sesungguhnya aku adalah rasul Tuhan kamu kepada kamu dan Dia sedang berfirman kepada kamu: Sekiranya kamu bertaubat, kembali dan beristighfar, maka Aku mengampuni untuk kamu dan Aku menerima taubat kamu. Manakala beliau a.s berkata sedemikian, maka penentangan mereka adalah lebih buruk lagi dan mereka berkata di dalam Surah al-A‘raaf (7): 77 “Wahai Salih, datangkanlah apa yang kamu ancamkan itu kepada kami, jika kamu termasuk golongan yang diutuskan”. Salih a.s berkata: Wahai kaum, sesungguhnya besok muka kamu akan menjadi kuning. Pada hari kedua, muka kamu akan menjadi merah dan pada hari ketiga muka kamu akan menjadi hitam.
Apabila muka mereka menjadi kuning pada hari pertama, sebahagian mereka keluar berjalan-jalan dan berkata: Apa yang dikatakan oleh Salih telah mendatangi kamu. Orang yang sombong di kalangan mereka berkata: Kami tidak mendengar kata-kata Salih dan kami tidak menerima kata-katanya sekalipun ianya besar. Manakala hari kedua, maka muka mereka menjadi merah. Sebahagian mereka keluar berjalan-jalan dan berkata kepada sebahagian mereka: Wahai kaum, sesungguhnya apa yang dikatakan oleh Salih telah datang kepada kamu.
Orang yang sombong di kalangan mereka berkata: Sekiranya kami semua binasa, kami tidak mendengar kata-kata Salih dan kami tidak akan meninggalkan tuhan-tuhan kami yang mana bapa-bapa kami menyembahnya. Mereka tidak bertaubat dan tidak kembali. Manakala hari ketiga, muka mereka menjadi hitam. Sebahagian mereka keluar barjalan-jalan dan berkata kepada sebahagian mereka: Apa yang dikatakan oleh Salih datang kepada kamu.
Orang yang sombong di kalangan mereka berkata: Apa yang dikatakan oleh Salih telah datang kepada kami. Manakala tiba separuh malam, maka Jibrail a.s datang kepada mereka, lalu dia melaung ke arah mereka dengan laungan yang mencarikkan pendengaran mereka dan hati mereka terbelah dan jantung mereka pecah. Mereka di dalam tiga hari itu telah bersedia pengapanan mereka, kerana mereka telah mengetahui bahawa azab akan turun kepada mereka. Lalu mereka semua mati sekelip mata sahaja termasuk yang kecil dan yang besar mereka. Kemudian Allah mengutus bersama laungan itu api dari langit ke atas mereka, lalu ia membakar mereka semua dan inilah kisah mereka.
Hadis Farwat Daripada Abu Ja‘far A.S.
215. Hamid bin Ziyad, daripada al-Hasan bin Muhammad al-Kandi, daripada beberapa orang sahabat kami, daripada Abban bin Uthman, daripada al-Fudhail bin al-Zubair, berkata: Farwat telah menceritakan kepadaku daripada Abu Ja‘far a.s, berkata: Aku telah menyebut sesuatu kepadanya mengenai urusan mereka berdua (Abu Bakr dan Umar), maka beliau a.s berkata: Mereka telah memukul kamu di atas darah Uthman selama lapan puluh tahun sedangkan mereka mengetahui bahawa dia (Uthman) adalah seorang yang zalim (innahu kaana zaaliman). Maka bagaimana, wahai Farwat, apabila kamu menyebut dua berhala mereka[57] (fa-kaifa ya Farwat idha zakar-tum sanamai-him).
Di Manakah Kekuatan Bani Hasyim Dan Bilangan Mereka Yang Ramai?
216. Muhammad bin Yahya daripada Ahmad bin Muhammad, daripada, al-Husain daripada Sa‘id daripada Ali ibn al-Nu‘man daripada Abdullah bin Maskan daripada Sudair berkata: Kami telah berada di sisi Abu Ja‘far a.s, maka kami telah menyebut bid‘ah-bid‘ah yang telah dilakukan oleh orang ramai selepas Nabi mereka s.a.w dan penghinaan mereka terhadap Amir al-Mukminin a.s. Maka seorang lelaki di kalangan mereka berkata: Aslaha-ka llahu, di manakah kekuatan Bani Hasyim dan bilangan mereka yang ramai? Maka Abu Ja‘far a.s berkata: Ja‘far dan Hamzah telah mati dan tinggal lagi dua orang lelaki yang lemah baru memeluk Islam” ‘Abbas dan ‘Aqil, mereka berdua adalah di kalangan al-Tulaqa’[58]. Demi Allah, sekiranya Ja‘far dan Hamzah telah berada di hadapan mereka berdua (Abu Bakr dan Umar), nescaya mereka berdua tidak sampai kepada apa yang mereka berdua telah sampai kepadanya[59]. Dan sekiranya mereka berdua (Ja‘far dan Hamzah) telah menjadi saksi kepada mereka berdua (Abu Bakr dan Umar), nescaya mereka berdua memusnahkan mereka berdua (Abu Bakr dan Umar).
Catatan Kaki:
[54] Ibadat nasibi tidak memanfaatkannya.
[55] Peristiwa ini telah berlaku di ‘Aqabah selepas haji Widaa’ ketika beberapa orang sahabat Rasulullah s.a.w telah cuba membunuhnya (Rasulullah s.a.w).
[56] Al-Suyuti, al-Itqaan, iii, hlm.41, meriwayatkan daripada Abdullah bin Umar, daripada bapanya Umar bin al-Khattab, dia berkata: Jangan seorang itu berkata bahawa aku telah mengambil keseluruhan al-Qur’an, apakah dia tahu keseluruhan al-Qur’an itu? Sesungguhnya sebahagian al-Qur’an telah hilang dan katakan sahaja aku telah mengambil al-Qur’an mana yang ada. Ini bererti sebahagian al-Qur’an telah hilang.
[57] Abu Bakr dan Umar.
[58] Orang yang baru memeluk Islam.
[59] Menjadi khalifah.
(AB-Perlak1/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar