Ini adalah Imam yang memberi petunjuk perkara Ilahi kepada orang-orang dan menyelamatkan manusia dari marabahaya.
Shabestan News Agency, Dalam kitab “kami menanti matahri dan mahdwiyat” yang diambil dari perspektif pemimpin besar Revolusi Islam Iran Sayyid Ali Khamenei dan disampaikan oleh Hujjatul Islam Hasan Mula’i.
Masalah Imamah bukan hanya masalah kaum muslimin atau bahkan masalah Syi’ah saja, akan tetapi Imamah ada untuk memimpin individu dan masyarakat, dan untuk menjelaskan pergerakan mereka di dalam perkara dunia dan perkara maknawi serta akhirat, dengan demikian Imamah adalah pembahasan untuk semua manusia.
Namun demikian Imam terbagi menjadi dua, yang pertama adalah Imam yang Allah swt menyebutnya di dalam Al-Qur’an “Kami telah menjadikan mereka itu sebagai pemimpin- pemimpin yang memberi petunjuk dengan perintah Kami dan telah Kami wahyukan kepada mereka mengerjakan kebaikan, mendirikan sembahyang, menunaikan zakat, dan hanya kepada Kami lah mereka selalu menyembah.”
Ini adalah Imam yang memberi petunjuk perkara Ilahi kepada orang-orang dan menyelamatkan manusia dari marabahaya.
Ini adalah pembagian Imam atau pemimpin yang pertama yang mishdaqnya ialah anbiya Ilahi dan terutama Rasulullah saww, sebagaimana yang disebutkan Imam Baqir as dalam riwayatnya “Rasulullah saww adalah Imam yang dimaksud Al-Qur’an”.
Dan Imam atau pemimpin yang kedua ialah sebagaimana yang disebutkan Al-Qur’an “Dan Kami jadikan mereka pemimpin- pemimpin yang menyeru ( manusia ) ke neraka dan pada hari kiamat mereka tidak akan ditolong.”
دنیا و آخرت مردم در دست دو دسته از امامان
خبرگزاری شبستان: مسئله امامت یک مسئله مخصوص مسلمان ها یا مخصوص شیعیان نیست. امامت یعنی یک فردی، یک گروهی بر یک جامعه ای حکمرانی می کنند و جهت حرکت آنها را در امر دنیا و در امر معنویت و آخرت مشخص می کنند. این یک مسئله همگانی است برای همه جوامع بشری.
به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، در کتاب «ما منتظریم (خورشید مهدویت در منظومه فکری حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی)» که به اهتمام حسن ملایی تدوین شده، آمده است:
دنیا و آخرت مردم در دست دو دسته از امامان
مسئله امامت یک مسئله مخصوص مسلمان ها یا مخصوص شیعیان نیست. امامت یعنی یک فردی، یک گروهی بر یک جامعه ای حکمرانی می کنند و جهت حرکت آنها را در امر دنیا و در امر معنویت و آخرت مشخص می کنند. این یک مسئله همگانی است برای همه جوامع بشری.
خوب، این امام دو جور می تواند باشد: یک امامی است که خدای متعال در قرآن می فرماید: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ» این امامتی است که به امر پروردگار، مردم را هدایت می کند؛ مردم را از خطرها، از سقوطگاه ها، از لغزشگاه ها عبور می دهد؛ آنها را به سرمنزل مقصود و مطلوب از حیات دنیوی انسان –که خداوند این حیات را به انسان داده، برای رسیدن به آن مقصود می رساند و به آن سمت هدایت می کند. این یک جور امام که مصداق آن، انبیای الهی اند؛ مصداق آن، پیغمبر اکرم(ص) است که امام باقر علیه الصلاه و السلام در منا را جمع کرد و فرمود: «انّ رسول الله کان هوالامام».
اولین امام، خودِ پیغمبر(ص) است. پیغمبران الهی، اوصیای پیغمبران، برگزیده ترین انسان ها، از این دسته امام های نوع اول اند که اینها کارشان هدایت است، از سوی خدای متعال رهنمایی می شوند، این رهنمایی را به مردم منتقل می کنند: «وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ»؛ کارشان کار نیک است، «وَ إِقامَ الصَّلاةِ»؛ نماز را برپا می دارند که نماز رمز ارتباط و اتصال انسان به خدا است و «وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ»؛ بنده خدا هستند، مانند همه انسان ها که بندگان خدا هستند، عزت دنیوی آنها کمترین آسیبی به بندگی خدا در وجود آنها و در دل آنها نمی زند، این یک دسته.
یک دسته دیگر: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ»، که در قرآن درباره فرعون وارد شده است. فرعون هم امام است به همان معنا که در آیه اول «امام» استعمال شده بود، در اینجا هم امام به همان معنا است؛ یعنی دنیای مردم و دین مردم و آخرت مردم، جسم و جان مردم در قبضه قدرت او است، اما «يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ»؛ مردم را به آتش دعوت می کنند، مردم را به هلاکت دعوت می کنند. سکولارترین حکومت های دنیا هم، علیرغم آنچه ادعا می کنند، چه بدانند چه ندانند، دنیا و آخرت مردم را در دست گرفته اند. این دستگاه های عظیم فرهنگی که امروز نسل جوان بشر را در چهار گوشه دنیا به سمت بداخلاقی، فساد و تباهی دارند، حرکت و سوق می دهند، همان امامانی هستند که «يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ». دستگاه های قدرتند که به خاطر منافع خودشان، به خاطر حاکمیت های ظالمانه شان به خاطر رسیدن به اهداف گوناگون سیاسی شان مردم را می کشانند؛ دنیای مردم هم دست آنهاست، آخرت مردم هم دست آنها است، جسم و جان مردم در اختیار آنها است.*
*سخنرانی رهبر معظم انقلاب، 4/9/1389
پایان پیام/9
خبرگزاری شبستان: مسئله امامت یک مسئله مخصوص مسلمان ها یا مخصوص شیعیان نیست. امامت یعنی یک فردی، یک گروهی بر یک جامعه ای حکمرانی می کنند و جهت حرکت آنها را در امر دنیا و در امر معنویت و آخرت مشخص می کنند. این یک مسئله همگانی است برای همه جوامع بشری.
به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، در کتاب «ما منتظریم (خورشید مهدویت در منظومه فکری حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی)» که به اهتمام حسن ملایی تدوین شده، آمده است:
دنیا و آخرت مردم در دست دو دسته از امامان
مسئله امامت یک مسئله مخصوص مسلمان ها یا مخصوص شیعیان نیست. امامت یعنی یک فردی، یک گروهی بر یک جامعه ای حکمرانی می کنند و جهت حرکت آنها را در امر دنیا و در امر معنویت و آخرت مشخص می کنند. این یک مسئله همگانی است برای همه جوامع بشری.
خوب، این امام دو جور می تواند باشد: یک امامی است که خدای متعال در قرآن می فرماید: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ» این امامتی است که به امر پروردگار، مردم را هدایت می کند؛ مردم را از خطرها، از سقوطگاه ها، از لغزشگاه ها عبور می دهد؛ آنها را به سرمنزل مقصود و مطلوب از حیات دنیوی انسان –که خداوند این حیات را به انسان داده، برای رسیدن به آن مقصود می رساند و به آن سمت هدایت می کند. این یک جور امام که مصداق آن، انبیای الهی اند؛ مصداق آن، پیغمبر اکرم(ص) است که امام باقر علیه الصلاه و السلام در منا را جمع کرد و فرمود: «انّ رسول الله کان هوالامام».
اولین امام، خودِ پیغمبر(ص) است. پیغمبران الهی، اوصیای پیغمبران، برگزیده ترین انسان ها، از این دسته امام های نوع اول اند که اینها کارشان هدایت است، از سوی خدای متعال رهنمایی می شوند، این رهنمایی را به مردم منتقل می کنند: «وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ»؛ کارشان کار نیک است، «وَ إِقامَ الصَّلاةِ»؛ نماز را برپا می دارند که نماز رمز ارتباط و اتصال انسان به خدا است و «وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ»؛ بنده خدا هستند، مانند همه انسان ها که بندگان خدا هستند، عزت دنیوی آنها کمترین آسیبی به بندگی خدا در وجود آنها و در دل آنها نمی زند، این یک دسته.
یک دسته دیگر: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ»، که در قرآن درباره فرعون وارد شده است. فرعون هم امام است به همان معنا که در آیه اول «امام» استعمال شده بود، در اینجا هم امام به همان معنا است؛ یعنی دنیای مردم و دین مردم و آخرت مردم، جسم و جان مردم در قبضه قدرت او است، اما «يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ»؛ مردم را به آتش دعوت می کنند، مردم را به هلاکت دعوت می کنند. سکولارترین حکومت های دنیا هم، علیرغم آنچه ادعا می کنند، چه بدانند چه ندانند، دنیا و آخرت مردم را در دست گرفته اند. این دستگاه های عظیم فرهنگی که امروز نسل جوان بشر را در چهار گوشه دنیا به سمت بداخلاقی، فساد و تباهی دارند، حرکت و سوق می دهند، همان امامانی هستند که «يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ». دستگاه های قدرتند که به خاطر منافع خودشان، به خاطر حاکمیت های ظالمانه شان به خاطر رسیدن به اهداف گوناگون سیاسی شان مردم را می کشانند؛ دنیای مردم هم دست آنهاست، آخرت مردم هم دست آنها است، جسم و جان مردم در اختیار آنها است.*
*سخنرانی رهبر معظم انقلاب، 4/9/1389
پایان پیام/9
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar