Pembahasan wilayat mengiringi pembahasan kenabian, yakni wilayat tidak bisa dipisahkan dari pembahasan nubuwwah atau kenabian.
Shabestan News Agency, dalam buku “kami adalah penanti matahari Mahdawiyat” karya Hujjatul Islam Mula’i yang dikutip dari prespektif Rahbar Sayyid Ali Khamenei disebutkan:
Agama merupakan seperangkat hukum-hukum, yang jika masalah pemerintahan dan wilayat dipisahkan dari agama maka pasti agama tidak akan bisa melaksanakan risalah atau misi utamanya dengan baik. Dan pada dasarnya tanpa Imamah dan Wilayat, umat Islam tidak akan memiliki pemerintahan.
Sebagaimana menurut pandangan Islam bahwasanya setiap individu tidak bisa memerintah satu sama lainnya. Dalam kekosongan utusan Ilahi, para fuqaha umat dan ahli agama yang akan memanifestasikan pemerintahan Ilahi atas orang-orang. Dan dengan melihat sejarah kita akan menyaksikan bahwa jika para Imam as tidak mendeklarasikan pemerintahan maka tidak akan ada serangan-serangan yang dilancarkan terhadap mereka.
Pembawa risalah yang merupakan kedudukan pertama para pemimpin Ilahi yang dimiliki para nabi adalah untuk menjelaskan jalan Ilahi, dan Imamah serta wilayat yang merupakan kedudukan atau jabatan kedua yang dimiliki para utusan Ilahi adalah untuk mengatur pemerintahan dan masyarakat.
Dalam riwayatnya Imam Shadiq as berkata “sesungguhnya Rasulullah saww adalah seorang Imam,” begitu juga dengan nabi Ibrahim as dan juga para Imam Makhsum as mereka semua adalah Imam.
Pembahasan wilayat mengiringi pembahasan kenabian, yakni wilayat tidak bisa dipisahkan dari pembahasan nubuwwah atau kenabian, karena pada hakikatnya masalah wilayat adalah penyempurna dan penutup pembahasan nubuwwah, yang mana jika tidak ada wilayat maka nubuwwah tidak akan sempurna.
به گزارشخبرگزاری شبستان، در کتاب «ما منتظریم (خورشید مهدویت در منظومه فکری حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب)» که به کوشش حسن ملائی تدوین شده، آمده است:
امامت، تجلی حکومت خدا
دین یک مجموعه احکام است. اگر مسئله حکومت و ولایت را از دین بگیرند دین یقینا نخواهد توانست رسالت اساسی خود را به انجام برساند. اصولاً بدون امامت و ولایت جامعه مسلمین دارای نظام نیست. از نظر اسلام افراد نمی توانند بر یکدیگر حکومت کنند. در غیبت پیامبران، فقهای امت، دین شناسان و آگاهان به شکل انسان، حکومت خدا بر مردم را تجلی می دهند. با نگاه به تاریخ متوجه می شویم اگر ائمه علیهم السلام داعیه حکومت نداشتند، هیچگونه تعرضی نسبت به آنها انجام نمی گرفت.(1)
رسالت و امامت، دو منصب انبیا
رسالت که منصب اولیه این رهبران است برای پیغمبران طرح های الهی را روشن می کند و امامت و ولایت که منصب دوم پیغمبران است، آنها را برای اداره جامعه مهیا می کند، یعنی منصب اداره جامعه منتهی به شکل امامت به شکل ولایت؛ یعنی پیوند عمیق و جوشیدگی میان مردم و میان رهبر ولایت و امامت برای پیغمبران است که امام صادق (ع) فرمودند «انَّ رسول الله کانَ الامام» پیغمبر (ص) امام بود، ابراهیم (ع) امام بود، اولیای معصومین علیهم السلام امام اند و جانشین آنها آن کسانی که با آن صفت ها و خصلت ها معین شده اند آنها امام اند.(2)
ولایت تتمّه و تداوم نبوت
مسئله ولایت در دنباله بحث نبوت است یک چیز جدای از بحث نبوت نیست. مسئله ولایت در حقیقت تتمّه و ذیل و خاتمه بحث نبوت است. اگر ولایت نباشد نبوت هم ناقص می ماند.(3)
پی نوشت ها:
1-چهار ساله دوم، ص 266؛
2- ولایت و حکومت، ص 61، پاورقی 1؛
3- طرح کلی اندیشه اسلامی، ص 516.
پایان پیام/9
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar