Saat Imam Zaman afs menjadi faktor dan poros persatuan maka saat muncul nanti kelak Imam afs akan membentuk pemerintahan yang satu dan dengan kedatangannya Imam afs akan menyatukan hati-hati dan menghilangkan dendam.
Shabestan News Agency, Kemenangan dan keberhasilan suatu masyarakat tergantung pada persatuan yang ada di dalamnya. Kegagalan dan kehancuran merupakan akibat dari perpecahan dan perselisihan baik dalam pemikiran maupun tindakan, hal ini sangatlah jelas sehingga tidak perlu banyak penjelasan karena di dalam Al-Qur’an juga telah mengisyaratkan tentang persatuan dan melarang perpecahan.
Lalu bagaimana dengan masyarakat yang menanti Imam Zaman afs?, masyarakat yang bersatu di bawah satu bendera dan satu pemimpin, dimana kelak masyarakat ini yang akan menyatukan kelompok yang terpecah.
Sebagaimana dalam doa Iftitah kita membaca “Ya Allah! Dengan berkah wujud suci Imam Zaman afs satukanlah perpecahan di antara kami, dan dengannya tambahkanlah kekurangan yang ada dalam diri kami dan muliakanlah kami dari kehinaan.”
Dengan demikian saat Imam Zaman afs menjadi faktor dan poros persatuan maka saat muncul nanti kelak Imam afs akan membentuk pemerintahan yang satu dan dengan kedatangannya Imam afs akan menyatukan hati-hati dan menghilangkan dendam.
Maka dengan begitu para penanti hakiki Imam afs juga harus menapaki jalan yang serupa sehingga bisa disebut dengan masyarakat Mahdawi.
شاه کلید انتظارِ زمینه ساز
وقتی امام زمان(عج)، عامل و محور وحدت و همبستگی است و وقتی می آید تا در جهان، حکومت واحد تشکیل دهد و با آمدن او دل ها به هم نزدیک و کینه ها برطرف می شود، منتظر راستین هم باید در همین خط حرکت کند تا جهت مهدوی داشته باشد.
به گزارش گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: پیروزی و موفقیت اجتماعی، در وحدت و یکپارچگی است. شکست و ضعف و نابودی هم، پیامد تفرقه و جدایی و تشتت در افکار و رفتار و صنوف و نیروها و فعالیت هاست. این نکته، آن قدر روشن است که نیاز به توضیح ندارد. در قرآن نیز دعوت به وجود و پرهیز از تفرقه شده است.(1)
پیامبر(ص) ما پیامبر وحدت بود، هم سخنانش دعوت به همبستگی و اتحاد بود، هم رفتارش الفت بخش و وحدت آفرین بود. می فرمود: «مومنان همه با هم برادرند و خونشان برابر است و همه باید در برابر دشمن متحد و یکپارچه باشند (وَ هُم یَد علی مَن سِواهُم)»(2) و می فرمود: «یَدُ اللهِ عَلی الجماعة؛(3)، دست خدا همراه جماعت است.»
تجربه تاریخی نشان می دهد هر جا که پای اختلاف پیش آمد، در پی آن شکست بود، پیامبر(ص) ما نیز فرمودند: «اختلاف نکنید، همانا کسانی که پیش از شما بودند دچار اختلاف شدند و نابود گشتند.»(4)
با همه این توصیف ها، غصه آور این است که امت عظیم اسلامی در سطح جهان، امروز پراکنده اند، کشمکش های قومی و نزاع های قبیله ای و اختلافات فرقه ای، عظمت و شوکت مسلمین را زیر سوال برده است و دشمنان هم می کوشند با ایجاد اختلاف یا دامن زدن به اختلافات، به مقاصد شوم خود برسند، در سطح داخلی هم تفرقه و چند دستگی هایی دیده می شود.
جامعه امام زمانی چگونه است؟ همه متحد و زیر یک پرچم و یک رهبری قرار دارند و تفرقه ها به وحدت منتهی می شود. در دعای افتتاح که در شب های ماه رمضان خوانده می شود، خواسته و آرزوی ما وحدت و همبستگی بر محور امام زمان است: «اللّهم المُم بِهِ شَعثَنا، وَاشعَب بِه صَدعَنا، وارتُق بِه فَتقَنا، و کَثَّر بِهِ قلَّتنا وَ اعُزز بِه ذِلتنَا... »(5) (خداوندا، به برکت وجود امام زمان(عج)، پراکندگی و تشتت و از هم گسیختگی ما را به وحدت و التیام و همبستگی مبدل ساز، کمی ما را به سبب او افزون کن و خواری ما را به عزت تبدیل کن)
وقتی امام زمان(عج)، عامل و محور وحدت و همبستگی است و وقتی می آید تا در جهان، حکومت واحد تشکیل دهد و با آمدن او دل ها به هم نزدیک و کینه ها برطرف می شود، منتظر راستین هم باید در همین خط حرکت کند تا جهت مهدوی داشته باشد.
امام امت و مقام معظم رهبری، به عنوان کسانی که به نیابت از امام عصر(عج)، رهبری امت ما را بر عهده داشته و دارند، بارها بر مساله وحدت مسلمین و پرهیز از کارهای تفرقه انگیز تاکید کرده اند. این رهنمودها در جامعه اسلامی باید جامه عمل بپوشد و برخی کارها و مراسم که دشمنی آفرین و تحریک کننده برای منازعات است، باید ترک شود و سلیقه شخصی کنار نهاده شود.
وحدت و همبستگی، هم در جامعه بزرگ اسلامی در سطح جهان مطلوب است، هم میان پیروان اهل بیت و شیعیان، هم در بین مردم کشور و شهرها و خانواده ها و دوستان و برادران دینی.
بکوشیم که با تفرقه و منازعات بیهوده و جبهه گیری های خصمانه علیه یکدیگر، دل امام زمان(عج) را به درد نیاوریم و آب به آسیاب دشمن نریزیم. امیرمومنان(ع) در خطبه «قاصعه»، به طور تفصیل از عوامل عزت و ذلت اقوام گذشته و پیروزی و شکست آنان سخن می گوید و از جمله عوامل عزت آور و استمرار نعمت های الهی و رفع زیان های دشمنان، اینها را بر می شمارد: «مِنَ الاجتنابِ للفُرقة، و اللّزومِ للأ لفةِ، و التحاضَّ عَلیها و التّواصی بها»(6) (پرهیز از تفرقه، ملازم بودن با همبستگی، تشویق و توصیه یکدیگر به الفت و وحدت).
اینها قواعد کلی عزت و ذلت اقوام و امت هاست و ما چه فراوان به این عناصر عزت آفرین نیازمندیم.
پی نوشت ها:
1.آل عمران، آیه103 و 105
2.اصول کافی، ج1، ص404
3.نهج الفصاحه، حدیث 3211
4.کنزالعمّال، حدیث 894
5.مفاتیح الجنان، دعای افتتاح
*برگرفته از «زندگی مهدوی؛ اخلاق و اوصاف منتظران»، نوشته جواد محدثی
پایان پیام/248
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar