Berwilayat kepada keluarganya dan berlepas diri dari musuh-musuhnya serta tunduk pada perintah kami dan tawadhu dan menanti Al-Qaim, karena kami adalah sebuah pemerintahan yang jika Allah swt menginginkan maka akan mendatangkannya.”
Shabestan News Agency, As-syaikh Kulaini menukil sebuah riwayat di Ushul Kafi yang bersanad ke Isma’il al-Ju’fi yang mengatakan : seorang lelaki menemui Imam Baqir as dan menunjukan sebuah lembaran di tangannya, kemudian Imam as berkata kepadanya “ini adalah tulisan tentang dialog yang memuat pertanyaan-pertanyaan tentang agama yang mengamalkannya bisa diterima.”
Lelaki tersebut berkata : rahmat Allah atasmu, inilah yang aku inginkan darimu. Imam as berkata “aku bersaksi bahwa tidak ada yang wajib disembah kecuali Allah swt dan bahwasanya Muhammad saww adalah hamba dan utusan-Nya, dan berwilayat kepada keluarganya dan berlepas diri dari musuh-musuhnya serta tunduk pada perintah kami dan tawadhu dan menanti Al-Qaim, karena kami adalah sebuah pemerintahan yang jika Allah swt menginginkan maka akan mendatangkannya.”
Sebagai tambahan, berwilayah dan mencintai mereka merupakan kewajiban agama, kita harus bersedih karena kesedihan mereka dan bahagia atas kebahagiaan mereka, terhadap kezhaliman dan musibah yang menimpa mereka kita harus meneteskan air mata.
Kita harus selalu menjadikan hati kita agar selalu bersama Ahlul Bait as, karena hal ini merupakan pengantar kecintaan kepada mereka serta dapat menjaga diri kita agar tidak tergelincir dan menyimpang dari dosa-dosa.
Dengan menghormati keluarga Rasulullah saww sama halnya dengan menghormati baginda nabi saww, sebagaimana yang dikatakan Rasulullah saww “wahai sekalian manusia! Muliakanlah Ahlul Baitku baik saat aku masih hidup ataupun sepeninggalku nanti, dan hormatilah mereka serta agungkanlah mereka dari pada yang lainnya.”
در جلد دوم از کتاب «مکیال المکارم» بخش هشتم، ذیل عنوان «تکالیف بندگان نسبت به حضرت صاحب الزمان(عج)» مطالبی ارائه شده که شمایی از آنچه منتظران باید در مقابل امام زمان(عج) انجام دهند را مرور می کند:
روایتی که ثقة الاسلام کلینی در اصول کافی به سند خود از اسماعیل جعفی آورده که گفت: مردی بر حضرت ابوجعفر امام باقر(ع) وارد شد و صفحه ای در دست داشت، حضرت باقر(ع) به او فرمود: «این نوشته مناظره کننده ای است(1) که پرسش دارد از دینی که عمل در آن مورد قبول است».
عرض کرد: رحمت خداوند بر تو باد همین را خواسته ام. حضرت ابوجعفرباقر(ع) فرمودند: «گواهی دادن به اینکه هیچ معبود حقی جز خداوند نیست و اینکه محمد(ص) بنده و رسول او است و اینکه اقرار کنی به آنچه از سوی خداوند آمده و ولایت ما خاندان و بیزاری از دشمنان مان و تسلیم به امر ما و پرهیزکاری و فروتنی و انتظار قائم(عج) ما که ما را دولتی است که هر وقت خداوند بخواهد آن را خواهد آورد.»(2)
و در همان کتاب ابوالجارود آمده که گفت: به حضرت ابوجعفر باقر(ع) عرضه داشتم: ای فرزند رسول خدا(ص)، آیا مودت و دلباختگی و پیروی مرا نسبت به خودتان می دانید: فرمودند: «آری»، عرضه داشتم: من از شما مطلبی را می پرسم و می خواهم به من پاسخ دهید زیرا که چشم من نابینا است و کمتر راه می روم و نمی توانم هر وقت بخواهم به دیدار شما بیایم. فرمودند: «خواسته ات را بازگوی». عرض کردم: دینی که تو و خاندانت خدای عزوجل را با آن دینداری می کنید برایم بیان فرمای تا خدای عزوجل را با آن دینداری نمایم.
امام باقر(ع) فرمودند: «اگرچه مطلب را کوتاه کردی ولی سوال مهمی آوردی، به خدای سوگند، دینی را که من و پدرانم خدای عزوجل را با آن دینداری می کنیم برایت می گویم: گواهی دادن به اینکه هیچ معبود حقی جز خداوند نیست و اینکه محمد(ص) رسول خدا است و اقرار کردن به آنچه از نزد خداوند آورده و ولایت ولیّ ما و بیزاری از دشمن مان و تسلیم بودن به امر ما و انتظار قائم(عج) ما و اهتمام ورزیدن (در امور واجب حلال) و پرهیزکاری (از کارهای حرام) است.»(3)
پی نوشت ها:
1.روضه الکافی، 76ح 30
2.احتمال دارد که کلمه (مخاصم) که در این حدیث آمده نام شخصی باشد که از مطلب مزبور پرسش کرده بود(مترجم)
3.اصول کافی، 21/2 ح10
پایان پیام/248
روایتی که ثقة الاسلام کلینی در اصول کافی به سند خود از اسماعیل جعفی آورده که گفت: مردی بر حضرت ابوجعفر امام باقر(ع) وارد شد و صفحه ای در دست داشت، حضرت باقر(ع) به او فرمود: «این نوشته مناظره کننده ای است(1) که پرسش دارد از دینی که عمل در آن مورد قبول است».
عرض کرد: رحمت خداوند بر تو باد همین را خواسته ام. حضرت ابوجعفرباقر(ع) فرمودند: «گواهی دادن به اینکه هیچ معبود حقی جز خداوند نیست و اینکه محمد(ص) بنده و رسول او است و اینکه اقرار کنی به آنچه از سوی خداوند آمده و ولایت ما خاندان و بیزاری از دشمنان مان و تسلیم به امر ما و پرهیزکاری و فروتنی و انتظار قائم(عج) ما که ما را دولتی است که هر وقت خداوند بخواهد آن را خواهد آورد.»(2)
و در همان کتاب ابوالجارود آمده که گفت: به حضرت ابوجعفر باقر(ع) عرضه داشتم: ای فرزند رسول خدا(ص)، آیا مودت و دلباختگی و پیروی مرا نسبت به خودتان می دانید: فرمودند: «آری»، عرضه داشتم: من از شما مطلبی را می پرسم و می خواهم به من پاسخ دهید زیرا که چشم من نابینا است و کمتر راه می روم و نمی توانم هر وقت بخواهم به دیدار شما بیایم. فرمودند: «خواسته ات را بازگوی». عرض کردم: دینی که تو و خاندانت خدای عزوجل را با آن دینداری می کنید برایم بیان فرمای تا خدای عزوجل را با آن دینداری نمایم.
امام باقر(ع) فرمودند: «اگرچه مطلب را کوتاه کردی ولی سوال مهمی آوردی، به خدای سوگند، دینی را که من و پدرانم خدای عزوجل را با آن دینداری می کنیم برایت می گویم: گواهی دادن به اینکه هیچ معبود حقی جز خداوند نیست و اینکه محمد(ص) رسول خدا است و اقرار کردن به آنچه از نزد خداوند آورده و ولایت ولیّ ما و بیزاری از دشمن مان و تسلیم بودن به امر ما و انتظار قائم(عج) ما و اهتمام ورزیدن (در امور واجب حلال) و پرهیزکاری (از کارهای حرام) است.»(3)
پی نوشت ها:
1.روضه الکافی، 76ح 30
2.احتمال دارد که کلمه (مخاصم) که در این حدیث آمده نام شخصی باشد که از مطلب مزبور پرسش کرده بود(مترجم)
3.اصول کافی، 21/2 ح10
پایان پیام/248
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar