Kejujuran dan amanah dapat dilihat pada diri seseorang jika saat ia berbicara, yakni ia tidak berdusta, ia tidak memberikan keterangan yang bukan sebenarnya, tidak bersumpah secara dusta, tidak memberikan kesaksian palsu, dan lain sebagainya.
Shabestan News Agency, jujur dan amanah yang dalam kategori ucapan dan perbuatan merupakan salah satu di antara keutamaan akhlaq dalam diri seseorang. Sebagaimana dalam riwayat disebutkan bahwasanya hal itu merupakan tolak ukur dari nilai dan keimanan dalam diri seseorang.
Imam Shadiq as bersabda “jangan kalian tertipu oleh shalat dan puasa seseorang, karena meskipun seseorang sudah terbiasa dengan shalat dan puasa namun jika ia meninggalkannya maka ketakutan akan menguasainya, namun ujilah seseorang dengan kejujuran dan amanah.”
Kejujuran dan amanah dapat dilihat pada diri seseorang jika saat ia berbicara, yakni ia tidak berdusta, ia tidak memberikan keterangan yang bukan sebenarnya, tidak bersumpah secara dusta, tidak memberikan kesaksian palsu, dan lain sebagainya.
Dalam riwayat disebutkan “tidak ada iman bagi orang yang amanah”, dan dalam hadits lainnya disebutkan “dusta merupakan pintu dari pintu-pintu kemunafikan.”
dalam surat Al-maidah Allah swt berfimran “Hai orang- orang yang beriman, penuhilah akad- akad itu.”
Menepati janji adalah ciri dari keimanan, sebagaimana yang disebutkan dalam hadits “barang siapa yang tidak menepati janjinya maka ia tidak memiliki agama.” Maka orang yang tidak memiliki agama tidak akan ada lagi yang percaya kepadanya.
زندگی های استوار بر پایه راستی و درستی از سعادت برخوردار است و افراد به هم اعتماد دارند و جامعه از تعادل مطلوبی که دارد، بهره مند می شود و احساس آرامش می کند.
«صدق» و «امانت» که یکی در گفتار است و دیگری در کردار، از مهمترین فضایل اخلاقی است و در روایات، به عنوان «معیار» برای ارزش و ایمان یک شخص به شمار آمده است. امام صادق(ع) می فرمایند: «فریب نماز و روزه اشخاص را نخورید، چراکه شخص چه بسا به نماز و روزه حریص و به آنها عادت کرده باشد که اگر ترک کند، دچار وحشت شود. لیکن آنان را با راستگویی و امانتداری امتحان کنید: «وَ لَكِنِ اخْتَبِرُوهُمْ عِنْدَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ».(1)
این معیار بسیار تعیین کننده است. خیلی ها ممکن است اهل نماز و عبادات باشند و به نماز شب و دعای کمیل و زیارت بپردازند ولی راستگو و امین نباشند. به چنین اشخاصی نمی توان اطمینان کرد. از معضلات مهم جامعه ما عدم صداقت و عدم امانت است. جامعه به اسم، اسلامی است، ولی به عمل غیراسلامی. این همه زندانی چک و سفته به خاطر صادق نبودن افراد در قول و وعده و امضاء و تعهد است.
صدق و امانت را از این می توان شناخت که افراد اگر حرف می زنند، دروغ نگویند، گزارش غیرواقعی ندهند، فاکتور جعلی ارائه نکنند، در کنتور برق دستکاری نکنند، شایعات را پخش ننمایند، قسم دروغ نخورند، جنس تقلبی نفروشند، شهادت دروغ در دادگاه ندهند، علیه کسی پرونده سازی نکنند، از آنچه به عنوان امانت در اختیارشان است سوءاستفاده نکنند، سر موقع بدهی و اجاره خود را بپردازند، جنس قاچاق نفروشند، به جای همکاران شان در اداره ساعت نزنند، در مورد مشورت دادن به دیگری کلاه سر او نگذارند و ده ها مورد که متاسفانه میان بعضی رایج است و در عین حال خود را مسلمان هم می دانند.
«لا إیمانَ لِمَنْ لا أمانَهَ لَهُ»(2) و آن حضرت(ع) فرمودند: «الكذبَ بابٌ مِن أبوابِ النِّفاقِ»(3) دروغگویی در احادیث به عنوان همه پلیدی ها به شمار آمده است کسی که از دروغ گفتن اِبایی نداشته باشد، هر جرم و گناهی را مرتکب می شود و برای پوشاندند آنها به دروغ متوسل می شود.
انسان امین و راستگو، مورد اعتماد جامعه است حتی دشمنان هم اگر صداقت و امانت ببینند، اعتماد می کنند. مگر حضرت رسول(ص) در میان مشرکان مکه به «محمد امین» مشهور نبود؟ مگر آنان امانت های خود را به او نمی سپردند؟
در میان خود ما چرا به اجناس داخلی اقبالی نیست و به تولیدات خارجی بیشتر روی می آورند؟ یکی از دلایل آن اتقان و درستکاری در محصولات آنان و سرهم بندی و تقلب در برخی اجناس تولید داخل است و این وضع هرگز مورد پسند و رضای خدا، پیغمبر(ص) و امام زمان(عج) برای «امت محمدی» نیست، چون عدم صداقت و امانت را می رساند و ضررش به خود جامعه باز می گردد.
جامعه ای که در آن دروغگویی و تقلب و فریب رواج داشته باشد، اسلامی نیست و مردمی که صداقت و امانت نداشته باشند، نمی توانند ادعا کنند که ما منتظر دولت کریمه امام زمان(عج) هستیم. یاران او همه از صادق اند چه در گفتار چه در کردار.
امام صادق(ع) فرمودند: «اگر قاتل علی (ع) امانتی به من سپارد یا از من نصیحت و مشورتی بخواهد و من بپذیرم امانت را به او باز می گردانم.»(4)
و امیرالمومنین امام علی(ع) فرمودند: «امانت را باز گردانید، هر چند به قاتلان پیامبرزادگان.»(5)
اینها نشان دهنده جایگاه والای صدق و امانت است.
پی نوشت ها:
1-اصول کافی، ج2، ص104 و 105؛
2-بحارالانوار، ج69، ص198؛
3-مجموعه وارّام، ج1، ص113؛
4-میزان الحکمه، حدیث 1495؛
5-همان، حدیث 1493.
*برگرفته از «زندگی مهدوی (اخلاق و اوصاف منتظران)»، نوشته جواد محدثی
پایان پیام/9
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar