Imam Shadiq as berkata “kalian harus memiliki hubungan dengan masyarakat, karena setiap orang dalam setiap kehidupannya membutuhkan orang lain dan ada ketergantungan antara sesama manusia.”
Shabestan News Agency, berkenaan dengan kekeliruan yang tersebar dalam kehidupan penanti Imam Zaman afs, Hujjatul Islam Hasan Mula’i menjelaskan bahwa sebagian penanti Imam Zaman afs keliru dalam meyakini bahwa Intizhar adalah sebuah keyakinan individu, diman seseorang tidak boleh mencampurnya dengan masalah-masalah sosial, padahal Intizhar terhubung dengan pemerintahan Imam Zaman afs yang berkenaan dengan sosial.
Dalam sebuah riwayatnya Imam Shadiq as berkata “kalian harus memiliki hubungan dengan masyarakat, karena setiap orang dalam setiap kehidupannya membutuhkan orang lain dan ada ketergantungan antara sesama manusia.”
Dengan demikian penanti Imam Zaman afs jangan hanya menjalankan hidup seperti para shufi dan ahli riyadah, karena di samping penanti Imam Zaman afs juga harus orang yang ahki tafakkur, munajat dan lain sebagainya, mereka juga harus masuk dalam kehidupan sosial, terangnya.
Lebih lanjut Hujjatul Islam Mula’i menuturkan, bentuk hubungan dan jalinan antara seorang penanti Imam Zaman afs dan yang lainnya harus bisa memunculkan harapan dan keinginan pada kemunculan Imam afs.
Penyebaran kehidupan penanti Imam afs di tengah masyarakat harus semakin luas, dimana seorang penanti Imam Zaman afs harus memperbaiki keadaan di masyarakat, melakukan langkah-langkah agar masyarakat berjalan ke arah kebaikan, dimana dalam hal ini cara yang terbaik ialah dengan menjalankan amar makruf dan nahi munkar, demikian jelasnya.
اگرچه مدعی انتظار بودن و دعا کردن برای فرج حضرت صاحب الزمان(عج) نیک و پسندیده و مورد تصریح و توصیه روایات است اما باز هم به تصریح همان روایات اگر بخواهیم انتظار و دعای ما زمینه ظهور موعودی شود که جان جهان تشنه عدالتِ دولت کریمه او است باید انتظارمان را معرفت و حقایقی گره بزنیم که گره از کار بسته باز کند؛ و ... کیفیت این گره گشایی و منتظر راستین بودن همان موضوعی است که در گفت وگو با کارشناسان به بحث گذاشته ایم و مشروح آن به حضورتان تقدیم می شود:
حجت الاسلام حسن ملّایی، مدیر گروه اخلاق و تربیت مرکز تخصصی مهدویت با اشاره به اشتباهات رایج در سبک زندگی منتظرانه، اظهار کرد: برخی از منتظران به اشتباه بر این باورند که انتظار مقوله ای فردی است و شخص نباید در مسائل اجتماعی دخالت کند، در حالی که انتظار با حکومت جهانی امام زمان(عج) پیوند دارد که خود مسئله ای اجتماعی است.
وی با بیان اینکه انتظار برای فرج بیش از آنکه فردی باشد، مسئله ای اجتماعی است، تصریح کرد: امام صادق(ع) می فرمایند: «شما ناچار هستید که با مردم ارتباط داشته باشید، زیرا هر فردی در طول حیات خود به دیگران نیازمند است و میان مردم وابستگی وجود دارد»، پس منتظر ظهور نباید حالت درویش مآبانه و صوفی گزینی داشته باشد و باید در عین حالی که اهل تفکر، مناجات و راز و نیاز است، در بُعد اجتماعی نیز ورود کند.
منتظر شوق ظهور را در دیگران ایجاد می کند
ملایی افزود: نوع روابط یک منتظر ظهور با دیگران به گونه ای است که در آنان رغبت به ظهور امام زمان(عج) را ایجاد می کند، اگر در ادعیه داریم: «إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ» به این معنا که رغبت عمومی باید برای ظهور، ایجاد شود، منتظر حضرت حجت(عج) مجموعه رفتارهایش به گونه ای است که این رغبت را در جامعه و محیط پیرامونی خود ایجاد می کند.
مدیر گروه اخلاق و تربیت مرکز تخصصی مهدویت با بیان اینکه در بسیاری از موارد این ایجاد رغبت، نیازمند بیان زبانی نیست، ابراز کرد: مهمتر از بیان زبانی در ایجاد رغبت برای ظهور امام زمان(عج) در دیگران، اجرای سبک زندگی منتظرانه است، در روایت هم داریم که «مردم را به غیر از زبان هایتان دعوت کنید، بطوری که از شما خداترسی، نماز، تلاش و انجام امور خیر را ببینند» بنابر این، دعوت غیرزبانی، با عمل همراه است که مجموعه این رفتارها سبک زندگی فرد را تشکیل می دهد که اگر با روحیه باور و انتظار به امام زمان(عج) هم عجین باشد، سبک زندگی منتظرانه نامیده می شود.
وی با بیان اینکه ترویج سبک زندگی منتظرانه در جامعه خود به خود میل و رغبت به ظهور امام زمان(عج) را در میان مردم گسترش خواهد داد، ابراز کرد: یک منتظر باید دیگران و جامعه را ترغیب به اصلاح کند و اقداماتی را انجام دهد که جامعه به سمت صلاح حرکت کند و در این زمینه بزرگترین مکانیزم «امر به معروف و نهی از منکر» است.
امر به معروف و نهی از منکر از شعب 4 گانه جهاد است
ملایی تاکید کرد: در روایت داریم: جهاد بر 4 شعبه استوار است که دو شعبه اول براساس فرموده امیرالمومنین(ع) بر امر به معروف و نهی از منکر استوار است، یعنی امر به معروف و نهی از منکر خود جهادی فکری و فرهنگی است که منتظر بوسیله آن می تواند به اصلاح جامعه بپردازد؛ البته باید آداب و چارچوب آن را به خوبی فرا گیرد.
مؤلف کتاب «سبک زندگی منتظرانه» خیرخواهی و دلسوزی برای دیگران را سومین وظیفه منتظران خواند و بیان کرد: امام صادق(ع) در یکی از روایت های مهدوی فرموده اند: «باید توانای شما، به ناتوانتان کمک کند و ثروتمندتان به فقیرتان احسان کند و...» ایشان در پایان این روایت فرموده اند: «برای کسی که انتظار این امر(ظهور امام زمان(عج)) را می کشد، این رفتار مانند روزه داری است که شب زنده داری هم کرده باشد.» و یا در روایت دیگری از امام رضا(ع) داریم: «فردی که معرفت به اهل بیت(ع) نداشته باشد و اسامی آنان را نداند، به مرگ جاهلیت مرده است» و در ادامه این روایت می فرمایند: «فردی که بنا دارد به مرگ جاهلیت از دنیا نرود و ما اهل بیت(ع) را هم دوست دارد باید این موارد را رعایت کند: حُسنَ الصُّحبَةِ، وحُسنَ الجِوارِ، وبَذلَ المَعروفِ، وكَفَّ الأَذى، وبَسطَ الوَجهِ، وَالنَّصيحَةَ، وَالرَّحمَةَ لِلمُؤمِنينَ به معنای خوب صحبت کردن، حسن همسایگی و بی آزاری، احسان و نیکوکاری، گشاده رویی، خیرخواهی و ترحم به حال مومنان» که حضرت(ع) این شاخصه ها را جزء معارف اهل بیت(ع) و خصیصه عارفان به مقام بالای اهل بیت(ع) معرفی می کنند.
انتظار واقعی؛ تجلی «سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ»
وی اضافه کرد: یک منتظر امام زمان(عج) در جبهه خودی، با دوستان امام زمان(عج) دوست و در مصاف با دشمنان ایشان، دشمن است زیرا این منتظر تربیت شده مدرسه قرآنی خداوند است که فرمود: «الَّذينَ مَعَهُ أَشِدّاءُ عَلَى الكُفّارِ رُحَماءُ بَينَهُم» یا پرورش یافته مکتب عاشورایی «اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ» است و اگر این آموزه ها اجرایی شود، دیگر شاهد مدعیان دوستی امام زمان(عج) که با دوستان ایشان در میان اقوام، فامیل و ... رفتارهای بد، سخت یا آبروریزانه ای داشته باشند، نخواهیم بود.
راه حاکیمت گفتمان انتظار بر اجتماع
بنابر این گزارش، حجت الاسلام والمسلمین هادی حسین پور، کارشناس و مبلغ مهدوی نیز در پاسخ به این سوال که چرا علی رغم برگزاری جشن ها و مراسم مختلف در مناسبت هایی مثل نیمه شعبان و 9 ربیع الاول، هنوز فرهنگ انتظار در جامعه گفتمان غالب نشده است، اظهار کرد: برای گفتمان سازی در جامعه، باید سه کار و فعالیت صورت گیرد، اول، ترویج شناخت امام زمان(عج) که این شناخت متفاوت از شناختِ شناسنامه ای و منظور شناخت جایگاه امام در عالم هستی و دیگری شناخت رابطه ما با ایشان است.
وی تصریح کرد: در زیارت جامعه کبیره 250 ویژگی برای امام معصوم(ع) بیان شده که به معنای 250 شغل و کارویژه برای حضرت(ع) است و انسان باید آنها را بشناسند تا بداند، امام در عالم هستی چه کاری انجام می دهد و بعد از این مرحله باید باور به امام را در جامعه بسط و گسترش داد.
این کارشناس مهدوی با بیان اینکه تمام مردم ایران می دانند که امام زمان(عج) حی و حاضر اما در غیبت هستند، تاکید کرد: اهل بیت(ع) سفارش کرده اند که مومنین با یکدیگر مهربان و شیعیان مراقب یکدیگر باشند اما تحقق این مهم تنها در ایام پیاده روی اربعین دیده می شود به گونه ای که در این مدت در تمامی جاده های منتهی به کربلا این فرموده اهل بیت(ع) محور کار و امام حسین(ع) محور تمام امور می شود و مدینه فاضله موقتی شکل می گیرد.
راه خوشحال شدن توسط خدا!
کارشناس و مبلغ مهدوی با بیان اینکه در کتاب شریف «کافی» باب «ادخال السرور مومنین» به روایتی در زمان امام صادق(ع) اشاره شده، ابراز کرد: در این روایت آمده است فردی که در اهواز کشاورز بوده است، به دلیل دریافت مالیات از سوی نجاشی نزد امام صادق(ع) می رود و می گوید کشاورز هستم و مالیات امسال سنگین است، توان پرداخت ندارم، کمکم کنید تا این حاکم ملاحظه مرا کنند و حضرت(ع) نامه ای به نجاشی که از محبین اهل بیت(ع) بود با این مضمون نوشتند که: «بسم الله الرحمن الرحیم. برادرت را مسرور و خوشحال کن تا خداوند تو را مسرور کند.»
وی ادامه داد: آن کشاورز نامه را به نجاشی رساند، این حاکم نامه را بوسید و به چشمانش گذاشت و آن فرد را به صدر مجلس برد و بعد از خواندن نامه، خطاب به فرد گفت: مشکلت چیست، می خواهم تو را خوشحال کنم و فرد گفت نمی توانم مالیات را بدهم ملاحظه ام را کنید، نجاشی دستور داد از طرفش مالیات او را بپردازند. آنگاه به او گفت: «آیا تو را مسرور کردم؟» او گفت: «آری.»، بعد گفت مالیات سال بعد این فرد را نیز خودم می دهم و باز پرسید: «خوشحال شدی؟» او گفت: «آری.»، پرسید پیاده هستی و یا سواره؟ و بعد دستور داد به او مرکب و خدمتکار هم بدهند و جامه هایی هم به او بخشید و همواره از او می‌پرسید: «آیا تو را مسرور کردم؟» و او می گفت: «آری» نجاشی گفت: «فرش های این اتاق را نیز که هنگام گرفتن این نامه از دست تو بر آن نشسته بودم، بردار».
حسین پور تاکید کرد: پس از مدتی شخص نزد امام صادق(ع) رفت و ماجرا را تعریف کرد و در سیمای امام(ع) آثار سرور و خوشحالی پدیدار شد. آن شخص از امام صادق(ع) پرسید: «ای پسر رسول خدا(ص)، گویا رفتار نجاشی با من شما را خوشحال کرده است.»، امام(ع) فرمودند: «آری به خدا سوگند، او با این کارش خدا و رسولش(ص) را شاد کرده است. زیرا هر آنچه به تو داد، به خاطر اهل بیت(ع) به تو داد.» و این رفتاری مانند دوستداران امام حسین (ع) در ایام پیاده روی اربعین است.
وی با اشاره به اینکه امروزه محبت های ما به امام زمان(عج) شخصی است و ارتباطاتمان را بر اساس این محبت تنظیم نمی کنیم، بیان کرد: از 38 «اَینَ» در دعای ندبه که با آنها دنبال امام زمان(عج) می گردیم، یکی آن است که: «أَیْنَ جامِعُ الْکَلِمَهِ عَلَى التَّقْوى؛ کجاست آن فردی که مردم را حول محور تقوا جمع می کند»؛ یعنی مردم را براساس محبت به اهل بیت(ع) گرد هم می آورد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اشکال امروز برنامه ها و فعالیت های ما آن است که شناخت و باور به امام زمان(عج) را محور کاری برنامه های زندگی خود قرار نداده ایم، یعنی براساس شناخت خود زندگی نمی کنیم؛ علاوه بر این، روابط ما باید حول محور محبت به اهل بیت(ع) باشد که اگر اینگونه بود جامعه عصر غیبت ما بهشتی خواهد شد، در حالی که امروز روابط ما براساس منیّت است و افراد معتقدند که «کلاهت را سفت بگیر تا باد نبرد».
پایان پیام/9
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar