AL-IKHTISAS (KEPAKARAN)
AL-SYAIKH AL-MUFID (Wafat Pada Tahun 413 Hijrah)
___________________________
Diterjemahkan dari buku aslinya Al-Ikhtisas
Karya Abu Abdullah Muhammad Bin Muhammad
Bin al-Nu‘man al-‘Ukbari al-Baghdadi dikenali
dengan al-Syaikh al-Mufid
Tahqiq oleh ‘Ali Akbar al-Ghaffari
Cetakan Bahasa Arab: Jama‘ah al-Mudarrisin
Qum, tanpa tarikh
__________________________________________________________
Hak terjemahan dilindungi undang-undang.
Copyrights. All rights reserved
___________________________________________________________
Cetakan Ketiga: April, 1995
Edisi Bahasa Arab
Al-Ikhtisas
____________________________________________________________
Edisi Bahasa Melayu
Al-Ikhtisas
_____________________________________________________________
Copyrights@AB-Perlak. All rights reserved.
*****
KATA-KATA PILIHAN
1.“Katakanlah:Aku tidak meminta kepada mu sesuatu upah pun atas seruan ku kecuali kasih sayang di dalam kekeluargaan (ku)” (Allah ‘a.w di dalam Surah al-Syura (42) :23)
2.“Demi Yang telah mengutus aku dengan kebenaran, sekiranya seorang lelaki berjumpa dengan Allah (mati) bersama amalan tujuh puluh para nabi, kemudian beliau tidak mengakui wilayah kami Ahlu l-Bait, maka Allah tidak akan menerima amal ibadatnya itu” (Muhammad Bin Abdullah, Rasulullah s.a.w)
3“Urusan kami adalah sulit dan menyulitkan, ia hanya diketahui dan diperakui oleh tiga golongan: Malaikat Muqarrab, Nabi Mursal atau Mukmin Cerdik yang telah diuji imannya oleh Allah” (Imam Ali a.s.)
4.“Jika aku memberitahu kepada kamu apa yang aku telah mendengarnya daripada lisan Abu al-Qasim s.a.w, maka kamu akan keluar dari sisiku dan berkata: Sesungguhnya Ali adalah pendusta yang paling besar”. (Imam Ali a.s)
5.“Simpanlah hadis-hadis kami pada benteng-benteng yang kukuh, dada-dada fakih dan di dalam mimpi-mimpi yang tenang” (Imam Ja‘far al-Sadiq)
6.“Demi Yang telah membelah biji-bijian dan Yang telah menghidupkan jiwa, sesungguhnya bukanlah pencaci kami yang menjadi halangan dan bukanlah penentang kami yang mengisytiharkan perang terhadap kami yang lebih membahayakan kepada kami berbanding dengan penyebar hadis kami kepada orang yang tidak boleh menerimanya”. (Imam Ja‘far al-Sadiq)
7.“Ini adalah buku Al-Ikhtisas (kepakaran) yang telah memenatkan diriku ketika mengumpul, menyusun dan mengarang tentang ilmu Hadis, Khabar, Athar dan Hikayat dalam bentuk pengertiannya yang luas. Ianya mengandungi pujian kepada orang-orang tertentu, kelebihan mereka, kemampuan para ulama, martabat dan kefahaman mereka” (Al-Syaikh al-Mufid)
*****
PRAKATA DAN KOMENTAR
Bismillahi r –Rahmani r- Rahim
Al-Hamdulillahi Rabbi al-‘Alamin.Amma ba‘d. Adapun kemudian daripada itu, bahawa buku al-Ikhtisas ini adalah karangan Muhammad bin Muhammad bin al-Nu‘man ‘Ukbari al-Baghdadi yang dikenali dengan nama al-Syaikh al-Mufid dan Ibn al-Mu‘allim, dilahirkan pada 11 Dhu l-Qa‘idah di ‘Ukbari, Iraq pada tahun 338 hijrah dan mati pada bulan Ramadhan tahun 413 Hijrah/1022 Masihi dalam usia 75 tahun. Jenazahnya diimamkan oleh al-Syarif al-Murtadha dan dihadiri oleh 80.000 orang Syi‘ah.Beliau adalah di kalangan masya’ikh Syi‘ah yang masyhur pada abad ke 4 hijrah.Karangannya melebihi dua ratus buah buku di dalam pelbagai bidang keagamaan. (Ibn al-Nadim , al-Fihris, hlm 266 –8 dan lain-lain). Antara karangannya:
Al-Ikhtisas, al-Irsyad fi ma‘rifati hujaji l-Lah, al-Istibsar fi ma jama‘a al-Syafi‘i min al-Akhbar , al-Isyraf fi Ahl al-Bait a.s,Usul al-Fiqh,al-I’lam fi ma ittafaqat ‘alai-hi al-Imammiyyah,Ikhtiyar al-Syu‘ara’ , Ahkam Ahl al-Jamal, Ahkam al- Nisa’, al-Iftikhar , Aqsam al-Maula fi al-Lisan,al-Ifsah fi al-Imamah,al-Iqna’fi wujub al-Da‘wah,al-Amali, Awa’il al-Maqalat, al-Idhah fi al-Imamah ,Iman Abu Talib,al-Bayan ‘an ghalad al-Qur’an, al-Bayan fi ta‘lif al-Qur’an, Bayan wujuh al-Qur’an,al-Tawarikh al-Syar‘iyyah,Tafdhil al-A’immah ‘ala al-Malai’kat,Tafdhil Amir al-Mukminin a.s ‘ala sairi al-Sahabah, Jawab ibn Waqid al-Sunni, al-Tamhid, Jawab Abual-Fath Muhammad bin ‘Ali bin al-Nu‘man,Jawab Abu Muhammad al-Hasan bin al-Husain , Jawab Ahli Jurjan fi Tahrim al-Faqqa‘,Jawab Ahli al-Riqqah , Jawab al-Kirmani , Jawab Masa’il Ikhtilaf al-Akhbar, al-Jawabat fi Khuruj al-Mahdi, Jawabat Ibn al-Hammami,Jawabat al-Khatib,Jawabat Abu Ja‘far al-Qummi,Jawabat Abu Ja‘far Muhammad bin al-Husain al-Laithi,Jaswabat Abu al-Hasan al-Naisaburi, Jawabat al-Amir Abu Abdullah , Jawabat al-Hajib Abual-Laithi,Jawabat al-Barqa‘i, Jawabat Ibn ‘Arqal,Jawabat al-Syarqiyyin , Jawabat ‘Ali bin Nasr, al-Radd ‘ala Ibn al-Akhsyid fi al-Imamah , al-Radd ‘ala Ibn Rasyid fi al-Imamh , al-Radd ‘ala Ibn ‘Aun , al-Radd ‘ala Ibn Kilab, al-Radd ‘ala Abu Abdullah al-Basri , al-Radd ‘ala al-Juba’i fi al-Tafsir al-Radd ‘ala Ashab al-Hallaj , al-Radd ‘ala Tha‘lab fi Ayat al-Qur’an , al-Radd ‘ala al-Jahiz al-‘Uthmaniyyah , al-Radd ‘ala al-Zaidiyyah,al-Radd‘ala al-Saduq fi ‘adadai Syahri Ramadhan,al-“Uyun wa al-Mahasin, Kitab fi Imamah Amir al-Mukminin a.s, Kitab fi al-Mut‘ah, Kitab fi al-Qiyas,Kitab fi al-Ghaibah, al-Kalam fi al-Insan ,Masalah fi al-Ijma‘,Masalah fi al-Bulugh , Masalah fi al-Iradah ,Masalah fi Tahrim Dhaba’ih Ahl al-Kitab, Masalah fi al-‘Itrah,Naqdh Fadhilah al-Muktazilah,Naqdh Marwaniyyah, Masalah fi ‘Azab al-Qabr, Masalah fi al-Mawarith , al-Naqdh ala al-Wasiti , Manasik al-Hajj , al-Nusrah fi Fadhl al-Qur’an , dan lain-lain.
Penterjemahan ini adalah berdasarkan kepada dua manuskrip utama oleh Sayyid Mahmud al-Zarandi al-Muharrami, dan manuskrip al-Syaikh al-Hasan al-Mutafawi al-Tabrizi bertarikh 1307 hijrah yang diedit oleh Hujjatu l-Islam Ali Akbar al-Ghifari, keluaran Jama‘ah al-Mudarissin di Hauzah ‘Ilmiyyah di Qum al-Muqaddasah, Tehran, tanpa tarikh. Bagi kemudahan pembaca, saya telah mengedit kembali dan menjadikannya dua belas bahagian, tanpa sebarang perubahan kepada pengertian kandungan asal.
Keistimewaan al-Ikhtisas karangan al-Syaikh al-Mufid adalah terletak kepada autoriti sanad dan matannya yang masih tidak terputus dengan para Imam Ahlu l-Bait a.s walaupun terdapat sanad yang diriwayatkan secara marfu‘. Al-‘Allamah Muhammad al-Baqir al-Majlisi (m.1111 Hijrah/1691 Masihi) yang datang enam abad selepasnya, banyak membuat rujukan kepada al-Ikhtisas di dalam bukunya Bihar al-Anwar.
Terjemahan buku Al-Ikhtisas yang bererti kepakaran ini adalah khusus untuk pengikut mazhab Ahlu l-Bait a.s/mazhab Ja‘fari/mazhab Syi‘ah Imam Dua Belas sahaja.
Semoga ia akan dapat mengikhtisaskan mereka tentang persejarahan, hadis dan athar Ahlu l-Bait Rasulullah s.a.w, amin.
Penterjemah Dan Komentar
.
17hb November, 1994
*****
KANDUNGAN
BAHAGIAN PERTAMA
Pendahuluan al-Ikhtisas, penghafazan empat puluh hadis, tentera elit, ulama pewaris nabi a.s, orang ramai menjadi murtad selepas Nabi s.a.w melainkan tiga dan lain-lain.
Pendahuluan al-Ikhtisas
Barangsiapa yang menghafaz empat puluh hadis
Tentera elit
Ulama adalah pewaris Nabi s.a.w
Kerana mereka bertujuh kamu diberi rezeki
Orang ramai menjadi murtad selepas Nabi s.a.w
Melainkan tiga
Mereka yang terawal dan akrab dengan Amir
al-Mukminin a.s
Syi‘ah di dalam pemerintahan al-Qaim a.s
Al-Miqdad bin al-Aswad
Salman al-Farisi
Abu Dhar al-Ghifari dan ‘Ammar bin Yasir
‘Umru bin al-Hamiqu al-Khaza‘I
Tangkal demam
Hadis al-Ghar
Kamu lebih baik daripada para sahabat al-Qaim a.s
Di dalam al-Qur’an terdapat dua jenis imam
Para nabi dan rasul adalah empat peringkat
Al-Hujjah adalah sebelum dan bersama Kejadian
Mencari rezeki dengan berdoa
Asal kejadian para nabi dan mukminin
Mukmin dicipta dari tanah para nabi a.s
Pahala ziarah mukmin akan saudaranya kerana agama
Mukmin adalah saudara mukmin
Hak-hak mukmin ke atas mukmin
Wasiat Abu Abdullah a.s kepada hamba-hambanya
Kelebihan mukmin dan ujiannya
Perkara yang tidak keluar dari rumah ini adalah batil
Mukmin dan hak-hak persaudaraan
Beberapa persoalan Yahudi kepada Rasulullah s.a.w
Dan jawapannya
Hadis Abdullah bin al-Mubarak tentang munajat lelaki
yang bergantung di kelambu Ka‘bah
BAHAGIAN KEDUA
Dialog Rasulullah s.a.w dengan Abdullah bin Salam, sifat Al-Qalam dan Lauh Mahfuz, Muhammad bin Muslim, Daud al-Raqiy dengan seorang Khawarij dan lain-lain.
Dialog Rasulullah s.a.w dengan Abdullah bin Salam
Sifat al-Qalam dan Lauh Mahfuz
Muhammad bin Muslim al-Thaqafi dan kezuhudannya
Hadis Daud al-Raqiy dengan seorang Khawarij
Hadis Abu al-Hasan Musa bin Ja‘far dengan Harun
al-Rasyid
Abu al-Hasan Musa a.s, Harun al-Rasyid, Dan Fadhl
Abu al-Hasan Musa a.s dengan Yunus
Hadis daripada Sadiq oleh Sadiq
Pembantu-pembantu Ahlu l-Bait a.s
Hadis Jabir bin Abdullah dan penyampaian salam
Salam Rasulullah s.a.w kepada Abu Ja‘far al-Baqir a.s
Hadis Rasulullah s.a.w bersama para sahabat selepas
turun ayat al-Mawaddah
Khuzaimah bin Thabit dhu al-Syahadatain
Kemurtadan orang ramai selepas al-Husain a.s
melainkan tiga
Al-Asbagh bin Nabatah
Hadis al-Asbagh bersama Amir al-Mukminin a.s tentang
pengampunan dosa Syi‘ah
Zararah bin A‘yan, Abu Basir, Muhammad bin Muslim,
dan Barid bin Mu‘awiyah penjaga agama
Isa bin A‘yan
Imran bin Abdullah al-Qummi
Muhammad bin Abu Bakr
Abu Laila dan Syutair
Abdullah bin Abbas bin Abd al-Muttalib
Bilal bin Rabah
BAHAGIAN KETIGA
Sejarah Qanbar, Mitham bin Yahya , Rusyaid al-Hajari, Zaid bin Sauhan, al-Asytar al-Nakha‘i, Sufyan, nama para syuhada’ Karbala’, Surat bin Kulaib dan lain-lain
Qanbar hamba Amir al-Mukminin a.s
Mitham bin Yahya al-Tammar
Rusyaid al-Hajari
Zaid bin Sauhan
Malik bin al-Harith bin al-Asytar al-Nakha‘i
Sufyan bin Laila al-Hamdan
Nama-nama para syuhada’ bersama al-Husain bin Ali a.s
di Karbala’
Nama-nama Hamba Ali bin al-Husain dan Abu Ja‘far a.s
Surat bin Kulaib al-Asadi
Ibrahim bin Syu‘aib
Abdullah bin al-Mughirah al-Khazaz al-Kufi
Sa‘id bin Abd al-Malik al-Amawi
Ismail bin Abd al-Rahman al-Ja‘fi
Abu Ahmad bin ‘Umair
Zakaria dan Abu Jarir Zakaria al-Qummiyyain
Al-Mirzaban bin Imran al-Qummi al-Asy‘ari
Safwan bin Yahya
Ali bin ‘Ubaidillah bin Ali bin al-Husain a.s
Soalan Abu Hanifah kepada Musa bin Ja‘far
dan Jawapannya
Barangsiapa yang ada hajat dan ingin melihat imam a.s
Hadis Abu al Hasan al-Hadi a.s bersama saudaranya Musa
bin Muhammad bin Ali bin Musa
Hadis al-Hisyam bin al-Hakam dan pembuktian kelebihan
Ali a.s
Al-Makmun meminta nasihat Ali al-Ridha a.s
Hadis perkahwinan anak perempuan al-Makmun dengan
Abu Ja‘far a.s
Pujian tentang bandar Qum
Hadis Muhammad bin Ali bin Musa al-Ridha dan beberapa
saudaranya Abdullah bin Musa
Sebab disunatkan mahar lima ratus dirham
Sebab pengharaman arak, bangkai, darah
BAHAGIAN KEEMPAT
Pujian terhadap syi‘ah, kisah lapan keping roti, Amir al-Mukminin a.s bersama Iblis, kias, dialog mukmin
al-Taq dengan Abu Hanifah tentang talak dan lain-lain.
Hadis tentang pujian terhadap Syi‘ah Imamiah
Hukum ajaib Amir al-Mukminin a.s
Hadis Amir al-Mukminin a.s bersama Iblis
Bab Kias
Dialog mukmin al-Taq dengan Abu Hanifah
Riwayat sahabat kami dan orang lain
Hadis Mubahalah
Peringatan Ummu Salmah tentang ‘Aisyah
Ali menghantar Sa‘sa‘ah kepada Khawarij
Tulisan tangan Abd al-Muttalib
Hadis Rasulullah s.a.w tentang anggur
Surat Muhammad bin Abu Bakr kepada Mu‘awiyah
Pengertian pakaian indah dan pakaian takwa
dan orang-orang yang berjihad untuk kami
Kathir al-Nuwa dan Zaid bin Ali bin al-Husain a.s
Ali adalah lebih baik daripada mereka berdua
Zuhair bin Mu‘awiyah dan Makhul
Hadis Jabir al-Ja‘fi dan Abu Ja‘far a.s tentang Surah al-Jumu‘at
Kelebihan malam Jumaat dan malamnya
Khalifah-khalifah
Wasiat-wasiat Nabi s.a.w kepada Ali a.s
Hadis tentang percakapan sebahagian burung
Penukaran bentuk manusia dan sebabnya
Surat Mu‘awiyah kepada Ali bin Abu Talib a.s
Perbincangan Mu‘awiyah dengan al-Tirmah
Bacaan Abu Abdullah a.s
Sembilan orang tidak diterima solat
Kejadian manusia
Mukmin adalah Hasyimi, Qurasyi, Nabati
BAHAGIAN KELIMA
Surat Ibn Di’bin tentang tujuh puluh kelebihan Amir al-Mukminin a.s, deringan telinga, alamat bencana
di dalam setahun, ujian Amir al-Mukminin a.s dan lain-lain.
Surat Ibn Di’bin tentang tujuh puluh kelebihan Amir al-Mukminin a.s
Barangsiapa yang berdering telinganya
Alamat-alamat bencana di dalam setahun
Surat tentang ujian Amir al-Mukminin a.s
Percakapan Jin tentang Nabi s.a.w
BAHAGIAN KEENAM
Hadis tentang Fadak, Saqifah Bani Sa‘idah, balaghah Nabi s.a.w, qasidah al-Farazdaq untuk Ali bin al-Husain a.s dan lain-lain
Hadis tentang Fadak
Hadis tentang Saqifah Bani Sa‘idah
Balaghah Nabi s.a.w
Mutiara kata Amir al-Mukminin a.s
Dialog Abu Hanifah dengan Abu Abdullah a.s
Hadis tentang baghal betina Abu Hanifah
Qasidah al-Farazdaq
Abdullah bin Abu Ya‘fur
Isa bin Abdullah al-Qummi
Hamraan bin A‘yan
Kelebihan Amir al-Mukminin a.s
Najmah ibu al-Ridha a.s
Empat perkara tabi‘i
Perkara Antara dua perkara
Manaqib Amir al-Mukminin a.s
Tentang Muhammad bin Muslim
Abu Ja‘far al-Ahwal, Mukmin al-Taq
Jabir bin Yazid al-Ja‘fi
Hammad bin Isa al-Jahani al-Basri
Huraiz bin Abdullah dan Ibn Maskan
Pimpinan Imam Dua Belas
BAHAGIAN KETUJUH
Mashaf al-Zahra’, mukjizat Amir al-Mukminin a.s, hikayat menakjubkan tentang Infak, kejadian roh-roh syi‘ah, dua jenis kesabaran dan lain-lain.
Mashaf al-Zahra’
Mukjizat Amir al-Mukminin a.s
Sujud matahari kepada Allah
Hikayat menakjubkan tentang Infak
Kejadian roh-roh syi‘ah
Kemampuan para imam a.s
Himpunan kebaikan dunia dan akhirat
Dua jenis kesabaran
Celaan tidur keterlaluan
Waktu-waktu makruh jimak
Doa dapat menolak apa yang ditetapkan
Mulailah sedekah dengan mereka
Mukjizat Amir al-Mukminin a.s
Sekutu syaitan
Alamat-alamat anak zina
Empat puluh perisai mukmin
Ketakjuban diri dan akibatnya
Salman, Abu Dhar, al-Miqdad, dan ‘Ammar
Hadis tentang doa dan waktu-waktunya
Hadis tentang para imam a.s
Ziarah mukmin kerana Allah
Kebaikan dunia dan akhirat
Kelebihan akhlak yang baik
Celaan kepada umpat-umpatan
Celaan kepada pembohongan
Empat perkara di dalam Taurat
Umpatan adalah lebih berat daripada zina
Nasihat Abu Abdullah a.s kepada Hamraan
Sebaik-baik ibadat adalah menjaga kehormatan
Wasiat Amir al-Mukminin a.s kepada Muhammad
bin al-Hanafiyyah
Enam kalimat bagi Salman
Mukmin tidak akan menjadi pembohong
Kelebihan berdiam diri
BAHAGIAN KELAPAN
Para Imam selepas Nabi s.a.w, diazab enam dengan enam, khutbah Amir al-Mukminin a.s , dosa-dosa dan lain-lain.
Para Imam selepas Nabi s.a.w adalah dua belas
Diazab enam dengan enam
Khutbah Amir al-Mukminin a.s
Dosa-dosa dan kesannya
Lima orang yang tidak boleh bersahabat
Pengertian jihad akbar dan jihad asghar
Pohon hajat kepada hati yang pemurah
Mengenai kebaikan
Abu Talib seperti penghuni gua
Mimpi yang benar
Pelaksanaan amanah
Ketaatan kepada Ahlu l-Bait a.s
Hamba Allah tercinta
Ketakjuban diri
Pengabaian hak
Sebab kemustajaban doa dan sebaliknya
Sifat akal dan kejahilan
Kesempurnaan akal pada tiga perkara
Kejahilan pada tiga perkara
Kelebihan ilmu
Tiga orang yang tidak dikenali
Akulah yang telah membatalkan sihir
Riwayat Abu al-‘Azim tentang al-Ridha a.s
Pendapat falsafah
Kelebihan malu, amanah dan rahmat
Kelebihan Amir al-Mukminin a.s
Pembentangan wilayah Ahlu l-Bait a.s
ke atas semua perkara
Kelebihan mengenali wilayah Ahlu l-Bait a.s
Balasan mereka yang menegah mukmin
Persaudaraan ada dua jenis
Tingkatan persahabatan
Simpanlah hadis-hadis kami di benteng-benteng
yang kukuh
Kelebihan kemurahan hati
Hukuman diat
Alamat-alamat kejayaan
Pemberitahuan apa yang akan berlaku
BAHAGIAN KESEMBILAN
Umpama ilmu Ahlu l-Bait a.s, hukum mengingkari imam daripada Allah, kelebihan keadilan dan beramal dengannya, bilangan para nabi a.s dan lain-lain.
Umpama ilmu Ahlu l-Bait a.s
Hukum mengingkari imam daripada Allah
Memasukkan kegembiraan kepada mukmin
Kelebihan keadilan dan beramal dengannya
Abu al-Hasan dan Harun al-Rasyid
Agama dan kuasa adalah dua saudara kembar
Rasulullah s.a.w dinamakan al-Ummiyyu
Bilangan para nabi a.s
Musa dan kaumnya yang tersesat di jalan
Para Imam dari sudut perintah adalah sama
Barangsiapa yang telah mati tanpa imam
Khazanah bumi untuk para imam a.s
Mukjizat Ali bin Musa al-Ridha a.s.
Mukjizat Amir al-Mukminin a.s
Al-Kumait dan Abu Ja‘far a.s
Dialog Amir al-Mukminin a.s dengan Abu Bakr
Imlak Jibrail ke atas Amir al-Mukminin a.s
Keadaan Mu‘awiyah di Barzakh
Dua orang fasiq dikeluarkan secara segar
Mentaati para wasi difardukan
Semua perkara di dalam Kitab dan Sunnah Allah
Rasulullah s.a.w telah mengajar Ali seribu bab
‘Umru bin Huraith dan keburukannya
Kitab-kitab adalah di sisi para imam a.s
Rasulullah s.a.w mengajar Ali seribu kalimat
Keilmuan para imam a.s
BAHAGIAN KESEPULUH
Para imam mengetahui semua lisan dan bahasa, di sisi mereka kitab para nabi a.s, mereka mengetahui semua
keadaan manusia ketika melihat mereka dan lain-lain.
Para imam mengetahui semua lisan dan bahasa
Di sisi mereka kitab-kitab para nabi a.s
Mereka mengetahui percakapan burung
Mereka mengetahui percakapan binatang yang lain
Jika anda menyebut ‘Uthman
Mereka mengetahui keadaan manusia
Para imam a.s adalah Mutawassimin
Di sisi kami Ahlu l-Bait benteng ilmu
Penciptaan syi‘ah dua ribu tahun sebelum Adam a.s.
Sekiranya ilmu mereka tidak bertambah
Bumi dilipatkan untuk mereka
BAHAGIAN KESEBELAS
Keganjilan keadaan dan perbuatan mereka, pembunuhan Mu‘alla bin Khanis, jangan menjadi tawanan dengan hadis kami, Haudh al-Kauthar, mukjizat Imam Ja‘far dan lain-lain.
Keganjilan keadaan dan perbuatan mereka
Pembunuhan Mu‘alla bin Khanis
Jangan menjadi tawanan dengan hadis kami
Imam Ja‘far a.s dan Haudh al-Kauthar
Mukjizat Abu Ja‘far al-Baqir a.s
Mukjizat Imam Ja‘far bersama Mu‘alla bin Khanis
Mukjizat Abu al-Hasan Musa bin Ja‘far a.s
Mukjizat dan kekeramatan Amir al-Mukminin a.s
Perbezaan antara rasul, nabi dan muhaddath
Semua para imam a.s adalah Muhaddathun
Urusan keagamaan diserahkan kepada mereka
Tentang penciptaan Adam a.s dan zuriatnya
Tingkatan dalam warisan
Mengingkari hak para imam a.s
Mutiara kata dan nasihat
BAHAGIAN KEDUA BELAS
Wasiat Luqman, Salman al-Farisi, khutbah terakhir Rasulullah s.a.w, para nabi a.s menyeru kepada wilayah Ali a.s dan lain-lain
Wasiat Luqman
Kelebihan Salman al-Farisi
Khutbah terakhir Rasulullah s.a.w
Kata-kata al-Sadiq a. s tentang Ama‘a‘aah
Semua nabi a.s menyeru kepada wilayah Ali a.s
Hadis Abdullah bin Abu Bakr al-Arjani
Kitab sifat syurga dan neraka
Bab sifat neraka
Pahala cinta kerana Allah
BIBLIOGRAFI
*****
BAHAGIAN PERTAMA
Bismillahi r- Rahmani r- Rahim
Al-Ikhtisas, penghafazan empat puluh hadis, tentera elit, ulama pewaris nabi, kerana mereka bertujuh kamu diberi rezeki, orang ramai menjadi murtad selepas Nabi s.a.w melainkan tiga dan lain-lain.
Pendahuluan kepada al-Ikhtisas
Segala puji bagi Allah yang tidak boleh dicapai oleh segala penyaksian dan penglihatan, tidak boleh ditutupi oleh segala penutupan. Tinggi dengan segala kemuliaan, terserlah dengan segala kelebihan, tanpa menyerupai makhluk, menjalankan keadilan kepada makhluk-Nya, menghakimi mereka dengan bijaksana, membahagi rezeki kepada mereka dengan ihsan-Nya, tiada tuhan melainkan Dia, Satu dan Perkasa. Tidak berakhir dengan waham walaupun secara terbatas. Tidak boleh dicapai oleh pemikiran secara gambaran dan tidak boleh didapati secara kias berdasarkan akal para pemikir.
Aku naik saksi bahawa tiada tuhan melainkan Allah, Satu tiada sekutu bagi-Nya suatu penyaksian yang aku tujukan kepada-Nya dan menyimpannya di sisi-Nya, selawat dan salam ke atas rasul-Nya Muhammad dan keluarganya yang suci.
Ini adalah buku al-Ikhtisas (kepakaran) yang aku telah memenatkan diriku ketika mengumpul, menyusun dan mengarang tentang ilmu Hadis, Khabar, Athar dan Hikayat di dalam pengertiannya yang luas. Ianya mengandungi pujian kepada orang-orang tertentu (rijal), kelebihan mereka, kemampuan para ulama, martabat dan kefahaman mereka.
Muhammad bin Muhammad al-Nu‘man berkata: Abu Ghalib Ahmad bin Muhammad al-Zarari dan Ja‘far bin Muhammad bin Quluwaih telah memberitahuku daripada Muhammad bin Ya‘qub daripada al-Husain bin al-Hasan daripada Muhammad bin Zakaria al-Ghalabi daripada Ibn ‘Aisyah al-Basri secara marfu’ bahawa Amir al Mukminin a.s telah berucap di dalam beberapa khutbahnya: Wahai manusia! Ketahuilah bahawa sesungguhnya seorang itu tidak cerdik apabila merasa cemas dengan kata-kata pembohongan yang dilontar kepadanya dan tidak bijak seorang yang meredai pujian dari si jahil. Manusia boleh menuntut ilmu menurut kemampuan mereka. Justeru itu, bercakaplah tentang ilmu kerana ia akan menyerlahkan kemampuan kamu[1].
Barangsiapa yang menghafaz empat puluh Hadis
Ja‘far bin Muhammad bin Quluwaih telah memberitahu kami (haddathana) daripada al-Husain bin Muhammad bin ‘Amir al-Asy‘ari daripada al-Mua‘lla bin Muhammad al-Basri daripada Muhammad bin Jamhur al-‘Ammi daripada Abd al-Rahman bin Abu Najran daripada sebahagian sahabatnya yang diriwayatkan secara marfu‘(rafa‘a-hu) kepada Abu Abdullah a.s. Beliau a.s. berkata: Sesiapa yang telah menghafaz empat puluh hadis daripada hadis-hadis kami (man hafaza min ahadithi-na arba‘ina hadithan), maka Allah akan membangkitkannya pada hari Kiamat sebagai seorang yang alim dalam agama (ba‘atha-hu l-Lahu yauma l-qiyamati ‘aliman faqihan)”.
Tentera Elit
Diriwayatkan secara marfu’ kepada Abu Abdullah a.s. Beliau a.s. berkata: Tentera elit (syurtah al-Khamis)[2] Ali a.s mengandungi enam ribu orang pembantunya(kaanuu syurtata l-khamis sitta alafi rajuli Ansari-hi).
Muhammad bin al-Husain daripada Muhammad bin Ja‘far daripada Ahmad bin Abdullah berkata: Ali bin al-Hakam berkata: Mereka adalah para sahabat Amir al-Mukminin a.s. Beliau a.s. berkata: Lengkapkan diri kamu di dalam tugas ketenteraan. Aku akan menjamin kamu syurga tetapi aku tidak menjamin emas dan perak kepada kamu(tasyarratu fa-ana usyaritu-kum ‘ala l-jannati wa lastu usyaarita-kum ‘ala dhahabin wala fidhdhatin). Nabi s.a.w bersabda kepada sebahagian sahabatnya: Lengkapkan diri kamu di dalam tugas ketenteraan. Sesungguhnya aku tidak menjamin kepada kamu kecuali daripada syurga” (tasyarratuu fa-inni lastu usyaritu-kum illa ‘ala l-jannah). Mereka adalah Salman al-Farisi, al-Miqdad, Abu Dhar al-Ghifari, ‘Ammar bin Yasir, Abu Sasan al-Ansari, Abu ‘Umru al-Ansari, Suhail Badri, Uthman bin Hanif al-Ansari dan Jabir bin Abdullah al-Ansari.
Adapun di kalangan para sahabat Ali a.s yang terpilih: ‘Umru bin al-Hamiqi al-Khaza‘i ‘Arabi, Mitham al-Tammar iaitu Mitham bin Yahya Maula, Rusyaid al-Hajari, Habib bin Muzahhar al-Asadi dan Muhammad bin Abu Bakr.
Adapun di kalangan para gabenornya(walinya): Al-Alam al-Azadi (Malik al-Asytar), Suwaid bin Ghaflah al-Ja‘fi, al-Harith bin Abdullah al-A‘war al-Hamdani, Abu Abdullah al-Jadali dan Abu Yahya Hakim bin Sa‘d al-Hanafi.
Adapun di kalangan Syurtah al-Khamis: Abu Radhi Abdullah bin Yahya al-Hadhrami, Sulaim bin Qais al-Hilali dan ‘Ubaidah al-Salmani al-Muradi ‘Arabiyyun.
Adapun di kalangan mereka yang istimewanya (khuwasi-hi): Tamim bin Hizim al-Naji telah mati syahid bersama Ali a.s, Qanbar hamba Ali bin Abu Talib a.s, Abu Fakhitah Maula Bani Hasyim dan ‘Ubaidillah bin Abu Rafi‘ yang bertugas sebagai setiausaha Ali a.s.
Ulama Adalah Pewaris Para Nabi A.S
Daripadanya, daripada Muhammad bin al-Hasan, daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada al-Sanadi bin Muhammad daripada Abu al-Buhturi daripada Zaid al-Syahham daripada Abu Ja‘far a.s tentang maksud firman Allah s.w.t di dalam Surah ‘Abasa (80):24 “Maka hendaklah manusia memperhatikan makanannya” Ziad al-Syahham bertanya: Apakah maksud makanannya (ta‘ami-hi?). Beliau a.s berkata: Ilmu yang dipelajari daripada sesiapa yang mengajarkannya[3].
Daripadanya, daripada Muhammad bin al-Hasan bin Ahmad, daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada al-Sanadi bin Muhammad daripada Abu al-Buhturi daripada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya para ulama adalah pewaris para nabi kerana mereka tidak mewarisi dirham dan dinar tetapi mewarisi hadis-hadis. Sesiapa yang menerima sesuatu daripada nabi, maka ia telah mengambil bahagian yang baik(wafir). Lantaran itu perhatikan ilmu kamu, daripada siapa kamu mengambilnya kerana pada kami Ahlu l-Bait sentiasa adil, menafikan penyelewengan, dakwaan pendusta dan takwilan si jahil ”(inna l-ulama’ warithatu l-anbiya’ wa dhalika anna l-ulama’ lam yuwarrithuu dirhaman wa la diinaran wa inna-ma warrithu ahadith min ahadithi-him fa-man akhadha bi-sya’in min-ha fa-qad akhadha hazzan wafiran, fa-unzuru ‘ilma-kum hadha ‘amman ta’khudhuna-hu fa-inna fiina Ahla l-Bait fi kulli khalafin ‘adulan yanfauna ‘an-hu tahrifa l-ghaalin wa initihala l- Mubtilin wa ta’wila l-jahilin )[4].
Ja‘far bin al-Husain al-Mukmin daripada Muhammad bin al-Hasan bin Ahmad daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin ‘Isa daripada al-Husain bin Sa‘id daripada Safwan bin Yahya daripada Ishaq ibn ‘Ammar daripada Abu Basir daripada salah seorang mereka berdua a.s tentang maksud firman Allah a.w di dalam Surah al-Zumar (39):18 “Mereka mendengarkan perkataan lalu mengikuti apa yang paling baik di antaranya. Mereka itulah yang telah diberikan Allah petunjuk dan mereka itulah orang-orang yang mempunyai akal” Salah seorang dari keduanya a.s berkata: Mereka (di dalam ayat di atas) ialah orang-orang yang telah menyerahkan diri kepada keluarga Muhammad s.a.w. Apabila mendengar sesuatu hadis, maka mereka menyampaikannya sebagaimana mereka mendengarnya tanpa menambah atau mengurangkannya[5].
‘Ubaid bin Nadhlah al-Khaza‘i meriwayatkan daripada Ibn al-A‘masy sesungguhnya beliau berkata kepada bapanya: Kepada siapakah anda membaca al-Qur’an? Beliau menjawab: Kepada Yahya bin al-Waththab dan Yahya membaca kepada Ubaid bin Nadhlah setiap hari satu ayat. Kemudian beliau telah menamatkan al-Qur’an di dalam masa empat puluh tujuh tahun. Yahya bin Waththab merupakan seorang yang cekal hati (mustaqiman).
Kerana Mereka Bertujuh Kamu Diberi Rezeki
Abu Uhaihah, namanya ‘Umru bin Muhsan yang telah mati syahid di dalam peperangan Siffin dan beliaulah yang telah menyediakan satu ribu dirham kepada Amir al-Mukminin a.s di dalam perjalanannya ke Siffin. Ja‘far bin al-Husain al-Mukmin telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin ‘Isa daripada Ibn Fadhdhal daripada Tha‘labah bin Maimun daripada Zararah daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Amir al-Mukminin a.s berkata: Bumi dijadikan untuk tujuh orang. kerana merekalah kamu diberikan rezeki, dibantu dan diturunkan hujan. Mereka adalah Salman al-Farsi, al-Miqdad, Abu Dhar, ‘Ammar, Huzaifah, Abu Sasan al-Ansari, dan Abu ‘Umrah. Amir al-Mukminin Ali bin Abu Talib a.s berkata: Akulah Imam mereka dan mereka itulah yang telah melakukan solat jenazah ke atas Fatimah a.s[6].
Orang Ramai Menjadi Murtad Selepas Nabi Melainkan Tiga
Ahmad bin Muhammad bin Yahya daripada bapanya daripada Muhammad bin al-Husain daripada al-Hasan bin Mahbub daripada al-Harith beliau berkata: Aku telah mendengar Abd al-Malik bin A‘yan bertanya kepada Abu Abdullah a.s. Abd al-Malik bertanya kepada Abu Abdullah a.s. sehingga dia berkata: Jika begitu, maka binasalah semua manusia? (halaka al-Nasu idhan?) Maka Abu Abdullah a.s berkata: Ya! Demi Allah, wahai Ibn A‘yan! semua manusia binasa (halaka al-Nasu ajma‘un). Abd al-Malik berkata: Semua penduduk Timur dan Barat? Beliau a.s menjawab: Ia telah terbuka kepada kesesatan. Demi Allah, mereka telah binasa (halaku) melainkan tiga orang iaitu (illa thalathata nafarin): Salman al-Farisi, Abu Dhar dan al-Miqdad. Setelah itu diikuti oleh ‘Ammar, Abu Sasan al-Ansari, Hudhaifah dan Abu Umrah. Maka bilangan mereka bertambah menjadi tujuh orang”[7]
Beberapa orang daripada sahabat kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ayyub bin Nuh daripada Safwan bin Yahya daripada al-Muthanna bin al walid al-Hannat daripada Barid bin Mu‘awiyah daripada Abu Ja‘far a.s. Beliau a.s. berkata: Manusia telah menjadi murtad selepas Nabi s.a.w melainkan tiga orang iaitu (irtadda al-nasu ba’da al-Nabi s.a.w illa thalathata nafarin): Al-Miqdad bin al-Aswad, Abu Dhar al-Ghifari dan Salman al-Farisi. Setelah itu orang lain dikenali dan dikaitkan dengan Islam selepas mereka (thumma inna al-Nasa urifu wa luhiqu ba‘du).
Daripadanya, daripada Muhammad bin al-Hasan, daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Muhammad bin al-Husain daripada Musa bin Sa‘dan daripada Abdullah bin al-Qasim al-Hadhrami daripada ‘Umru bin Thabit berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya selepas Nabi s.a.w wafat, maka orang ramai telah menjadi murtad melainkan tiga orang: Salman, al-Miqdad dan Abu Dhar. (Inna al-Nabi s.a.w lamma qubidha irtadda al-Nasu ‘ala a‘qabi-him kuffaran illa thalathan). Sesungguhnya apabila Rasulullah s.a.w wafat, maka empat puluh orang lelaki datang kepada Ali bin Abu Talib a.s, Mereka berkata: Tidak, demi Allah! Kami tidak akan memberi ketaatan kepada sesiapapun melainkan anda. (la wallahi, la na‘ti ahadan ta‘atan ba‘da-ka abadan). Beliau a.s berkata: Kenapa? Mereka berkata: Sesungguhnya kami telah mendengar Rasulullah s.a.w mengenai hak anda di hari Ghadir Khum. Beliau a.s berkata: Kamu semua akan melakukannya?. Mereka berkata: Ya. Beliau a.s berkata: Datang kepada aku esok dalam keadaan bercukur kepala (fa’tuuni ghadan muhalliqin). ‘Umru berkata: Tidak datang kepada Ali a.s. melainkan mereka bertiga. ‘Umru berkata: ‘Ammar bin Yasir datang kepada Ali a.s. selepas waktu Zuhur. Beliau a.s. memukul tangan ke atas dadanya dan berkata kepada Ammar: Kenapa anda tidak bangkit daripada tidur kelalaian? Kembalilah kamu, kerana aku tidak memerlukan kamu yang tidak mentaati aku di dalam pencukuran kepala. Bagaimana kamu mentaati aku untuk memerangi bukit besi!. Justeru itu, kembalilah kamu, aku tidak memerlukan kamu (Irji‘u fa-la hajata li fi-kum antum lam tuti‘uni fi-halqi al-Ra’si fa-kaifa tuti‘uni fi qitali jibali l-hadid) [8].
Mereka Yang Terawal Dan Akrab Dengan Amir Al- Mukminin A.S Di kalangan Sahabat Dan Tabi’in
Ja‘far bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Ja‘far al-Muaddib bahawa di kalangan para sahabat adalah Salman al-Farisi, al-Miqdad, Abu Dhar dan ‘Ammar.
Di kalangan para tabi‘in adalah: Uwais bin Anis al-Qurani yang dapat memberi syafaat seperti Rabi’ah dan Mudhar [9], ‘Umru bin al-Himaqi al-Khuza‘I, Ja‘far bin al-Husain menyebut bahawa kedudukan Uwais dengan Amir al-Mukminin a.s sepertilah kedudukan Salman dengan Rasulullah s.a.w. Rusyaid al-Hajari, Mitham al-Tammar, Kumail bin Ziad al-Nakha‘i, Qanbar hamba Amir al-Mukminin a.s, Muhammad bin Abu Bakr, Mazra‘ hamba Amir al-Mukminin a.s, Abdullah bin Yahya yang Amir al-Mukminin a.s berkata dalam peperangan Jamal: Bergembiralah, wahai Ibn Yahya, kerana kamu dan bapa kamu di kalangan tentera elit(syurtah al-Khamis). Allah telah menamakan kamu dengannya di langit. Jundub bin Zuhair al-‘Amiri, Banu ‘Amir, Habib bin Muzahhir al-Asadi, al-Harith bin Abdullah al-A‘war al-Hamdani, Malik bin al-Harith al-Asytar, Abu Abdullah al-Jadali dan Juwairiyah bin Mashar al-‘Abdi[10].
Sahabat al-Hasan bin Ali a.s: Sufyan bin Abu Laila al-Hamdani, Huzaifah bin Asyad al-Ghifari, dan Abu Razin al-Asadi.
Sahabat al-Husain bin Ali a.s: Kesemua mereka yang telah mati syahid bersamanya dan sebahagian daripada sahabat Amir al-Mukminin a.s: Habib Muzahhar, Mitham al-Tammar, Rusyaid al-Hajari, Sulaim bin Qais al-Hilali, Abu Sadiq dan Abu Sa‘id ‘Aqisa.
Sahabat Ali bin al-Husain a.s: Abu Khalid al-Kabili Kankar, namanya dikenali sebagai Wirdan, Yahya bin Ummi al-Tawil, al-Mut‘im, namanya Muhammad bin Jubair bin Mut‘im, Sa‘id bin al-Musayyab al-Makhzumi dan Hakim bin Jubair.
Sahabat Muhammad bin Ali a.s: Jabir bin Yazid al-Ja‘fi, Hamraan bin A‘yan, Zararah, ‘Amir bin Abdullah bin Juza‘ah, Hajr bin Za’idah, Abdullah bin Syarik al-‘Amiri, Fudhail bin Yasar al-Basri, Salam bin al-Mustanir, Barid bin Mu‘awiyah al-‘Ajali, dan al-Hakam bin AbuNu’aim.
Sahabat Abu Abdullah a.s: Abdullah bin Abu Ya‘fur, Bakir bin Abu A‘yan, Muhammad bin Muslim al-Thaqafi al-Ta’i, dan Muhammad bin Nu‘man.
Sahabat Abu al-Hasan Musa bin Ja‘far a.s: Ali bin Yaqtin, dan Ali bin Suwaid al-Sa’i.
Syi‘ah Dalam Pemerintahan al-Qaim A.S Diberi Kekuatan Empat Puluh Lelaki”
Menurut satu riwayat bahawa Abu Abdullah a.s berkata: Semasa pemerintahan al-Qaim a.s, setiap lelaki daripada Syi‘ah mereka diberi kekuatan empat puluh lelaki”[11]
Al-Miqdad Bin Al-Aswad
Gelarannya adalah Abu Ma‘bad. Namanya Miqdad bin ‘Umru al-Bahrani. Al-aswad bin Abd Yaghuth al-Zuhri telah mengambilnya sebagai anak angkat, lalu ia dinisbahkan kepadanya.
Ja‘far bin al-Husain al-Mukmin telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan bin Ahmad bin al-Walid daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa dikaitkan kepada Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya Salman adalah pengikut setia Amir al-Mukminin a.s sehingga gelincir matahari, maka Allah membalasnya dengan menjadikan kesan bintik-bintik kemerahan di tengkuknya. Dan Abu Dhar adalah daripada pengikut setianya sehingga waktu zuhur, maka Allah membalasnya sehingga Uthman menguasainya dan membawanya di atas kuda tanpa pelana sehingga lecek daging punggungnya kemudian mengusirnya dari sekitar (makam) Rasulullah s.a.w ke Rabzah. Adapun orang yang tidak pernah berubah walaupun sekelip mata selepas kewafatan Rasulullah s.a.w sehingga meninggal dunia ialah al-Miqdad bin al-Aswad yang sentiasa bersedia dengan pedangnya dan dua matanya menumpu dua mata Amir al-Mukminin a.s menunggu perintahnya untuk dilaksanakannya[12].
Daripadanya, daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Abd al-Rahman bin Abu Najran daripada Safwan bin Mihran al-Jamal daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya Allah telah memerintahkan aku supaya mencintai empat orang. Mereka bertanya: Siapakah mereka itu wahai Rasulullah?. Beliau s.a.w bersabda: Ali bin Abu Talib. Kemudian baginda diam lalu bersabda: Sesungguhnya Allah telah memerintahkan aku supaya mencintai empat orang. Mereka bertanya: Siapakah mereka itu wahai Rasulullah? Beliau s.a.w menjawab: Ali bin Abu Talib. Kemudian baginda diam dan bersabda: Sesungguhnya Allah telah memerintahkan aku supaya mencintai empat orang. Mereka bertanya: Siapakah mereka itu wahai Rasulullah?. Baginda s.a.w bersabda: Ali bin Abu Talib, al-Miqdad bin al-Aswad, Abu Dhar al-Ghifari dan Salman al-Farisi.
Daripada Ali bin al-Husain bin Yusuf daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Muhammad bin Ismail daripada Ali bn al-Hakam daripada Saif bin Umairah daripada Abu Bakr al-Hadhrami berkata: Abu Ja‘far a.s berkata: Manusia telah menjadi murtad melainkan tiga orang iaitu (Irtadda al-Nasu illa thalathata nafarin), Salman, Abu Dhar dan al-Miqdad. Al-Hadhrami berkata: Aku bertanya: Bagaimana dengan ‘Ammar?. Beliau a.s. menjawab: Beliau (‘Ammar) telah condong tetapi kembali (raja‘a). Beliau a.s berkata: Jika anda ingin tahu orang yang tidak pernah syak dan tidak dimasuki sesuatu, maka ia adalah al-Miqdad. Adapun Salman, maka hatinya telah dimasuki suatu rintangan (‘aridhun). Sesungguhnya Amir al-Mukminin a.s mempunyai ism al-a‘zam. Sekiranya beliau a.s berkata sesuatu dengannya, nescaya bumi akan mengambil mereka. Begitula yang berlaku kepada Salman sehingga beliau didatangi bintik kemerahan pada tengkuknya.
Kemudian Amir al-Mukminin a.s berjalan di sisi Salman dan berkata: Wahai Abu Abdullah (Salman)! Ini adalah kesan daripada itu. Berilah baiah kepadaku. Maka Salman pun meberi baiah. Adapun Abu Dhar, maka Amir al-Mukminin a.s memerintahnya supaya diam bagi mengelakkan dosa tetapi beliau enggan dan terus bercakap. Semasa ‘Uthman menjadi khalifah, maka beliau telah memaksa Abu Dhar supaya bercakap. Kemudian orang ramai kembali semula (kepada Ali a.s.). Antaranya ialah: Abu Sasan al-Ansari, Abu ‘Umrah dan seorang lagi (polan) sehingga tujuh orang. Dengan demikian hanya tujuh orang sahaja yang mengakui hak (imamah) Amir al-Mukminin a.s[13].
Daripada Ja‘far bin Husain daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Muhammad bin Abu Abdullah al-Barqiy daripada bapanya daripada Muhammad bin ‘Umru daripada Kiram dan Ismail bin Jabir daripada Mufadhdhal bin ‘Umar berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Apabila orang ramai memberi baiah kepada Abu Bakr maka Salman mendatangi Amir al-Mukminin a.s yang dalam keadaan terikat dan dipaksa memberi baiah kepada Abu Bakr. Maka Salman berkata: Adakah anda melakukan ini kerana itu? Demi Allah, jika aku bersumpah atas nama Allah, nescaya aku akan melakukan ini ke atas itu. Beliau a.s. berkata: Abu Dhar berkata: Al-Miqdad, demi Allah, begitulah Allah kehendaki ianya berlaku. Abu Abdullah a.s. berkata: Al-Miqdad adalah orang yang paling kuat imannya pada masa itu (tilka al-Sa‘ati )[14].
Muhammad bin al-Hasan telah memberitahu aku daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Muhammad bin Isa daripada al-Nadhar bin Suwaid daripada mereka yang telah memberitahunya daripada para sahabatnya daripada Abu Abdullah a.s berkata: Semua seorang telah berubah selepas kewafatan Rasulullah s.a.w kecuali al-Miqdad kerana hatinya sepertilah besi waja” (Ma baqia ahadun ba‘da ma qubidha Rasulullah s.a.w illa wa qad jala jaulatan illa al-Miqdad fa-inna qalba-hu mithlu zubari l-Hadid )[15].
Salman al-Farisi
Ahmad bin Muhammad bin Yahya telah memberitahu kami daripada bapanya daripada Muhammad bin al-Husain bin Abu al-Khattab daripada Wahib bin Hafs daripada Abu Basir berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s. berkata: Sesungguhnya Salman telah diajari al-Ism al-A‘zam (nama Allah yang paling mulia)[16].
Ja‘far bin Muhammad bin Quluwaih daripada bapanya dan Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Ibn Fadhdhal daripada Abdullah bin Bakir daripada Zararah berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Salman telah mendapat ilmu pertama dan ilmu akhir. Beliau adalah lautan yang tidak kering dan merupakan daripada kami Ahlu l-Bait. Keilmuan Salman terserlah ketika beliau berjalan dan terserempak dengan seorang lelaki di dalam satu kumpulan. Beliau berkata kepada lelaki itu: Wahai hamba Allah! bertaubatlah anda kepada Allah dari apa yang anda telah lakukan di dalam rumah anda kelmarin dan bertakwalah kepada Allah. Lantas lelaki tadi menjawab: Aku memohon ampun daripada Allah dan bertaubat kepada-Nya. Beliau a.s berkata: Setelah Salman pergi, kumpulan lelaki itu berkata kepadanya: Sesungguhnya Salman telah melontarkan kata kepada anda dengan perkara yang anda tidak dapat mempertahankan diri anda sendiri. Lelaki itu menjawab: Salman telah memberitahu aku perkara yang tidak diketahui oleh seorang pun melainkan Allah, Tuhan sekalian alam dan aku[17].
Daripadanya, daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Muhammad bin al-Husain daripada Muhammad bin Aslam al-Jabali daripada Ali ibn Abu Hamzah daripada Abu Basir daripada Abu Abdullah a.s berkata: Rasulullah s.a.w berkata kepada Salman: Wahai Salman! Sekiranya ilmu anda dibentangkan ke atas al-Miqdad, nescaya beliau mengingkarinya. Wahai Miqdad! Sekiranya kesabaran anda dibentangkan ke atas Salman, nescaya beliau mengingkarinya (Ya Salman!lau ‘uridha ‘ilmu-ka ‘ala al-Miqdad la-kafara,ya Miqdad!lau ‘uridha sabru-ka ‘ala Salman la-kafara)[18]
Ahmad bin Muhammad bin Yahya telah memberitahu kami daripada Ahmad bin Idris daripada ‘Umran bin Musa daripada Musa ibn Ja‘far al-Baghdadi daripada ‘Umru bin Sa‘id al-Mada’ini daripada Isa bin Hamzah berkata: Aku berkata kepada Abu Abdullah a.s: Hadis tentang empat orang? Beliau berkata: Apakah itu? Aku berkata: Empat orang di mana syurga merindu mereka. Beliau a.s berkata: Ya, mereka adalah Salman, Abu Dhar, al-Miqdad dan Ammar. Aku bertanya: Siapakah di kalangan mereka yang lebih baik? Beliau a.s menjawab: Salman, kemudian beliau berhenti sekejap dan berkata: Salman diajar suatu ilmu jika Abu Dhar mengetahuinya, nescaya beliau mengingkari Salman (‘ulima Salman ‘ilman lau ‘alima-hu Abu Dhar kafara )[19].
Ja‘far bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad ibn Isa daripada sebahagian daripada sahabat kami daripada Abbas bin Hamzah al-Syahzuri, dikaitkan (rafa‘a-hu) kepada Abu Abdullah a.s berkata: Salman telah memasak di dalam satu periuk. Tiba-tiba Abu Dhar datang, lantas periuk tergelincir lalu jatuh di atas tudungnya tanpa menumpahkan isinya. Salman meletakkan semula pada tempatnya tetap ia terjatuh lagi tanpa menumpahkan isinya. Salman meletakkan kembali pada tempatnya. Justeru itu, Abu Dhar berjumpa dengan Amir al-Mukminin a.s dengan segera kerana kurang senang hati melihat apa yang berlaku. Salman mengikutinya sehingga sampai di hadapan Amir al-Mukminin a.s. Beliau a.s melihat Salman dan berkata kepadanya: Wahai Abu Abdullah! berlembutlah dengan saudara anda”.[20]
Daripadanya, daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Ayyub bin Nuh daripada Ahmad bin Ismail al-Farra’ daripada seorang lelaki berkata: Aku bertanya Abu Abdullah a.s tentang Abu Dhar mengenai sabda Rasulullah s.a.w: Alangkah sedikitnya orang di bumi yang lebih benar daripada Abu Dhar?. Beliau a.s menjawab: Ya. Aku berkata: (kalau begiutu) Bagaimana kedudukan Rasulullah, Amir al-Mukminin, al-Hasan dan al-Husain a.s?. Abu Abdullah a.s. bertanya kepadaku: Berapa bulan di dalam setahun?. Aku menjawab: Dua belas bulan. Beliau a.s. bertanya lagi: Berapakah bulan Haram? Aku menjawab: Empat bulan. Beliau a.s. bertanya: Bulan Ramadhan termasuk bulan Haram? Aku menjawab: Tidak. Beliau a.s. berkata: Sesungguhnya di dalam bulan Ramadhan terdapat satu malam. Beribadat pada malam itu adalah lebih baik daripada satu ribu bulan. Sesungguhnya kami Ahlu l-Bait tidak seorang pun boleh dibandingkan dengan kami”.[21]
Abu Dhar al-Ghifari Dan Ammar Bin Yasir
Muhammad bin al-Hasan telah memberitahu kami daripada Sa‘d bin Abdullah daripada Muhammad bin Ismail bin Isa daripada Ibn Abu Najran daripada Mufadhdhal bin Salih daripada Muhammad bin Marwan daripada seorang lelaki daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya Allah telah mewahyukan kepada aku supaya aku mencintai empat orang iaitu: Ali, Abu Dhar, Salman dan al-Miqdad (Inna l-Laha auhaa ilayya an uhibba arba‘atan)[22].
Daripadanya, daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin Abu al-Qasim daripada Muhammad bin Ali daripada Nasr bin Ahmad daripada Abu Mikhnaf Lut bin Yahya daripada Muhammad bin Ishaq daripada Salih bin Ibrahim daripada Abd al-Rahman bin ‘Auf beliau berkata: Seorang syeikh yang telah menyaksikan peperangan Siffin bersama mereka berkata: Demi Allah, sesungguhnya orang ramai berada di khemah-khemah mereka, kami hanya mendengar suara Ammar bin Yasir ketika matahari condong atau hampir condong. Ammar berkata: Wahai manusia! Siapakah yang akan pergi ke Syurga seperti orang dahaga pergi kepada airnya? (man ra’ih ila al-jannah ka-zama’aan yurwi al-Ma’)
Syurga hanya di bawah hujung lembing (ma l-Jannatu illa tahta atraafi l-‘Awali). Hari ini aku akan bertemu dengan kekasih aku Muhammad dan partinya (al-Yauma alqi al-Ahibbata Muhammadan wa hizba-hu). Wahai kaum muslimin! Percayalah Allah tentang (kebatilan) pihak musuh. Demi Allah sesungguhnya anak-anak golongan Ahzab menerima agama Islam secara terpaksa takutkan pedang. Mereka keluar daripada Islam dengan sukarela apabila mereka mendapat peluang. Pada masa itu Ammar berumur sembilan puluh tahun. Ammar berkata: Demi Allah! Perkara ini mestilah dengan kuda dan kelengkapannya. ‘Ammar berkata ketika melihat bendera ‘Umru bin al-‘As: Sesungguhnya bendera ini telah memerangi kami sebanyak tiga kali. Kali ini adalah yang paling kuat. Kemudian Ammar berkata lagi:
Kami telah memerangi kalian semasa turunnya al-Qur’an
Hari ini kami memerangi kalian di atas takwilnya.
Peperangan yang menghilangkan kepenatan dari tidurnya menjauhkan sahabat daripada sahabatnya
Atau kebenaran kembali ke jalannya
Wahai Tuhanku! Aku percaya dengan firman-Mu
Kemudian ‘Ammar meminta air kerana terlalu dahaga. Beliau didatangi seorang perempuan yang mempunyai dua tangan agak panjang. Tidak diketahui sama ada madu atau ubat bersamanya. Namun, dalamnya terdapat sedikit susu. ‘Ammar berkata: Syurga adalah di bawah lembing, hari ini aku bertemu dengan kekasih aku Muhammad dan partinya. Demi Allah sekiranya mereka dapat mengalahkan kita sehingga mereka dapat menyampaikan kepada kita pelepah kurma yang jauh. Nescaya kita mengetahui bahawa sesungguhnya kita adalah di atas kebenaran sebaliknya mereka di atas kebatilan. Ammar ditikam dan dibunuh oleh Ibn Juwain al-Saksaki dan Abu al-‘Adiyah atau al-Ghadiyah-Fazari. Abu al-‘Adiyah telah menikam Ammar manakala Ibn Juwain memotong kepalanya. Laknat Allah ke atas mereka berdua.
‘Umru Bin Al-Hamiqu al-Khaza‘i
Ja‘far bin al-Husain telah memberitahu kami daripada Muhammad bin Ja‘far al-Muaddib daripada Ahmad bin Abu Abdullah al-Barqi daripada bapanya secara marfu’ berkata: ‘Umru bin al-Hamiqu al-Khaza‘i berkata kepada Amir al-Mukminin a.s: Demi Allah, aku tidak datang kepada anda kerana harta dunia yang anda akan memberikannya kepada aku dan bukan kerana mencari pangkat yang dapat meningkatkan ingatan aku tetapi kerana anda adalah sepupu Rasulullah s.a.w, orang yang lebih istimewa (aula) daripada orang lain, suami Fatimah, penghulu wanita semesta alam a.s, bapa zuriat yang masih kekal bagi Rasulullah s.a.w dan yang paling besar saham kepada Islam daripada muhajirin dan ansar.
Demi Allah! Jika anda memerintahkan aku untuk memindahkan bukit yang tinggi dan melintasi laut yang dalam sehingga datang hariku dan pada tanganku pedangku maka aku akan menggoncang musuh anda dengannya. Aku akan menguatkan kewalian anda, Allah akan meningkatkan kemuliaan anda dan akan menguatkan hujah anda. Aku fikir aku belum lagi melaksanakan hak anda ke atas aku dengan sebenarnya. Amir al-Mukminin a.s berkata: Wahai Tuhanku! Sinarlah hatinya dengan cahaya keyakinan dan tunjuklah kepadanya jalan yang benar. Alangkah baiknya jika terdapat seratus orang seumpama anda pada syi‘ahku[23].
Ahmad bin Harun dan Ja‘far bin Muhammad bin Quluwaih serta jema‘ahnya telah memberitahu kami daripada Ali bin al-Husain daripada Abdullah bin Ja‘far al-Humairi daripada Muhammad bin al-Hasan daripada Ahmad bin al-Nadhar daripada Sabah daripada al-Harith Ibn al-Husairah daripada Sakhar bin al-Hakam al-Fazari daripada mereka yang telah memberitahunya bahawa beliau telah mendengar ‘Umru bin al-Hamiqu memberitahu bahawa beliau telah mendengar Rasulullah s.a.w bersabda di Masjid Haram atau Masjid Madinah: Wahai ‘Umru! Adakah anda mahu aku memperlihatkan kepada anda lambang syurga (ayat al-Jannah) yang memakan makanan (ya’kulu al-Ta‘am), meminum minuman (yasyrabu al-Syarab), berjalan-jalan di pasar (yamsyi fi al-Aswaq), dan lambang neraka (ayat al-Nar) yang memakan makanan, meminum minuman dan berjalan-jalan di pasar?.
Maka ‘Umru berkata: Ya, dengan nama bapaku, anda dan ibu aku, maka perlihatkanlah kepadaku mereka berdua (arinii-huma). Tiba-tiba Ali a.s. datang berjalan-jalan sehingga beliau memberi salam dan terus duduk. Rasulullah s.a.w bersabda : Wahai ‘Umru! Inilah dia dan kaumnya adalah lambang syurga. Kemudian Mu‘awiyah datang dan memberi salam, kemudian duduk. Rasulullah s.a.w bersabda: Wahai ‘Umru! Inilah dia dan kaumnya adalah lambang neraka.
Disebut tentang permulaan Islamnya, beliau adalah seorang penternak unta bagi keluarganya yang telah membuat perjanjian kesetiaan dengan Rasulullah s.a.w .
Sebahagian daripada sahabat Rasulullah s.a.w yang diutus kepada keluarga ‘Umru berkata: Wahai Rasulullah! Kami tidak mempunyai bekalan makanan dan kami tidak pula mengetahui jalan (bagaimana kami ke sana?). Maka Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya kamu akan bertemu dengan seorang lelaki yang berseri mukanya. Dia akan memberi kamu makanan dan minuman serta menunjukkan jalan kepada kamu. Beliau adalah di kalangan ahli syurga”.
‘Umru berkata: Mereka datang sehingga sampai kepadaku pada petang hari. Aku menyuruh pemuda-pemuda aku supaya menyembelih beberapa unta dan memerah susu (lembu) untuk mereka, kemudian mereka bermalam dengan memakan daging dan meminum susu sehingga pagi.
‘Umru berkata: Kamu tidak boleh pulang sehingga kamu makan atau membawa makanan, lantas seorang daripada mereka berkata sambil ketawa kepada sahabatnya. ‘Umru bertanya: Kenapa anda ketawa?. Dia menjawab: Bergembiralah dengan berita gembira Allah dan Rasul-Nya. ‘Umru berkata: Apakah berita gembira itu?. Maka dia menjawab: Rasulullah s.a.w telah mengutus kami ke tempat yang jauh ini. Baginda s.a.w telah memberitahu kami mengenai jamuan ini. Pada waktu itu kami tidak mempunyai bekalan makanan dan tidak ada petunjuk jalan untuk ke tempat ini. Baginda s.a.w. bersabda: Kamu akan bertemu dengan seorang lelaki yang akan memberi makan dan minum kepada kamu serta akan menunjukkan jalan kepada kamu, maka dia adalah di kalangan ahli syurga”. Lantaran itu kami tidak bertemu dengan orang yang telah disifatkan oleh Rasulullah s.a.w selain daripadamu.
‘Umru berkata: Aku menaiki (kuda) bersama mereka dan aku menunjukkan jalan kepada mereka, kemudian aku kembali kepada pemuda-pemudaku dan menasihati mereka tentang unta. Setelah itu, aku berjalan menuju Rasulullah s.a.w sehingga aku memberi baiah kepadanya dan memeluk agama Islam. Aku dan kaum aku mendapat keamanan daripada Rasulullah s.a.w. bahawa diri kami, harta kami, darah kami selamat apabila kami mengucap “ Tiada tuhan melainkan Allah dan sesungguhnya Muhammad adalah pesuruh Allah”. Kami mendirikan solat, mengeluarkan zakat, melaksanakan “saham Allah” dan “saham Rasul-Nya”. Beliau s.a.w bersabda: Diri kamu, darah kamu dan harta kamu selamat apabila kamu menunaikan semuanya. Maka dengan dhimmah Allah dan Rasul-Nya, harta dan darah kamu tidak akan dicerobohi.
Maka aku tinggal (bermukim) bersama Rasulullah s.a.w dan kami berperang bersamanya di dalam beberapa peperangan sehingga Rasulullah s.a.w meninggal dunia[24].
Bapa al-Barqi berkata: ‘Umru bin al-Hamiqu al-Khaza‘i adalah syi‘ah Ali a.s. Setelah jawatan khalifah berpindah kepada Mu‘awiyah, maka ‘Umru berpindah ke Syahr Zaur di Mausul. Mu‘awiyah mengutus surat kepadanya:
Amma ba‘d, sesungguhnya Allah telah memadamkan api, memadamkan fitnah, memberi kemenangan kepada mereka yang bertakwa. Aku bukanlah sahabat anda yang jauh cita-citanya dan bukanlah yang paling jahat perbuatannya. Semua mereka telah mentaati ku dengan gembira, malah mereka bersegera terlibat di dalam urusanku. Biar pun anda agak terlewat, masuklah sebagaimana orang ramai memasukinya, nescaya dosa-dosa anda terdahulu dimaafkan dan kebaikan anda didedahkan, mudah-mudahan aku tidak akan melayan anda sebagaimana orang yang terdahulu jika anda masih seperti dahulu. Lantaran itu, datanglah kepada aku dengan aman pada dhimmah Allah dan Rasul-Nya, terpelihara daripada perasaan hasad dengki dan mencukupilah Allah sebagai saksi.
Belum sempat ‘Umru bin al-Hamiqu al-Khaza‘i menjawabnya, Mu‘awiyah telah mengutus seorang untuk membunuh ‘Umru. Muawiyah menghantar kepala ‘Umru kepada isterinya dan meletakkan pada pangkuannya (hujri-ha). Maka isteri ‘Umru berkata: Kamu telah menyembunyikan ‘Umru daripadaku dalam masa yang lama, kemudian menghadiahkannya kepadaku setelah dia dibunuh. Maka selamat datang (ahlan wa sahlan) daripada hadiah yang tidak diduga. Sampaikanlah, wahai utusan, daripada aku untuk Mu‘awiyah apa yang aku akan ucapkan: Allah menuntut darahnya dan akan mempercepatkan bala daripada dendam-Nya. Beliau telah melakukan perkara yang durjana, membunuh seorang yang baik dan bertakwa. Maka sampaikanlah kepada Mu‘awiyah apa yang aku telah ucapkan.
Maka utusan tersebut telah menyampaikan apa yang diucapkan oleh isteri ‘Umru kepada Mu‘awiyah, lalu Muawiyah datang kepadanya dan berkata: Andalah yang berkata sedemikian? Beliau menjawab: Ya, tanpa menyesal dan memohon maaf. Mu‘awiyah berkata: Keluarlah dari negeri ku ini, maka isteri ‘Umru berkata: Lakukanlah, demi Allah, ia bukan tanah air ku, aku tidak mencintainya, lama sudah aku berjaga malam menitiskan air mata ku, hutang aku semakin banyak, hidup aku tanpa ketenangan. Abdullah bin Sarah, setiausahanya berkata: Wahai Amir al-Mukminin! Sesungguhnya beliau adalah seorang wanita munafik, maka bunuhlah ia seperti suaminya.
Maka Isteri ‘Umru melihat kepada Abdullah bin Sarah lalu berkata: Wahai orang antara dua janggutnya seperti tubuh katak! Kenapa anda tidak bertanya siapakah yang memberikan anda makanan dan siapakah yang memberikan anda pakaian? Sesungguhnya seorang lelaki munafik adalah seorang yang tidak bercakap benar dan mengambil hamba-hamba Allah seperti Tuhan. Lantaran itu, Dia telah menerangkan keingkaran-Nya di dalam al-Qur’an, kemudian Mu‘awiyah memberi isyarat kepada penjaga pintu supaya mengeluarkannya. Maka isteri Umru berkata: Aneh anak lelaki Hindun memberi isyarat kepada aku dengan jari tangannya tanpa bercakap, demi Allah! Aku akan berhujah dengannya dengan hujah yang kuat seperti besi atau aku tidak aman seperti wanita buruan.
Abu Abdullah a.s berkata: Seorang wanita yang hilang (ghaib) suaminya hendaklah menunggu (kepulangan) suaminya selama empat tahun, jika suaminya tidak juga pulang, beliau boleh bernikah (tazawwajat). Jika suaminya pulang, isterinya boleh membuat pilihan. Jika beliau memilih suaminya yang pertama, maka beliau perlu menghabiskan idahnya dengan suami yang kedua (fa-in ikhtarat al-awwal I’taddat min al-Thani), kemudian kembali kepada suami yang pertama, dan jika beliau memilih suami yang kedua, maka beliau adalah suaminya (wa in ikhtarat al-Thani fa-huwa zauju-ha) [25]
Daripada Ali bin al-Suwaid al-Sa’i daripada Abu al-Hasan al-Awwal a.s berkata: Allah tidak menciptakan makhluk yang lebih baik daripada Muhammad s.a.w dan Dia tidak menciptakan makhluk selepas Muhammad yang lebih baik daripada Ali a.s[26].
Muhammad bin Fudhail berkata: Aku telah mendengar Abu al-Hasan a.s berkata: Wilayah Ali a.s termaktub di dalam semua mashaf para nabi a.s”.
Daripada Jabir bin Yazid daripada Abu Ja‘far a.s menjelaskan maksud firman Allah s.w.t Surah al-Isra’(18) 79 “Mudah-mudahan Tuhan kamu mengangkat kamu ke tempat yang terpuji” Beliau a.s. berkata: Dia mendudukkannya di atas ‘Arasy bersama-Nya[27].
Tangkal Demam
Al-Hasan bin Ali al-Wasya’ berkata: Abu al-Hasan al-Ridha a.s berkata kepadaku: Aku melihat anda kekuningan (musfarran)? Aku berkata: Demam menyerang aku. Beliau a.s. berkata: Bawakan kepada aku pensel dan kertas. Beliau a.s. menulis: Bismillahi r-Rahmaani r-Rahim, Abjad Hawwaz daripada polan bin polanah. Kemudian beliau a.s. meminta benang, lalu diberi benang basah. Beliau a.s. berkata: Berikan kepada aku benang yang belum disentuhi air. Benang kering diberi kepadanya, lalu beliau a.s. mengikatkannya di tengah surat dan menyimpulkannya di sebelah kanan dengan empat simpul manakala di sebelah kiri tiga simpul. Kemudian dibaca pada setiap simpul al-Hamdu, al-Mu‘awwadhatain dan ayat al-Kursi. Sesudah itu, beliau a.s. memberikannya kepadaku sambil berkata: Ikatlah ia di lengan kanan anda. Jangan mengikatkannya di lengan kiri[28].
Daripada Abdullah bin Sinan berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Sisa atau lebihan makanan atau minuman seorang mukmin menjadi penyembuh kepada tujuh puluh jenis penyakit (su’ru l-Mu’min syifa’un min sab’in daa’ )[29].
Hadis al-Ghar (Gua)
Muhammad bin Isa bin ‘Ubaid daripada Ali bin Asbat daripada Hakam bin Marwan daripada Yunus bin Suhaib daripada Abu Ja‘far a.s berkata: Rasulullah s.a.w telah melihat kepada Abu Bakr yang berada bersamanya di gua al-Hira. Baginda s.a.w. berkata: Kenapakah anda (kelihatan cemas), tidakkah Allah bersama kita? Anda mahu aku memperlihatkan kepada anda para sahabatku dari kalangan Ansar di dalam majlis mereka sedang berlansung. Aku juga ingin memperlihatkan kepada anda Ja‘far bin Abu Talib dan para sahabatnya di dalam bahtera sedang mengharungi ombak? Abu Bakr berkata: Ya, perlihatkan mereka kepada aku (na’am arini-him). Maka Rasulullah s.a.w menyapu muka Abu Bakr dan dua matanya, lantas Abu Bakr melihat apa yang dinyatakan, tetapi dia menyembunyikan tanggapan di dalam hatinya bahawa sesungguhnya baginda s.a.w adalah seorang tukang sihir (fa-masaha rasulullah s.a.w wajha-hu wa ‘ainai-hi fa-nazara ilai-him fa-adhmara fi nafsi-hi anna-hu sahirun)[30].
Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Sahal bin Ziad daripada Abu Yahya al-Wasiti berkata: Ali bin Bilal telah memberitahunya. Beliau berkata: Muhammad bin al-Wasiti telah memberitahu kepadaku dengan katanya: Aku berada di Baghdad bersama Muhammad bin Sama’ah Kadi dan bersamanya juga seorang lelaki. Beliau berkata kepadanya: Sesungguhnya aku telah memasuki Masjid Kufah, kemudian aku telah menyandar di sebahagian tiangnya (asaatini-hi) kerana ingin mengerjakan solat dua rakaat. Tiba-tiba seorang wanita Arab Badwi yang berselimut berada di belakang aku. Dia menyeru dengan kata-katanya: Wahai yang masyhur di dunia dan masyhur di akhirat.
Wahai yang masyhur di langit dan masyhur di bumi!. Orang-orang yang kuat (al-Jababirah) telah berusaha untuk memadamkan cahaya anda dan melenyapkan sebutan nama anda, tetapi Allah mahu cahaya anda bersinar dan sebutan nama anda menjadi tinggi sekalipun dibenci oleh kaum Musyrikin. Maka aku berkata: Wahai hamba Allah! Siapakah orang yang anda banggakan ini? Wanita itu menjawab: Itulah Amir al-Mukminin Ali bin Abu Talib a.s. Sesungguhnya seorang itu tidak boleh mencapai ketauhidan (yajuzu al-Tauhid) melainkan dengannya dan dengan wilayahnya. Beliau berkata lagi: Aku telah berpaling kepadanya, maka aku tidak melihat seorang pun berada di tempat itu lagi (fa-lam araa ahadan )[31]
Kamu Adalah Lebih Baik Daripada Para Sahabat al-Qaim A.S
Daripadanya, daripada Muhammad bin al-Hasan bin Ahmad daripada Ahmad bin Hilal daripada Umayyah bin Ali daripada seorang lelaki berkata: Aku bertanya Abu Abdullah a.s: Siapakah yang lebih baik (afdhal) kami atau para sahabat al-Qaim a.s? Beliau a.s. berkata kepada aku: Kamu adalah lebih baik daripada para sahabat al-Qaim a.s (antum afdhal min ashab al-Qaim), kerana kamu sentiasa takut ke atas Imam kamu dan diri kamu daripada para Imam yang zalim (aimmati al-Jaur). Sekiranya kamu mengerjakan solat, maka solat kamu adalah di dalam keadaan taqiyyah (in sallai-tum fa-salatu-kum fi taqiyyatin). Sekiranya kamu berpuasa, maka puasa kamu adalah di dalam keadaan taqiyyah. Sekiranya kamu mengerjakan ibadah haji, maka haji kamu adalah di dalam keadaan taqiyyah. Sekiranya kamu memberi penyaksian, maka penyaksian kamu tidak diterima. Beliau a.s. telah menyebut banyak perkara seperti ini. Maka aku berkata: Apa faedah kita bercita-cita kepada al-Qaim jika keadaannya sedemikian? Maka beliau a.s. berkata kepada aku: Subhanallah! Tidakkah anda suka keadilan terserlah, keamanan dapat ditegakkan dan mereka yang dizalimi mendapat pembelaan? [32]
Di Dalam Al-Qur’an Terdapat Dua Jenis Imam
Muhammad bin al-Hasan, daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar, daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa, daripada Muhammad bin Sinan, daripada Talhah bin Zaid, daripada Ja‘far daripada bapanya a.s berkata: Di dalam al-Qur’an terdapat dua jenis imam. Allah s.w.a berfirman Surah al-Anbiya’ (21): 73: “Dan kami telah menjadikan mereka itu pemimpin-pemimpin (aimmatan) yang memberi petunjuk dengan perintah kami” bukan dengan perintah manusia, mereka mengemukakan perintah Allah sebelum perintah manusia, hukum Allah sebelum hukum mereka. Allah berfirman Suran al-Qasas(28): “Dan kami telah menjadikan mereka pemimpin-pemimpin (aimmatan) yang menyeru (manusia) ke Neraka”. Mereka mengemukakan perintah mereka sebelum perintah Allah, hukum mereka sebelum hukum Allah dan mereka mengutamakan hawa nafsu mereka menyalahi apa yang ada di dalam al-Qur’an[33].
Muhammad bin al-Hasan, daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Muhammad bin Sinan daripada Mufadhdhal bin ‘Umar berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Amir al-Mukmin a.s adalah pintu Allah (bab Allah) yang tidak boleh dimasukki melainkan melaluinya. Ianya adalah jalan-Nya (sabilu-hu). Sesiapa yang berjalan selain daripada jalannya akan binasa (halaka). Demikianlah berlalunya kepada para imam yang memberi petunjuk (al-Hudaat) seorang selepas seorang, Allah telah menjadikan mereka tiang-tiang bumi (arkaan al-Ardh) supaya ia tidak bergoyang dengan penghuninya dan hujah-Nya yang kuat ke atas mereka di bumi dan di bawah bintang.
Muhammad bin al-Hasan daripada Muhammad bin al-Hasan al-Saffar daripada Ahmad bin Muhammad daripada Muhammad bin Abd al-Hamid daripada Ahmad bin Muhammad bin Abu Nasr daripada Abu al-Hasan al-Ridha a.s berkata: Abu Ja‘far a.s berkata: Tidak sempurna iman seorang hamba melainkan dia mengetahui bahawa apa yang berlalu pada (Imam) akhir mereka juga telah berlalu pada (Imam) awal mereka iaitu tentang hujah, ketaatan, halal dan haram adalah sama. Muhammad s.a.w dan Amir al-Mukminin a.s mempunyai kelebihan mereka berdua[34]. Dengan sanad-sanad ini juga beliau a.s. berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Kami semua melaksanakan ketaatan dan perintah yang satu dan sebahagian kami adalah lebih mengetahui daripada sebahagian yang lain (kullu-na najri fi al-ta‘ati wa al-Amri majra wahid wa ba‘dhu-na a’lamu min ba‘dh)
Daripada Abu al-Husain al-Asadi daripada Abu al-Husain Salih bin Hammad al-Razi yang diriwayatkan secara marfu’ berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah al-Sadiq a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah mengambil Ibrahim sebagai seorang hamba sebelum Dia mengambilnya sebagai seorang nabi dan Dia mengambil Ibrahim a.s. sebagai nabi sebelum Dia mengambilnya sebagai seorang rasul. Sesungguhnya Allah telah mengambilnya sebagai seorang rasul sebelum Dia mengambilnya sebagai seorang khalil (sahabat). Dan sesungguhnya Allah telah mengambilnya sebagai khalil sebelum Dia mengambilnya sebagai imam. Apabila Dia telah mengumpulkan perkara-perkara tersebut untuk Ibrahim a.s., maka Dia berfirman di dalam Surah al-Baqarah (2):124 “Sesungguhnya Aku menjadikanmu sebagai imam bagi seluruh manusia”. Ibrahim a.s berkata “dari keturunanku?”. Dia berfirman di dalam Surah al-Baqarah (2):124 “Janjiku ini tidak mengenai orang-orang yang zalim”. Abu Abdullah a.s berkata: Orang yang bodoh tidak boleh menjadi imam yang bertakwa[35].
Para Nabi Dan Para Rasul Adalah Empat Peringkat
Abu Muhammad bin al-Hasan bin Hamzah al-Husaini daripada Muhammad bin Ya‘qub dan daripada sebilangan para sahabatnya daripada Ahmad bin Muhammad bin Isa daripada Abu Yahya al-Wasiti daripada Husyam bin Salim dan Darst bin Abu Mansur berkata: Sesungguhnya para nabi dan para rasul mempunyai empat peringkat[36].
Pertama: Seorang nabi yang menjadi nabi untuk dirinya sahaja bukan untuk orang lain.
Kedua: Nabi yang dapat melihat malaikat di dalam tidurnya, dapat mendengar suara malaikat tetapi tidak melihatnya semasa jaga. Dia tidak diutus kepada sesiapapun bahkan mempunyai seorang imam semasanya seperti Lut a.s. (berimamahkan) kepada Ibrahim a.s.
Ketiga: Nabi yang dapat melihat malaikat di dalam tidurnya, dapat mendengar suaranya dan serta dapat melihat malaikat ketika jaga. Dia diutus kepada bilangan kecil atau ramai sebagaimana Allah telah berfirman kepada Yunus a.s di dalam Surah al-Safat (37):147 “Kami telah mengutusnya kepada seratus ribu orang atau lebih”. Beliau a.s. berkata: Perkataan “atau lebih” adalah tiga puluh ribu orang dan seorang imam bersama mereka.
Keempat: Nabi yang melihat malaikat di dalam tidurnya, mendengar suaranya dan dapat juga melihat malaikat semasa jaga. Dia merupakan seorang imam seperti Uli l-‘Azm. Justeru itu, Ibrahim a.s. adalah seorang nabi tetapi bukan seorang imam sehinggalah Allah berfirman dalam Surah al-Baqarah(2): “Sesungguhnya Aku menjadikanmu sebagai imam bagi seluruh manusia ”. Ibrahim a.s berkata: dari keturunanku? “ Dia berfirman: Janjiku ini tidak mengenai orang-orang yang zalim”. Siapa yang telah menyembah patung atau berhala atau seumpamanya maka tidak layak menjadi imam (man ‘abada sanaman au wathanan au mithalan la yakunu imaman) [37]
Daripada Jabir berkata: aku mendengar Abu Ja‘far a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah mengambil Ibrahim a.s. sebagai seorang hamba sebelum Dia mengambilnya sebagai seorang nabi dan sesungguhnya Dia mengambilnya sebagai seorang nabi sebelum Dia mengambilnya sebagai seorang rasul. Sesungguhnya Allah telah mengambilnya sebagai seorang rasul sebelum Dia mengambilnya sebagai seorang khalil (sahabat). Sesungguhnya Allah telah mengambilnya sebagai khalil sebelum Dia mengambilnya sebagai imam. Apabila Allah s.w.t. telah mengumpulkan perkara-perkara tersebut untuk Ibrahim a.s., maka Dia berfirman di dalam Surah al-Baqarah(2):124 “Sesungguhnya Aku menjadikanmu sebagai imam bagi seluruh manusia”. Ibrahim a.s berkata “dari keturunanku?” Dia berfirman: “Janji-Ku ini tidak mengenai orang-orang yang zalim” (Surah al-Baqarah(2):124)
Al-Hujjah Adalah Sebelum Kejadian dan Bersama Kejadian
Aban bin Taghlab berkata: Abu Abdullah a.s berkata: Al-Hujjah (Imam)adalah sebelum kejadian dan bersama kejadian” [38]
Daripadanya, daripada Ruba‘i daripada Barid al-‘Ajali berkata: Ada orang berkata kepada Abu Ja‘far al-Baqir a.s: Sesungguhnya para sahabat kita di Kufah adalah ramai, jika anda menyuruh mereka, nescaya mereka mematuhi anda dan mengikuti anda? Maka beliau a.s. bertanya: Adakah boleh seseorang daripada mereka datang kepada dompet saudaranya, lalu beliau mengambil keperluannya dari dompet saudaranya itu? Dijawab kepadanya: Tidak. Beliau a.s. berkata: (Jika demikian) Mereka dengan darah mereka adalah lebih bakhil. Kemudian beliau a.s. berkata: Sesungguhnya semasa gencatan senjata (hudnah) maka manusia boleh bernikah sesama mereka, waris mewarisi, melaksanakan hukum hudud ke atas mereka dan menunaikan amanah mereka sehingga datangnya al-Qaim a.s. Maka pada ketika itu, berlakulah perceraian. Pada masa itu juga seseorang lelaki diizinkan untuk mendapatkan dompet saudaranya untuk mengambil keperluan tanpa halangan dari saudaranya itu[39].
Mencari Rezeki Dengan Berdoa
Daripadanya, daripada al-Qasim bin Barid al-‘Ajali daripada bapanya berkata: Aku berjumpa dengan Abu Abdullah a.s, maka aku berkata kepadanya: Aku jadikan diriku sebagai tebusan anda, sesungguhnya keadaan menjadi baik dan hari ini banyak perkara telah berubah. Beliau a.s. berkata: Apabila anda datang ke Kufah, maka mintalah sepuluh dirham. Jika anda tidak memperolehinya, maka juallah satu bantal daripada bantal-bantal anda dengan harga sepuluh dirham. Kemudian anda perlu jemput sepuluh orang daripada sahabat anda. Sediakan makanan untuk mereka. Setelah mereka makan, maka mintalah mereka berdoa kepada Allah untuk anda.
Bapa al-Anjali berkata: Aku pun datang ke Kufah tetapi aku tidak mampu mendapatkan sepuluh dirham sehinggalah aku telah menjual satu bantalku dengan harga sepuluh dirham sebagaimana beliau a.s telah katakan kepadaku. Aku juga telah menyediakan makanan untuk sepuluh orang sahabatku dan telah menjemput mereka. Setelah mereka makan maka aku meminta mereka supaya berdoa kepada Allah untuk aku. Maka tidak lama kemudian, dunia cenderung kepadaku (maalat ‘alayya al-Dunya).
Asal Kejadian Para Nabi dan Mukminin
Daripadanya, daripada Ruba‘i daripada seorang lelaki daripada Ali bin al-Husain a.s berkata: Sesungguhnya Allah telah menciptakan para nabi dari tanah ‘Illiyyiin. (syurga). Hati dan badan mereka (quluubu-hum wa abdaanu-hum) adalah daripada tanah tersebut. Dia telah menciptakan hati orang-orang mukmin daripada tanah itu tetapi tidak menciptakan badan mereka darinya.
Allah menciptakan orang-orang kafir, hati dan badan mereka daripada tanah Sijjin (neraka). Kemudian Allah s.w.t. mencampurkan kedua-dua tanah tersebut (fa-khalata al-tinatain). Maka keadaan inilah menyebabkan seorang mukmin melahirkan seorang kafir (yalidu al-Mu’min al-Kafir),dan seorang kafir melahirkan seorang mukmin (al-Kafir yalidu al-Mukmin). Keadaan ini jugalah menyebabkan seorang mukmin (boleh) ditimpa keburukan (al-Sayyiah) dan seorang kafir (boleh) mendapat kebaikan (al-Hasanah). Justeru itu hati orang-orang mukmin cenderung kepada asal ciptaan mereka manakala hati orang-orang kafir juga cenderung kepada asal ciptaan mereka.
Daripada Huraiz daripada Abu Abdullah a.s menjelaskan tentang firman Allah Surah Fussilat (41): 34 “Dan tidaklah sama kebaikan (al-Hasanatu) dan kejahatan (al-Sayyi’atu)”. Beliau berkata: al-Hasanatu adalah al-Taqiyyatu dan al-Sayyia’atu adalah al-Idhaa’atu (penyebaran) “Tolaklah (kejahatan itu) dengan cara yang lebih baik. (Keadaan ini membolehkan) orang yang bermusuhan terhadapmu akan bertukar menjadi (seolah-olah) seorang sahabat yang baik.
Daripada Abu al-Hasan al-Ridha a.s. daripada bapa, datuk dan moyangnya daripada Amir al-Mukminin a.s daripada Rasulullah s.a.w daripada Allah Azzawajalla berfirman: Urusan kamu adalah dengan warak, ijtihad, menunaikan amanah, benar di dalam perkataan, lama sujud, rukuk, tahajud di waktu malam, memberi makan dan memberi salam.
Al-Sadiq a.s berkata: Sesiapa yang bersumpah (halifa) dengan (nama) Allah dalam keadaan berbohong (kadhiban), maka dia akan menjadi kafir (kafara). Sesiapa yang bersumpah dengan (nama) Allah dalam keadaan benar (sadiqan), maka dia berdosa (athima) kerana Allah berfirman dalam Surah al-Baqarah(2):24 “ Dan janganlah kamu menjadikan (nama) Allah dalam sumpahmu sebagai penghalang untuk berbuat kebajikan ”.
Al-Baqir a.s berkata: Tidak ada seorang lelaki yang memberi penyaksian palsu ke atas seorang lelaki muslim bagi melucutkan haknya melainkan Allah menulis tempatnya di dalam catatan ke neraka. Beliau a.s. berkata: Perkukuhkan harta kamu (hassinuu amwala-kum) dengan mengeluarkan zakat dan ubatilah penyakit kamu (daawuu mardhaa-kum) dengan memberi sedekah[40].
Al-Sadiq a.s berkata: Tidak ada seekor burung yang diburu melainkan ia meninggalkan tasbih dan tidak ada harta yang ditimpa bencana melainkan ia tidak dikeluarkan zakat[41].
Mukmin Diciptakan Dari Tanah Para Nabi A.S
Daripada Muhammad bin Hamraan: Aku telah bertanya kepada al-Sadiq a.s. Dari apakah Allah telah menciptakan tanah mukmin? Beliau a.s. menjawab: Dari tanah ‘Illiyyin. Aku bertanya lagi: Dari apakah diciptakan seorang mukmin? Beliau menjawab: Dari tanah para nabi, lantaran itu mereka tidak boleh dikotori oleh sesuatu (fa-lan yunajjisa-hu sya’un) [42].
Pahala Ziarah Mukmin Akan Saudaranya Kerana Agama
Al-Sadiq a.s berkata: Menunaikan hajat seorang mukmin adalah lebih baik (qadha’u hajati al-Mu’min khairun) dari membawa seribu ekor kuda pada jalan Allah dan memerdekakan seribu orang hamba[43]. Beliau a.s. berkata: Tidak ada seorang mukmin yang memandikan (jenazah) seorang mukmin dalam keadaan membalikkannya (wa-huwa yuqallibu-hu) dan berkata: Tuhanku! keampunan-Mu dipinta” (Rabb ‘afwa-ka) melainkan Allah mengampunkan orang yang memandikan jenzah itu (al-Ghaasil )[44]
Jabir daripada Abu Ja‘far daripada Ali bin al-Husain daripada al-Husain bin Ali a.s daripada nabi s.a.w bersabda: Jibra’il telah memberitahuku sesungguhnya Allah Azzawajalla telah menurunkan malaikat ke bumi. Malaikat itu mula berjalan sehingga sampai ke pintu rumah seorang lelaki. Tiba-tiba datang seorang lelaki meminta izin di pintu rumah itu. Malaikat bertanya kepadanya: Apakah hajat anda kepada tuan rumah ini? Dia menjawab: Dia adalah audara seagama denganku. Aku menziarahinya kerana Allah. Malaikat berkata: Demi Allah! Itu sahaja yang telah membuatkan anda datang kepadanya? Lalaki itu menjawab: Itu sahaja yang membuatkan aku datang kepadanya. Malaikat itu berkata: Sesungguhnya aku adalah pesuruh Allah kepada anda. Allah s.w.t. memberi salam kepada anda dan berfirman: Anda wajib memasuki syurga (wajabat laka al-Jannah). Malaikat berkata: Sesungguhnya Allah s.w.t berfirman: Seseorang muslim yang menziarahi seseorang muslim bukanlah beliau menziarahinya, tetapi beliau menziarahi-Ku dan pahalanya (ke atas-Ku) adalah syurga[45]. Al-Sadiq a.s berkata: Seorang muslim yang berjalan untuk memenuhi hajat (keperluan) seseorang mukmin adalah lebih baik daripada tawaf tujuh puluh kali di sekeliling al-Bait al-Haram[46].
Dia berkata: Abu Ja‘far a.s berkata: Perasaan takut terhadap musuh kami di campak ke hati syi‘ah (ulqia al-Ra‘bu fi qulubi syi‘ati-na min ‘aduwwi-na). Tetapi apabila berlaku perintah kami dan keluar Mahdi kami maka seseorang daripada mereka lebih berani dari seekor singa jantan, lebih tajam dari mata tombak, menendang musuh kami dengan dua kakinya dan membunuh mereka dengan dua tapak tangannya[47].
Daripada Abu al-Hasan Musa a.s berkata: Bukan daripada kami mereka yang tidak melakukan muhasabah diri pada setiap hari. Jika dia melakukan kebaikan maka dia memohon kepada Allah supaya menambahkannya dan memuji Allah di atasnya. Jika dia melakukan perkara yang tidak baik maka dia memohon keampunan Allah dan bertaubat kepada-Nya[48].
Mukmin Adalah Saudara Mukmin
Al-Sadiq a.s berkata: Mukmin itu adalah saudara mukmin, bagaikan matanya dan petunjuknya. Dia tidak mengkhianati saudaranya dan tidak pula menghinanya. Beliau a.s. berkata: Mukmin mendatangkan berkat kepada mukmin. Beliau a.s. berkata: Mukmin yang mejemput dua orang mukmin ke rumahnya, lalu memberi makan kepada mereka berdua sehingga kenyang adalah lebih baik daripada memerdekakan seorang hamba. Seorang mukmin yang memberi pinjaman kepada seorang mukmin kerana Allah, maka Allah akan menghitungkan pahala untuknya seperti pahala bersedekah. Seseorang mukmin yang berjalan kerana keperluan saudaranya maka Allah menulis kebaikan pada setiap langkahnya serta menghapuskan kejahatan pada setiap langkahnya, lalu diangkat untuknya beberapa darjat dan ditambahkan kepadanya sepuluh kebaikan, kemudian diberi syafaat pada sepuluh keperluan (hajat). Mukmin yang berdoa kepada saudaranya supaya zahirnya perkara ghaib, maka Allah akan mewakilkannya seorang malaikat yang akan berkata: Anda adalah sepertinya. Seseorang mukmin yang menyelamatkan saudaranya daripada kesusahan, maka Allah akan menyelamatkannya daripada kesusahan di akhirat. Seseorang mukmin yang membantu mukmin yang dizalimi (mu’minan mazluman) adalah lebih baik daripada berpuasa sebulan dan beriktikaf di Masjid Haram. Seseorang mukmin yang membantu mukmin mengikut kemampuannya, maka Allah akan membantunya di dunia dan akhirat. Beliau a.s. berkata: Mukmin yang menghina saudaranya sedangkan beliau mampu membantunya, maka Allah akan menghinanya di dunia dan di akhirat[49].
Beliau a.s. berkata: Muslim adalah saudara muslim dan hak muslim ke atas saudaranya ialah janganlah dia merasa kenyang sedangkan saudaranya lapar. Janganlah dia minum sepuas-puasnya sedangkan saudaranya dahaga. Janganlah dia memiliki pakaian berlebihan sedangkan saudaranya bertelanjang. Alangkah besarnya hak muslim ke atas saudara yang muslim.
Beliau a.s. berkata: Cintailah saudara muslim sebagaimana anda mencintai diri anda sendiri. Apabila anda perlu, maka mintalah daripadanya. Apabila dia meminta daripada anda, maka berilah kepadanya. Jangan anda merasa jemu untuk melakukan kebaikan kepadanya begitulah sebaliknya. Jadilah anda seorang yang baik terhadapnya, jika dia tidak ada (ghaib), maka jagalah dia semasa ketiadaannya. Apabila dia pulang, maka ziarahilah dia dengan penuh penghormatan, kerana dia adalah daripada anda dan anda daripadanya. Jika anda mencelanya, maka janganlah anda berpisah daripadanya sehingga anda memohon maaf. Jika dia mendapat kebaikan, maka anda bersyukurlah kepada Allah. Jika dia ditimpa bencana, maka bantulah dia. Apabila seorang mukmin berkata kepada saudaranya uffin, maka terputuslah wilayah antara mereka berdua. Apabila berkata seseorang lelaki: Anda adalah musuh aku, maka salah seorang daripada mereka berdua menjadi kafir, jika dia menuduh saudaranya dengan sesuatu tuduhan, maka imannya mengecil sebagaimana mengecilnya garam apabila terkena air.
Beliau a.s. berkata: Sesungguhnya mukmin akan terpancar cahayanya kepada penghuni langit sebagaimana terpancarnya bintang-bintang di langit kepada penghuni bumi. Beliau a.s. berkata: Sesungguhnya mukmin adalah wali Allah. Dia membantu dan menolong saudaranya. Dia tidak berkata kepada saudaranya melainkan kebenaran dan dia tidak takut selain daripada-Nya[50].
Daripada Hamzah al-Thumali berkata: Barangsiapa yang memberi makan[51] seorang mukmin yang kelaparan, nescaya Allah akan memberi makan buah-buahan di syurga kepadanya. Barangsiapa yang memberi minum seorang mukmin yang dahaga, maka Allah akan memberi minuman yang istimewa kepadanya. Sesiapa yang memberi pakaian kepada seorang mukmin, maka Allah akan memakaikannya dengan pakaian yang hijau. Di dalam hadis yang lain menyebutkan dia sentiasa di dalam jaminan Allah selama beliau melakukan sedemikian[52].
Beliau a.s. berkata: Sesungguhnya apabila dua orang mukmin bertemu dan berjabat tangan, maka Allah berdepan dengan mereka berdua dengan muka-Nya (zat-Nya). Dosa hilang dari muka mereka berdua sehingga mereka berdua berpisah. Beliau a.s. juga berkata: Demi Allah! Allah tidak disembah dengan sesuatu yang lebih baik dari menunaikan hak mukmin. Beliau a.s. berkata: Demi Allah! Sesungguhnya hak seseorang mukmin lebih besar daripada Ka‘bah (Wa l-Lahi inna l-mu’min la-a‘zamu haqqan mina l-ka‘bah). Beliau a.s. berkata: Doa seseorang mukmin untuk mukmin dapat menghindari bala dan mendatangkan rezeki[53].
Hak-Hak Mukmin Ke Atas Mukmin
Daripada Abd al-A‘la daripada al-Mu‘alla bin Khanis berkata: Aku telah bertanya Abu Abdullah a.s. Aku berkata: Apakah hak mukmin ke atas mukmin? Beliau a.s. menjawab: Aku kasihankan anda. Aku khuatir anda mengetahui, tetapi anda tidak beramal dengannya. Anda menghilangkannya kerana anda tidak menjaganya. Al-Mu‘alla berkata: Aku berkata: La haula wala quwwata illa bi-lLah. Beliau a.s. berkata: Bagi seseorang mukmin ke atas mukmin ada tujuh hak dan kewajipan. Sekiranya dia menghilangkan satu sahaja daripadanya, maka terkeluarlah dia daripada wilayah Allah (kharaja min wilayati l-lLah) dan meninggalkan ketaatan kepada-Nya serta tidak ada haknya di hari Kiamat.
Pertama: Anda mencintai untuknya sebagaimana anda mencintai untuk diri anda sendiri.
Kedua: Anda menolongnya dengan diri anda, harta anda, lidah anda, tangan anda dan kaki anda.
Ketiga: Anda menuruti keredaannya, menjauhi kemarahannya dan mentaati suruhannya.
Keempat: Anda menjadi matanya, penunjuknya dan cerminnya.
Kelima: Janganlah anda kenyang sedangkan dia lapar. Anda puas meminum air sedangkan dia dahaga. Anda berpakaian sedangkan dia bertelanjang.
Keenam: Sekiranya anda mempunyai khadam sama ada lelaki atau wanita yang berkhidmat kepada anda sedangkan beliau tidak mempunyai khadam maka hendaklah anda mengutus khadam anda membersihkan pakaiannya, memasak makanannya dan menyediakan hamparannya.
Ketujuh: Anda menerimanya, menyahut seruannya, menziarahi kesakitannya dan menghadiri jenazahnya. Sekiranya dia mempunyai hajat, maka bersegeralah melaksanakannya. Janganlah anda membebankannya sehingga dia memintanya daripada anda. Apabila anda telah melakukan kesemuanya, maka wilayah anda bersambung dengan wilayahnya[54].
Wasiat Abu Abdullah A.S Kepada Hamba-Hambanya
Daripada Ibrahim bin ‘Umar al-Yamani daripada Abd al-A‘la maula Ali Sam mendengar Abu Abdullah al-Sadiq a.s berkata kepada Khuthaimah: Wahai Khuthaimah! Sampaikan salam kami kepada hamba-hamba kami, nasihatkan mereka supaya bertakwa kepada Allah Yang Maha Besar. Orang kaya dari mereka menziarahi yang miskin. Orang yang kuat dari mereka menziarahi yang lemah. Mereka perlu menyaksikan jenazah dan perjumpaamn di rumah-rumah kerana perjumpaan sedemikian merupakan penghidupan kepada urusan kami (hayatun li-amri-na). Kemudian beliau a.s. mengangkat tangannya dan berkata: Allah menghormati mereka yang menghidupkan urusan kami (Rahima l-Lahu man ahya amra-na)[55].
Daripadanya, daripada Ibrahim bin ‘Umar al-Yamani daripada Abd al-Malik berkata: Abu Abdullah a.s ditanya tentang seorang lelaki yang takutkan pencuri dan binatang buas. Bagaimana dia melakukan solat apabila bimbangkan luput waktu?. Beliau a.s. berkata: Hendaklah dia melakukan isyarat dengan kepalanya dan menghadap kiblat serta menghalakan binatang kenderaannya menurut arah tujunya.
Kelebihan Mukmin dan Ujiannya
Daripada Ruba‘i daripada ‘Umar bin Yazid berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Allah tidak akan mengazab satu kampung apabila tujuh orang mukmin berada di dalamnya[56]. Daripada sanad ini Umar bin Yazid berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Setiap sesuatu ada perkara yang membuatkannya berehat. Mukmin berehat dengan saudara mukminnya sebagaimana burung berehat dengan kumpulannya. Tidakkah anda melihatnya?[57]
Abu Ja‘far a.s berkata: Barangsiapa yang yakin dengan perkara yang akan datang, maka dia harus bijak di dalam perbelanjaannya[58]. Beliau a.s. berkata: Pertolongan diturunkan dari langit ke atas hamba-Nya sekadar makanan[59].
Daripada Ruba‘i daripada al-Fadhl berkata: Aku telah mendengar Abu Abdullah a.s berkata: Sesungguhnya bilangan syaitan di atas orang-orang mukmin lebih banyak daripada bilangan tebuan di atas daging. Kemudian beliau a.s. menunjuk ke langit dan berkata: Melainkan Allah sahaja yang dapat mempertahankannya[60].
Daripada Ruba‘i daripada Abu Abdullah a.s berkata: Barangsiapa yang memberi makan kepada saudaranya kerana Allah, maka baginya pahala seperti orang yang memberi makan kepada orang ramai (fi’aam min al-Nas) Ruba’i berkata: Aku telah menjadikan diri aku sebagai tebusan anda, apakah fiaam min al-Nas (bilangan yang ramai itu)? Beliau a.s. berkata: Seratus ribu orang[61].
Abu Abdullah a.s berkata: Enam perkara diangkat daripada umat ini: Kesalahan dan kelalaian, apa yang dipaksakan ke atasnya, apa yang mereka tidak tahu, apa yang mereka tidak mampu dan apa yang mereka terpaksa melakukannya.
Setiap Perkara Yang Tidak Keluar Dari Rumah Ini, Maka Ia Adalah Batil
Abu Ja‘far al-Baqir a.s berkata: Setiap perkara yang tidak keluar dari rumah ini, maka ia adalah batil (kullu syai’in lam yakhruj min hadha al-Bait fa-huwa wabaalun). Beliau a.s. berkata: Wahai Fudhail! Bagi agama ini ada batasannya (had) seperti batas rumah aku ini[62]. Al-Sadiq a. s berkata: Di antara cinta lelaki kepada agamanya adalah cintanya kepada saudaranya[63]. Amir al-Mukminin a.s. ditanya: Apakah keutuhan iman? Beliau a.s. menjawab: Warak. Beliau a.s. ditanya lagi: Apakah yang menghilangkan keimanan? Amir al-Mukminin a.s. menjawab: Tamak[64]. Beliau a.s. berkata: Wilayah kami tidak akan dicapai melainkan dengan kewarakan[65]. Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang tidak mempedulikan keperluan saudara yang mukmin, maka dia sentiasa di dalam laknat Allah sehingga dia menemui ajalnya[66].
Al-Baqir a.s berkata: Sesungguhnya seorang hamba yang memohon keperluan duniawi, maka ia menjadi hak Allah untuk menerimanya samada cepat ataupun lambat. Jika mukmin tersebut melakukan dosa, maka Allah berkata kepada malaikat yang diwakilkan untuk memberi keperluannya: Janganlah anda laksanakan keperluannya dan tegahlah dia daripadanya, kerana dia terdedah kepada kemarahan-Ku dan dia berhak dilarang daripada-Ku[67].
Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang telah berjumpa dengan mukminin dengan satu wajah (bi-wajhin) dan ketika ketiadaan mereka (ghaba-hum) dengan wajah yang lain, maka apabila tiba hari Kiamat, dia akan mempunyai dua lidah daripada api neraka[68].
Abu al-Hasan a.s berkata: Berkatalah benar sekalipun membinasakan diri anda kerana itu adalah kejayaan anda, tinggalkan kebatilan sekalipun ia kejayaan anda kerana ia pada hakikatnya adalah kebinasaan anda.
Al-Sadiq a.s berkata: Bukan di kalangan kami bagi mereka yang menyebarkan hadis kami (laisa minna man adha‘a haditha-na), kerana pada hakikatnya dia telah membunuh kami dengan sengaja (qatala-na qatla ‘amadin)[69] . Beliau a.s. berkata: Sesiapa yang mengambil tahu atau mengintip tentang dosa atau kesalahan mukmin, kemudian mendedahkannya dan tidak menyembunyikannya, kemudian dia juga tidak memohon istighfar kepada Allah untuknya, maka dia di sisi Allah adalah seperti pelakunya (ka-‘aamilu-ha) dengan menanggung apa yang telah didedahkannya. Sementara pelakunya pula diampunkan dosa. Dia mendapat ganjaran tentang apa yang didedahkan terhadapnya di dunia dan dosanya terlindung di akhirat (mastur ‘alai-hi). Kemudian dia tidak mendapati kecuali Allah lebih mulia dari mengenakan balasan ke atasnya di akhirat[70].
Mukmin Dan Hak- Hak Persaudaraan
Al-Sadiq a.s berkata: Mukmin adalah saudara mukmin seperti satu tubuh. Jika dia mengadu sesuatu, maka dia mendapati kesakitan di seluruh badannya kerana roh kedua-duanya (rauha-huma) adalah daripada roh Allah. Sesungguhnya roh mukmin adalah lebih rapat hubungannya (la-asyaddu it-tisaalan) dengan roh Allah daripada rapatnya hubungan cahaya matahari dengan matahari (syi’asy al-Thams bi-ha)[71].
Al-Sadiq a.s berkata: Barangsiapa yang meriwayatkan sesuatu tentang mukmin bertujuan menghinanya atau merosakkan maruahnya supaya dipandang rendah oleh orang ramai, maka Allah akan mengeluarkan wilayahnya kepada wilayah syaitan (akhraja l-Lahu wilayata-hu ila wilayat al-Syaitan), dan ketika itu syaitan pula tidak akan menerimanya[72]. Beliau a.s. berkata: Mukmin yang telah menjalin hubungan (ausala) dengan saudara mukminnya dengan baik (ma‘rufan ), maka sesungguhnya dia telah menjalin hubungan dengan Rasulullah s.a.w[73].
Beberapa Persoalan Yahudi Kepada Rasulullah S.A.W Dan Jawapannya
Bismillahi r-Rahmani r-Rahim
Beliau (al-Mufid) berkata: Abd al-Rahman bin Ibrahim telah memberitahu kami, al-Husain bin Mihran telah memberitahu kami, al-Husain bin Abdullah telah memberitahuku daripada bapanya daripada datuknya daripada Ja‘far bin Muhammad a.s daripada bapanya daripada datuknya al-Husain bin Ali bin Abu Talib a.s berkata: Seorang lelaki Yahudi datang kepada nabi s.a.w dan berkata: Wahai Muhammad! Andalah yang menyangka bahawa anda seorang Rasulullah dan diwahyukan kepada anda sebagaimana diwahyukan kepada Musa bin Imran? Rasulullah s.a.w bersabda: Ya, akulah penghulu manusia (ana sayyid walad Adam ) tanpa meninggikan diri, aku adalah penutup para nabi, imam para muttaqin dan Rasul Tuhan semesta alam.
Yahudi berkata: Wahai Muhammad ! Adakah anda kepada kaum Arab atau kepada bukan Arab atau kepada kami?
Rasulullah s.a.w bersabda: Aku adalah Rasulullah kepada semua manusia.
Yahudi berkata: Sesungguhnya aku akan bertanya anda tentang sepuluh kalimah yang telah dikurniakan Allah kepada Musa di tempat yang diberkati ketika dia bermunajat dengan-Nya. Tidak mengetahuinya melainkan seorang nabi yang diutus atau malaikat muqarrab.
Maka Rasulullah s.a.w bersabda: Kemukakan soalan yang terlintas di hati anda.
Yahudi berkata: Wahai Muhammad ! Beritahukan kepadaku tentang kalimah yang telah dipilih oleh Allah untuk Ibrahim a.s ketika beliau membina rumah ini (Ka‘bah)?
Rasulullah s.a.w bersabda: Subhana l-Lah wal-Hamdu li-Lah wa la ilaha illa llah wal-Lahu akbar.
Yahudi berkata: Wahai Muhammad! Kenapakah Ibrahim a.s. telah membina Ka‘bah empat persegi?
Rasulullah s.a.w bersabda: Kerana kalimah adalah empat.
Yahudi berkata: Kenapakah Ka‘bah dinamakan Ka‘bah?
Rasulullah s.a.w bersabda: Kerana ia berada di tengah dunia.
Yahudi berkata: Beritahu aku tentang tafsir “Subhana l-Lah wa l-Hamdu li l-Lah wa la ilaha illa lla wal-Lahu akbar?
Rasulullah s.a.w bersabda: Allah telah mengetahui bahawa manusia dan jin akan berbohong terhadap Allah s.w.t, maka Dia berfirman: Subhana l-Lah” iaitu Dia bersih dari apa yang mereka katakan terhadap-Nya, adapun firman-Nya “wa l-Hamdu li-Lah” Allah telah mengetahui bahawa hamba-hamba-Nya tidak berterima kasih kepada nikmat-Nya, lantaran itu Dia telah memuji diri-Nya sebelum makhluk memuji-Nya, ia adalah ucapan pembukaan, jika tidak, Allah tidak mengurniakan nikmat-Nya ke atas makhluk-Nya, adapun firman-Nya “la ilaha illa-Lah” iaitu keesaan-Nya di mana Allah tidak akan menerima amalan melainkan dengannya, tiada seorang pun yang akan memasuki syurga melainkan dengannya, ia adalah Kalimah Taqwa, ia dinamakan kalimah Taqwa kerana ia memberatkan timbangan (al-Mizan) di hari Kiamat, adapun “Allahu akbar” adalah kalimah yang tertinggi dan paling dicintai Allah iaitu tidak ada yang lebih besar daripada-Nya kerana dengannya solat dimulai dan dihormati Allah. Ia adalah salah satu daripada nama-nama Allah yang besar.
Yahudi berkata: Benar kata-kata anda, apakah ganjaran mereka yang mengucap dengannya?
Rasulullah s.a.w bersabda: Apabila seorang hamba berkata: Subhana l-Lah, semua perkara selain daripada ‘Arasy bertasbih bersamanya. Maka Dia memberi sepuluh kali ganda pahala kepadanya. Apabila beliau berkata: Al-Hamdulillah”, maka Allah memberi nikmat dunia kepadanya sebelum dia diberi nikmat akhirat, ia adalah kalimah yang diucapkan oleh penghuni syurga apabila mereka memasukinya. Percakapan terputus di dunia selain daripada al-Hamdu. Demikianlah firman-Nya di dalam Surah Yunus (10):10 “Salam penghormatan mereka ialah salam.. Dan penutup doa mereka adalah al-Hamdulillahi Rabbi l-Alamin. Adapun pahala La ilaha illa l-Lah adalah syurga sebagaimana firman-Nya di dalam Surah al-Rahman (55): 6 “Tidak ada balasan kebaikan kecuali kebaikan (pula). Ia adalah darjat yang paling tinggi di syurga dan yang paling tinggi kedudukannya di sisi Allah.
Yahudi berkata: Memang benar wahai Muhammad! Anda telah menunaikan satu soalan. Adakah anda mengizinkan aku untuk bertanya anda soalan kedua? Rasulullah s.a.w bersabda: Bertanyalah kepadaku apa yang anda mahu. Jibrail di kanan Rasulullah s.a.w dan Mikail di kirinya memberitahu.
Yahudi berkata: Kenapakah anda dinamakan Muhammad, Ahmad, Abu l-Qasim, Basyir, Nadhir dan Da‘i?
Rasulullah s.a.w bersabda: Adapun Muhammad kerana aku dipuji di langit, adapun Ahmad kerana aku dipuji di bumi, adapun Abu al-Qasim kerana Allah s.w.t membahagi-bahagikan neraka untuk mereka yang mengingkari aku (kafara bi) atau membohongi aku (yukadhibbuni) daripada mereka yang terdahulu dan terkemudian. Adapun Basyir kerana aku memberi berita gembira tentang syurga kepada mereka yang mentaati aku, adapun Nadhir kerana aku memberi amaran tentang neraka kepada mereka yang menderhaka kepadaku, adapun Da‘i kerana aku menyeru manusia kepada agama Tuhanku; Islam.
Yahudi berkata: Memang benar wahai Muhammad! Beritahu aku tentang yang ketiga: Kenapakah Allah menetapkan masa solat yang lima kepada lima waktu kepada umat anda pada masa malam dan siang
Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya matahari ketika gelincir (al-zawal), satu bulatan memasukinya, semuanya bertasbih kepada Tuhanku selain daripada ‘Arasy, maka pada masa itulah doa dilakukan kepada Tuhanku. Lantaran itu, Allah mewajibkan ke atas aku dan umat aku solat pada waktunya. Justeru itu, Dia berfirman dalam Surah al-Isra’ (17):78 “Dirikanlah solat dari sesudah matahari gelincir”. Iaitu waktu neraka Jahanam didatangi pada hari Kiamat. Justeru itu, seseorang mukmin yang mengerjakan solat pada waktu tersebut maka Allah akan mengharamkan jasadnya daripada neraka. Solat Asar adalah waktu di mana Adam a.s telah memakan bahagian pokok dan dikeluarkannya dari syurga.
Justeru itu, Allah telah memerintahkan zuriatnya mengerjakan solat ini sehingga hari Kiamat, Dia telah memilihnya dan mewajibkannya ke atas zuriatnya, ia merupakan solat yang paling dicintai Allah s.w.t. Oleh itu, Alah s.w.t. telah berwasiat kepadaku supaya memeliharanya, Dia berfirman dalam Surah al-Baqarah (2):238 “ Peliharalah segala solatmu dan (peliharalah) solat wusta ” iaitu solat Asar. Solat Isyak adalah waktu Allah s.w.t telah menerima taubat Adam a.s. Jarak masa antara dia memakan buah dari pokok dan masa diterima taubatnya adalah tiga ratus tahun hari dunia dan satu hari akhirat adalah menyamai seribu tahun menurut hitungan kamu. Oleh sebab itu Adam a.s mengerjakan solat tiga rakaat, satu rakaat kerana kesalahannya.
Satu rakaat kerana kesalahan Hawa’ dan satu rakaat adalah kerana taubatnya. Allah telah menerima taubatnya dan memfardukan ke atas umat aku tiga rakaat ini, iaitu waktu yang paling mustajab untuk memohon doa. Tuhanku telah berjanji kepadaku bahawa Dia tidak akan menghampakan siapa yang memohon kepada-Nya. Dia berfirman dalam Surah al-Rum (30):17 “Maka bertasbihlah kamu kepada Allah di waktu kamu berada di petang hari dan waktu kamu berada di waktu subuh” Adapun solat al-‘Atamah, kerana kegelapan kubur dan kegelapan hari Kiamat. Lantaran itu, Allah telah memerintah aku dan umat aku supaya mengerjakan solat ini, tidak ada kaki yang berjalan kepada solat al-‘Atamah melainkan Allah mengharamkan neraka ke atasnya, Allah akan menyinari kuburnya pada hari Kiamat dan akan memberinya cahaya yang membolehkannya melintasi titian (al-Sirat). Ia adalah solat yang Dia telah pilih untuk para rasul sebelumku. Adapun solat Subuh kerana ketika matahari naik maka ia naik dari tanduk syaitan (qarn al-Syaitan). Allah telah memerintahkan aku supaya mengerjakan solat Subuh sebelum naik matahari sebelum orang-orang kafir sujud kepadanya, maka umat aku sujud kepada Allah, lebih awal dilakukannya adalah lebih dicintai Allah, ia adalah solat yang disaksikan oleh malaikat malam dan siang.
Yahudi berkata: Anda memang benar. Wahai Muhammad! Beritahukan kepadaku tentang perkara ke empat; Kenapakah Allah memerintahkan empat anggota dibasuh sedangkan ia adalah tempat yang paling bersih pada anggota badan?
Rasulullah s.a.w bersabda: Ketika syaitan mendatangkan waswasnya, maka Adam a.s. menghampiri pokok tersebut, lantas melihat kepadanya dan hilang perasaan malu. Dia berdiri dan kaki pertama yang berjalan kepada kesalahan (al-Khati’ah). Dia mengambilnya, membelahnya dan memakannya. Apabila dia memakannya, maka terlerailah ikatan cahaya dari tubuhnya, kemudian Adam telah meletakkan tangan di atas kepala dan menangis.
Setelah Allah menerima taubat Adam, maka Allah memfardukan ke atasnya dan zuriatnya membasuh empat anggota tersebut. Allah memerintahkan supaya membasuh muka kerana Adam melihat kepada pokok tersebut. Allah memerintahkan supaya membasuh lengan sehingga ke siku kerana dia telah menghulurkan kedua tangannya kepada kesalahan. Allah memerintahkan supaya disapukan kepala kerana dia telah meletakkannya di atas ubun-ubunnya (ummu ra’si-hi). Allah memerintahkan supaya menyapu kaki kerana dia berjalan kepada kesalahan. Kemudian disunatkan ke atas umat aku berkumur (al-Madhmadhah) dan menghisap air ke dalam hidung (al-Istinsyaq). Berkumur membersihkan hati daripada perkara yang haram dan menghisap air ke hidung menegah bauan neraka.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, apakah balasan bagi mereka melakukan wuduk sebagaimana diperintahkan?
Rasulullah s.a.w bersabda: Pertama kali seseorang menyentuh air, maka syaitan akan menjauhinya. Apabila dia berkumur, maka Allah akan menyinari lidah dan hatinya dengan hikmat. Apabila dia menghisap air ke dalam hidung, maka Allah menyelamatkannya daripada seksa kubur dan azab neraka. Apabila dia membasuh mukanya, maka Allah menyerikan mukanya di hari muka-muka menjadi hitam. Apabila dia membasuh dua lengannya, maka Allah mengharamkan ke atasnya ledakan neraka. Apabila dia menyapukan kepalanya, maka Allah menyapukan segala kesalahannya. Apabila dia menyapukan dua kakinya, maka Allah membolehkannya melintasi titian (al-Sirat) pada hari tergelincirnya kaki-kaki.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad. Beritahukan kepada aku tentang yang kelima; Kenapakah Allah memerintahkan mandi junub (al-Ightisal) setelah keluar air mani (al-Nutfah), tetapi Dia tidak memerintahkan “mandi” setelah kencing dan berak sedangkan air mani lebih bersih daripada kencing dan berak?
Rasulullah s.a.w bersabda: Apabila Adam a.s. memakan (buah) pokok tersebut, maka ia berpindah kepada peluhnya, rambutnya dan kulitnya. Apabila seorang lelaki melakukan persetubuhan dengan isterinya, maka air maninya keluar juga melalui setiap peluh dan rambutnya (kharajat al-Nutfah min kulli ‘arqin wa sya ‘rin). Lantaran itu, Allah mewajibkan ke atas zuriat Adam sehingga hari Kiamat supaya mandi junub. Kencing dan berak hanya mengeluarkan sisa makanan dan minuman manusia, maka ia memadai dengan wuduk.
Yahudi berkata: Apakah balasan bagi mereka yang telah mandi (ightisal) daripada yang halal?
Rasulullah s.a.w bersabda: Allah membina untuknya setiap titik air ialah sebuah istana baginya di syurga iaitu perkara di antara Allah dan hamba-Nya daripada junub.
Yahudi berkata: Wahai Muhammad, beritahu aku soalan yang ke enam tentang lapan perkara yang tertulis di dalam Taurat bahawa Allah telah memerintahkan Bani Israel supaya menyembah-Nya selepas Musa?
Rasulullah s.a.w bersabda: Aku menyeru anda kepada Allah, jika aku memberitahu anda akan mengakuinya?
Yahudi berkata: Ya, wahai Muhammad.
Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya perkara pertama tertulis di Taurat ialah Muhammad Rasulullah, kemudian baginda s.a.w. membaca Surah al-A‘raf(7):157 “mereka dapatinya tertulis di dalam Taurat dan Injil” dan Surah al-Saf (61): 6 “memberi khabar gembira dengan seorang rasul yang akan datang sesudahku yang namanya Ahmad”. Adapun tentang perkara kedua, ketiga dan ke empat, maka Ali, Fatimah; Puteri wanita syurga dan dua anak lelaki mereka berdua. Di dalam Taurat disebut sebagai Ilya, Syabra, Syubaira dan Haliyun, iaitu Fatimah,al-Hasan, al-Husain dan Ali a.s.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, beritahu aku tentang kelebihan anda ke atas para nabi dan kelebihan keluarga anda ke atas manusia
Rasulullah s.a.w bersabda: Adapun kelebihan aku di atas segala para nabi kerana aku telah memilih dakwah aku sebagai syafaat aku kepada umat aku pada hari Kiamat sementara para nabi selain daripada aku melakukan sebaliknya jika dakwah mereka diingkari. Adapun kelebihan keluarga aku; Ahlu l-Bait aku dan zuriat aku seperti kelebihan air ke atas setiap sesuatu, dengan airlah sesuatu itu hidup sebagaimana firman Allah s.w.t dalam Surah al-Anbiya’ (21):30 “ Dan dari air kami jadikan segala sesuatu yang hidup. Maka mengapakah mereka tiada juga beriman?”. Justeru itu mencintai Ahlu l-Bait aku, keluarga aku dan zuriat aku melengkapkan agama (yastakmilu d-Din).
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad. Beritahu kepada aku tentang perkara yang ketujuh; apakah kelebihan lelaki ke atas wanita?
Rasulullah s.a.w bersabda: Seperti kelebihan langit ke atas bumi, seperti kelebihan air ke atas bumi. Dengan air semua dapat hidup, begitulah dengan lelaki hiduplah wanita, tanpa lelaki Allah tidak akan menciptakan wanita. Wanita tidak akan memasuki syurga melainkan dengan kelebihan lelaki. Allah s.w.t berfirman dalam surah al-Nisa’ (4):34 “Kaum lelaki itu adalah pemimpin kaum wanita kerana Allah telah melebihkan sebahagian mereka (lelaki) atas sebahagian yang lain(wanita)”.
Yahudi berkata: Wahai Muhammad! Kenapakah ia menjadi begitu?
Rasulullah s.a.w bersabda: Adam a.s diciptakan dari tanah, dari salbinya dan dirinya diciptakan wanita, orang yang pertama mentaati wanita adalah Adam a.s. Maka Allah telah menurunkannya dari syurga. Sesungguhnya Allah telah melebihkan kaum lelaki daripada kaum wanita di dunia, tidakkah anda terfikir bahawa wanita mengalami masa haid? Justeru itu, mereka tidak boleh beribadat kerana kekotoran tersebut, sementara kaum lelaki tidak mengalami perkara tersebut.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, beritahu aku tentang perkara yang kelapan; kenapakah Allah telah mewajibkan puasa ke atas umat anda tiga puluh hari sedangkan Dia telah mewajibkan ke atas umat yang lain lebih banyak?
Rasulullah s.a.w bersabda: Sesungguhnya Adam a.s manakala beliau memakan bahagian pokok, maka ia tinggal di dalam perutnya selama tiga puluh hari. Oleh itu Allah s.w.t. memfardukan ke atas zuriatnya tiga puluh hari lapar dan dahaga. Adapun mereka dapat makan di waktu malam adalah suatu kurniaan Allah ke atas makhluk-Nya. Demikian juga ke atas Adam a.s adalah tiga puluh hari sebagaimana ke atas umat aku. Kemudian baginda s.a.w. membaca Surah al-Baqarah (2):183 “ Diwajibkan ke atas kamu berpuasa sebagaimana diwajibkan ke atas mereka sebelum kami agar kamu bertakwa”
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, apakah balasan mereka yang berpuasa selama tiga puluh hari?
Rasulullah s.a.w bersabda: Tidak seorang pun mukmin berpuasa satu hari daripada bulan Ramadhan dengan penuh muhasabah melainkan Allah mewajibkan baginya tujuh sifat. Pertama: Perkara yang haram menjadi cair (yadhubu) dari jasadnya. Kedua: Ia menghampiri dirinya kepada rahmat Allah. Ketiga: Ia dapat menghapuskan kesalahannya, tidakkah anda mengetahui bahawa kafarah di dalam puasa itu dapat menghapuskan dosa? Keempat: Ia menyenangkan kematian. Kelima: Allah menyelamatkannya daripada lapar dan dahaga di hari Kiamat. Keenam: Pelepasan dirinya daripada neraka. Ketujuh: Allah akan memberinya makanan syurga.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, beritahu aku perkara yang ke sembilan; kenapakah Allah telah memerintahkan wuquf di ‘Arafat selepas Asar?
Rasulullah s.a.w bersabda: Kerana selepas Asarlah waktu Adam a.s menderhaka kepada Tuhannya. Justeru itu Allah memfardukan ke atas umat aku wuquf, ibadat dan doa di tempat yang paling dicintai Allah iaitu di ‘Arafat. Allah s.w.t. menjamin untuk menerima doa mereka dan waktu sekembalinya dari ‘Arafat itulah waktu Adam menerima kalimat (wahyu) daripada Tuhan serta menerima taubatnya. Sesungguhnya Dia Penerima taubat lagi Penyayang.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, apakah pahala bagi mereka yang melakukannya?
Rasulullah s.a.w bersabda: Dia yang telah mengutus aku dengan kebenaran sebagai pembawa berita gembira (basyiran) dan pemberi amaran (nadhiran). Sesungguhnya Allah s.w.t mempunyai tujuh pintu di langit: Pintu al-Taubat, pintu al-Rahmat, pintu al-Tafadhdhul, pintu al-Ihsan, pintu al-Jud, pintu al-Karam dan pintu al-‘Afwu. Seseorang itu tidak berkumpul di ‘Arafat melainkan dia layak memasuki pintu-pintu tersebut. Sesungguhnya Allah mempunyai seratus ribu malaikat. Setiap malaikat mempunyai seratus dua puluh ribu malaikat yang lain pula. Allah mempunyai seratus rahmat yang diturunkan kepada penghuni ‘Arafat. Ketika mereka pulang, Allah mempersaksikan malaikat tersebut dengan memerdekakan penghuni ‘Arafat dan apabila mereka pulang, maka Allah mempersaksikan malaikat bahawa Dia telah mewajibkan ke atas mereka syurga. Ada suara yang menyeru: Kembalilah kamu semua dalam keadaan diampuni, sesungguhnya kamu telah meredai-Ku dan Aku telah meredai kamu.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad. Beritahu aku perkara yang ke sepuluh tentang sembilan sifat yang telah dikurniakan Allah kepada anda berbanding dengan para nabi yang lain dan kepada umat anda berbanding dengan umat-umat yang lain?
Rasulullah s.a.w bersabda: Fatihah, azan, iqamah, berjemaah di Masjid-masjid, hari Jumaat, pembacaan secara nyaring (ijhar) di dalam tiga solat, rukhsah kepada umatku ketika sakit dan musafir, solat jenazah dan syafaat kepada pelaku-pelaku dosa besar dari umatku.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, apakah pahala mereka yang membaca al-Fatihah?
Rasulullah s.a.w bersabda: Sesiapa yang membaca al-Fatihah, maka Allah akan memberi kepadanya pahala bilangan kitab yang diturunkan dari langit termasuk pahala pembacaanya. Adapun azan, maka muazin dari umatku akan dihimpunkan bersama para nabi, para siddiqin dan para syuhada’. Adapun solat berjemaah kerana saf-saf umatku seperti saf-saf para malaikat di langit yang ke empat. Satu rakaat di dalam berjemaah ialah dua puluh empat rakaat. Setiap rakaat itu lebih dicintai Allah dari beribadat selama empat puluh tahun. Adapun hari Jumaat merupakan hari yang Allah mengumpulkan mereka yang terdahulu dan terkemudian pada hari Hisab. Tidak ada mukmin yang berjalan dengan dua kakinya untuk mengerjakan solat Jumaat melainkan Allah meringankan kesengsaraan di hari Kiamat.
Selepas imam memberi khutbah merupakan waktu Allah merahmati mukminin dan mukminat. Adapun pembacaan secara nyaring (ijhar), maka tidak ada mukmin yang memandikan jenazah melainkan api neraka menjauhinya, meluaskan Titian (al-Sirat) untuknya menurut kadar kenyaringan suaranya dan memberi cahaya kepadanya sehingga memasuki syurga. Adapun rukhsah, maka Allah akan meringankan kesengsaraan hari Kiamat ke atas umatku yang melakukan rukhsah sebagaimana Allah membenarkannya di dalam al-Qur’an. Adapun solat jenazah, maka tidak ada mukmin yang mengerjakan solat jenazah melainkan dia boleh memberi syafaat atau diberi syafaat. Adapun syafaat aku adalah untuk pelaku-pelaku dosa besar daripada umatku selain daripada syirik dan kezaliman.
Yahudi berkata: Anda memang benar wahai Muhammad, aku naik saksi bahawa tiada tuhan melainkan Allah Yang Satu, tiada sekutu baginya. Sesungguhnya Muhammad adalah hamba-Nya dan pesuruh-Nya, sesungguhnya anda adalah penutup para nabi, imam para muttaqin dan Rasul Tuhan semesta alam.
Kemudian Yahudi itu mengeluarkan kertas putih dari tapak tangannya tertulis di atasnya semua jawapan Nabi s.a.w adalah benar, maka beliau berkata: Wahai Rasulullah! Demi Yang Mengutus anda dengan kebenaran sebagai seorang nabi bahawa aku tidak menyalinnya melainkan dari alwah (loh-loh) yang telah ditulis oleh Allah kepada Musa bin Imran. Sesungguhnya aku telah membaca di dalam Taurat seratus ribu ayat. Maka tidak ada satu ayat yang aku telah membacanya melainkan aku dapati tertulis padanya. Sesungguhnya aku telah membaca di dalam Taurat kelebihan anda sehingga aku mengesyaki nya. Wahai Muhammad! Aku telah memadamkan nama anda di dalam Taurat selama empat puluh tahun, setiap kali aku memadamkannya, aku dapati nama anda tertulis padanya. Sesungguhnya aku telah membaca di dalam Taurat masalah ini. Ia tidak boleh dijawab selain daripada anda. Pada masa anda menjawabnya Jibrail di kanan anda dan Mikail di kiri anda, Rasulullah s.a.w bersabda: Jibrail di kanan aku dan Mikail di kiri aku, selawat dan salam kepada Muhammad dan keluarganya.
Hadis Abdullah Bin al-Mubarak Tentang Munajat Lelaki Yang Bergantung di Kelambu Ka’bah
Beliau berkata: Abdullah bin al-Mubarak berkata: Aku telah melihat seorang lelaki sedang bergantung di kelambu Ka‘bah seraya berkata: Sayyidi! Sekiranya Engkau menuntut aku dengan dosa-dosa aku, nescaya aku akan menuntut kepada Engkau dengan kemuliaan Engkau, sekiranya Engkau berbincang dengan aku tentang hari Hisab, nescaya aku akan menuntut kepada Engkau keampunan Engkau, sekiranya Engkau menahan aku di neraka, nescaya aku memberitahu penghuni neraka tentang cinta aku kepadaMu. Kemudian aku berjumpa dengan Fudhail bin ‘Iyadh, lalu aku memberitahu kepadanya perkara tersebut. Fudhail berkata kepadaku: Wahai Aba Abd al-Rahman anda telah mengetahui lelaki itu? Aku menjawab: Tidak. Fudhail berkata: lelaki itu adalah di kalangan mereka yang berkhidmat kepada Allah, lalu mereka merendah diri.
*****
Referensi:
[1] Al-Kulaini, al-Kafi, 1, 50.
[2] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, hal.725. Tentera sentiasa bersedia untuk mati syahid. Ia mempunyai lima bahagian. Bahagian hadapan, belakang, kiri, kanan dan tengah.
[3] Al-Kulaini, al-Kafi, 1, 50, al-Kasyi, al-Rijal, hal.3 ,al-Baraqi, al-Mahasin, hal.220.
[4] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 32.
[5] Al-Kulaini, I, 51.
[6] Al-Kasyi, al-Rijal, hal.4.
[7] Al-Kulaini, al-Raudhah, no.356, al-Kasyi, al-Rijal, hal. 5, al-Bukhari, Sahih, viii, hlm.378-385, (Bab fi al-Haudh) Muslim, Sahih, iv , him.1793-6 (Kitab al-Fadha’il).
[8] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 47, 51
[9] Al-Kasyi, al-Rijal, hal.5 bahawa Rasulullah s.a.w telah bersabda kepada para sahabatnya: Bergembiralah dengan seorang lelaki yang bernama Uwais al-Qarani, kerana beliau akan memberi syafaat seperti Rabi‘ah dan Mudhar.
[10] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 725-6.
[11] Al-Kulaini, al-Raudhah, no.449.
[12] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 52
[13] Al-Kasyi, al-Rijal,hal.8.
[14] Al-Majlisi, Buhar al-Anwar, viii ,52.
[15] Al-Kasyi, al-Rijal, hal.7-8.
[16] Ibid.
[17] Ibid.
[18] al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vi, 785.
[19] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vi, 783.
[20] Ibid.
[21] Al-Kasyi, al-Rijal, hal.16, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 324.
[22] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vi , 83.
[23] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 475, 726.
[24] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, viii, 726.
[25] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiii, 130.
[26] Ibid, vi, 182.
[27] Memberi penghormatan yang sewajarnya.Ibid.
[28] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xix, 189.
[29] Ibid, xvii, 125.
[30] Ibid, viii, 227.
[31] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 382.
[32] Ibid.
[33] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 216.
[34] Ibid, I, 275, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, ix, 266, vi, 178.
[35] Al-Kulaini, al- Kafi, I,175.
[36] Ibid.
[37] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 175, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vii, 231.
[38] Al-Kulaini, al-Kafi, I, 177.
[39] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiii, 195.
[40] Al-Kulaini, al-Kafi, iv, 61.
[41] Ibid, iii, 55.
[42] Al-Barqi, al-Mahasin, hlm.133,al-Kulaini, al-Kafi, ii, 167.
[43] Al-Kulaini, al-Kafi, iii ,193.
[44] Al-Kulaini, al-Kafi, iii, 164.
[45] Ibid, ii, 168, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiv, 230, xvi, 101.
[46] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, vxvi, 88.
[47] Ibid, xiii, 195.
[48] Al-Kulaini, al-Kafi, ii , 453.
[49] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 88.
[50] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 170, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 68.
[51] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 170, 179,507.
[52] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 201, 205.
[53] Ibid, ii, 170, 179, 507.
[54] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 169, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 61.
[55] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 175.
[56] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 247.
[57] Ibid, ii, 247.
[58] Ibid, iv, 2.
[59] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xiii, 108.
[60] Ibid, xv, 63.
[61] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 202.
[62] Al-Barqi, al-Mahasin, hlm.272.
[63] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi ,78.
[64] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 320.
[65] Ibid, ii, 75.
[66] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 169.
[67] Ibid, xv, 158.
[68] Al-Saduq, al-Khisal, no.19, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 176.
[69] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 371.
[70] Al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 176.
[71] Al-Kulaini, al-Kafi, ii, 155.
[72] Ibid, ii, 358, al-Majlisi, Bihar al-Anwar, xvi, 176.
[73] Al-Kulaini, al-Kafi, iv , 27
(AB-Perlak1/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar