Imam Baqir as bersabda “ketika Al-Qaim kami bangkit, ia akan meletakan tangannya (perhatiannya) kepada seluruh hamba-hamba yang saleh dan ketika itu semua akalnya menjadi bertambah dan memiliki pemahaman yang luar biasa”.
Shabestan News Agency, kelak pada masa kemunculan Imam Zaman afs dan pemerintahannya akan terjadi perubahan besar dalam sejarah manusia, seakan-akan apa yang terjadi kelak bagaikan mimpi karena perubahan besar tersebut belum pernah terjadi sebelumnya, dan hal ini banyak disebutkan dalam riwayat Imam Makshum as.
Banyak riwayat-riwayat yang menyebutkan bahwa akal dan pemikiran sempurna yang akan dimiliki manusia pada masa kemunculan Imam Zaman afs mencapai batasan yang sangat luar biasa, Imam Baqir as bersabda “ketika Al-Qaim kami bangkit, ia akan meletakan tangannya (perhatiannya) kepada seluruh hamba-hamba yang saleh dan ketika itu semua akalnya menjadi bertambah dan memiliki pemahaman yang luar biasa”.
Allamah Majlisi di dalam kitabnya Mir’atul Uqul menjelaskan mengenai riwayat ini, beliau mengatakan bahwa kata ganti di kalimat “tangannya” bisa kembali kepada Allah dan bisa juga kembali kepada Imam Zaman afs, meskipun begitu keduanya tetap memiliki arti ungkapan, yakni maksud dari tangannya adalah “kemurahannya”, “kebaikannya” dan “kekuatannya”, dan makna kedua yang kemungkinannya lebih besar.
Sebagaimana Rasulullah saww juga bersabda “para penghuni langit dan bumi ridha terhadap pemerintahannya dan ia akan membagikan harta dengan rata kepada orang-orang.”
کیفیت کامل کردن عقل مردم توسط امام زمان(عج)
خبرگزاری شبستان: در حدیث است که: «چون قائم ما قيام كند، دستش را بر سر بندگان مى گذارد و عقول آنان را متمركز ساخته و اخلاق شان را كامل مى كند» يعنى چه؟ منظور از دست گذاشتن بر سر بندگان خدا به چه معناست؟
به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین رحیم کارگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در کتاب «مهدویت و دوران ظهور» می نویسد:
در پرسشی داریم: اينكه در حديث مى فرمايد: «چون قائم ما قيام كند، دستش را بر سر بندگان مى گذارد و عقول آنان را متمركز ساخته و اخلاق شان را كامل مى كند» يعنى چه؟ منظور از دست گذاشتن بر سر بندگان خدا به چه معناست؟
اين روايت از امام باقر (علیه السلام) در كتاب «الخرائج و الجرائح» راوندى و نیز «بحارالانوار» نقل شده است كه آن حضرت(عج) مى فرمايد: «اذا قام قائمنا وضع يده على رؤوس العباد فجمع به عقولهم و اكمل به اخلاقهم»[1] براساس اين روايت، عقول و افكار مردم متمركز و شكوفا و اخلاق آنان كامل مى شود.
در تبيين اين كلام شگفت انگيز، بايد گفت: منظور اين نيست كه حضرت مهدى(عج) بر سر تك تك انسان ها دست مى كشد و پس از آن عقول مردم كامل مى شود، هر چند آن حضرت(عج) به يقين از ولايت تكوينى خود استفاده كاملى مى كند و با نفوذ در دل و جان و عقل مردم و هدايت هاى پيامبرگونه خود، آنان را هدايت و راهنمايى مى كند. مقصود از «دست» در اين روايت، دست رحمت، هدايت و شفقت الهى بر بندگان است. كلمه «يد» به معناى «دست» در زبان عربى، مفاهيم و مصداق هاى گوناگونى دارد. يكى از معانى يد، «نعمت و رحمت» است[2]
در اين صورت معنا چنين مى شود: در زمان ظهور حضرت مهدى(عج) با آفت زدايى از درخت عقل و خرد و ايجاد بستر و زمينه مناسب براى رشد و شكوفاى عقول مردم، رحمت و نعمت خداوند بر مردم نازل مى شود و همه آنان هدايت مى يابند و به سرمنزل مقصود (كمال) مى رسند.
خداوند در قرآن كريم در مورد يكى از حكمت هاى نبوت مى فرمايد: «الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الاْءِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»[3]؛ «پيامبر، زنجيرها و مشقت ها (جهالت و هواپرستى) را از آنها (مردم) بر مى دارد».
در اين جا منظور از زنجير و مشقت بندها و زنجيرهاى مادى نيست؛ بلكه مقصود زنجيرهاى نادانى و فساد است كه پيامبر اكرم(ص) با هدايت ها و تلاش هاى فراوان فرهنگى، آن را از انسان ها برطرف ساخت. در عين حال از هدايت هاى تكوينى ويژه نيز استفاده كرد و در دل و جان مردم مشرك و فاسد نفوذ معنوى داشت و تأثيرات عميقى بر آنان گذاشت.
در عصر ظهور امام زمان(عج) نيز، تمام موانع و آفت هاى رشد و تعالى عقلانى انسان ها از بين مى رود و عقول آنان به حد بالايى از شكوفايى و رشد نايل مى گردد. در اين جا حضرت مهدى(عج) ادامه دهنده راه پيامبران و تكميل كننده برنامه هاى آنان - به خصوص پيامبر اسلام(ص) - است.
اين موضوع از مهم ترين برنامه ها و اقدام هاى امام (علیه السلام) است. او از حقايق گسترده و جهانى براى بشريت پرده بر مى دارد و مردمان را به دانش هاى يقينى و درست هدايت مى كند و شناخت هاى ناب و خالص به ارمغان مى آورد.
از اين رهگذر دو محور اساسى تحقق مى پذيرد:
1. با گسترش شناخت و كشف اسرار كائنات، پايه هاى خداشناسى استوار مى گردد.
2. گسترش شناخت و دانايى، تشكيل جامعه مطلوب انسانى را ممكن مى سازد، زيرا در پرتو شناخت درست مسائل حيات و بخش هاى گوناگون آن، مسائل تربيت، رشد و تكامل معنوى و مادى و آغاز و انجام كار انسان، شيوه ها و روش هاى اداره زندگى، تأمين و تنظيم خانواده و... بخش هاى زندگى در همه ابعاد به شايستگى اداره مى شود و سامانى در خور مى يابد. در پرتو علم و آگاهى از مسائل مادى و فيزيكى جهان، زيست اين دنياى انسان بهبود مى يابد و با شناخت مسائل معنوى و صلاح و سعادت روح انسانى، راه تكامل معنوى گشوده مى شود و جامعه آرمانى، در بعد مادى و معنوى (رشد فكرى و اخلاقى)، پديدار مى گردد.
اين شناخت ها، همه در روزگار رستاخيز امام مهدى(عج) تحقق مى يابد و نقطه هاى ابهام و ترديد و سرگردانى محو مى شود و به راه ها و روش هاى متعالى تر و بالاترى دست مى يابد و شيوه هاى بهترى را در پيش مى گيرد. بدين سان هر روز او و هر گام او، در همه مسائل حيات و ابعاد زندگى، گامى به پيش است و واپس گرايى و تكرار در آن راه ندارد و بدين گونه اهريمن جهل و نادانى و فساد طغيان، به سر پنجه تواناى خداوند، از زندگى انسان بيرون رانده مى شود جاى آن را آگاهى، دانايى و روشنى و نور فرامى گيرد.
چنان كه در روايتى آمده است: «يملاء الارض عدلاً و قسطاً و نوراً و برهاناً...»[4]؛ «(مهدى(عج)) زمين را از عدل و نور و برهان آكنده مى سازد.«
و از پيامبر (صلی الله علیه وآله) نقل شده است: «نهمين (امام از فرزندان حسين) قائم است كه خداوند به دست او، سرزمين تاريك (زندگى) را نورانى و روشن مى كند و از عدل آكنده مى سازد؛ پس از (دوران) ظلم، علم و دانايى را فراگير مى كند، پس از (دوران) جهل و نادانى...» [5]
بدين سان به دست امام زمان(عج) و با اذن و قدرت الهى، همه جامعه ها و انسان ها، از تاريكى نادانى، ظلم و فساد به روشنايى و نور دانايى، تقوا و اخلاق فاضله رهنمون مى گردند.
براين اساس دولت امام مهدى(عج)، تأمين معنويت، عقلانيت و عدالت را بر عهده دارد تا جامعه به سمت تعالى و تكامل، تعادل و پيشرفت سوق داده شود و اين به ابزار و روش هاى مختلفى نياز دارد.
مهم ترين آنها دعوت، راهنمايى و نصحيت است ؛ هر چند معجزه و عنايت الهى نيز در ميان خواهد بود و امام (علیه السلام) از ولايت تكوينى نيز بهره خواهد گرفت.
پی نوشت ها:
[1]. الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 841، ح 71 ؛ بحارالانوار، ج 52، ص 336، ح 71.
[2]. مفردات راغب، ص 889.
[3]. اعراف 7، آيه 157.
[4]. احتجاج طبرسى، ج 2، ص 291 ؛ الغيبة نعمانى، ص 227، ح 26.
[5]. كمال الدين، ج 1، ص 260.
پایان پیام/376
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar