Rasulullah saww yang mengatakan “barang siapa yang membaca surat Al-kahf pada hari Jum’at maka ia akan terjaga dari fitnah selama enam hari, dan bahkan jika saat itu Dajjal keluar maka ia akan terjaga darinya.”
Shabestan News Agency, Terdapat banyak riwayat yang menjelaskan tentang keutamaan membaca surat Al-Kahf. Salah satunya ialah riwayat dari Rasulullah saww yang mengatakan “barang siapa yang membaca surat Al-kahf pada hari Jum’at maka ia akan terjaga dari fitnah selama enam hari, dan bahkan jika saat itu Dajjal keluar maka ia akan terjaga darinya.”
Diceritakan bahwasanya Imam Ali as berkata “suatu hari kepala Rasulullah saww berada dalam pangkuanku, Rasul saww tertidur sementara kami sedang membicarakan tentang Dajjal, tiba-tiba Rasulullah saww dengan muka merah terbangun dari tidurnya dan berkata “yang paling aku takutkan yang akan dilakukan Dajjal terhadap umatku ialah menyesatkan para pemimpin sementara mereka adalah para pelaku bid’ah.”
Bisa di bilang semua umat manusia tanpa terkecuali akan tenggelam di dalamnya, kecuali orang-orang yang bertakwa dan bersungguh-sungguh dalam menanti Imam Zaman afs.
Dengan kata lain satu-satunya jalan keselamatan adalah akhlaq dan ketakwaan, dan jika kita lalai serta lemah dalam melakukannya maka kita akan berada dalam kekalahan.
Di dunia dan penduduknya yang semakin hari semakin rusak dan buruk serta kehidupan setan yang terus menyebar di masyarakat ini kita harus berupaya dengan serius lagi untuk menyucikan diri dan jihad akbar serta selalu fokus pada agama, iman, akhlaq dan tidak kepada yang lainnya.
Jika kita ingin melewati segala kerusakan dan fitnah-fitnah yang terjadi di akhir zaman, maka tidak lain adalah kita harus kembali ke ajaran agama yang hakiki serta meningkatkan pengetahuan kita dalam masalah agama.
آثار سوره کهف در رهایی از فتنه های آخرالزمان
رسول اکرم(ص) فرمود: «کسی که سوره کهف را در روز جمعه بخواند، تا شش روز از هر گونه فتنه ای دور خواهد بود و اگر دجال خروج کند، از شر وی مصونیت خواهد داشت».
به گزارش گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: در فضیلت سوره کهف و آثار تلاوت آن، احادیث بسیاری وارد شده است؛ از جمله آنکه رسول اکرم(ص) فرمود: «مَن قرأ الکهف یوم الجمعة فهو معصوم إلی ستّة أیَام من کلّ فتنة تکون، فإن خرج الدّجّال عصم منه؛ کسی که سوره کهف را در روز جمعه بخواند، تا شش روز از هر گونه فتنه ای دور خواهد بود و اگر دجال خروج کند، از شر وی مصونیت خواهد داشت». (1)
حضرت امیرالمومنین(ع)، فرموده است: «روزی سر پیامبر(ص) در دامن من بود و آن حضرت(ص) به خواب رفت و ما جمعی بودیم که درباره دجال و خطر آن گفت وگو می کردیم. ناگاه پیامبر(ص) در حالی که صورت مبارکش سرخ شده بود از خواب بیدار شد و فرمود: «إن اخوف ما أخاف علی هذه الأمة من الدجال أئمة مضلون و هم رؤساء أهل البدع؛ بدترین چیزی که از دجال بر امتم می ترسم، رهبران گمراهی است که پیشوایان اهل بدعت هستند».(2)
«سدیر صیرفی» گوید: من و مفضل بن عمر و ابوبصیر و ابان بن تغلب بر مولایمان، امام صادق(ع) وارد شدیم و دیدیم که بر خاک نشسته و جبه خیبری طوق دار و بی گیریان و آستین کوتاه پوشیده و مانند مادر فرزند مرده و جگر سوخته می گرید و اندوه تا وجناتش رسیده، گونه هایش دگرگونه شده و دیدگانش پر از اشک است و می گوید: «ای آقای من! غیبت تو خواب را از دیدگانم ربوده و بستر را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سلب کرده است. آقای من! غیبت تو اندوه مرا به فجایع ابدی پیوند داده و فقدان یکی پس از دیگری جمع و شما را نابود کرده است. من دیگر اشکی را که از دیدگان بر گریبانم روان است و ناله ای را که از مصائب و بلایای گذشته از سینه ام سر می کشد، احساس نمی کنم؛ بلکه تنها چیزی که در برابر دیدگانم مجسم است و از همه گرفتاری ها بزرگ تر، جانگدازتر، سخت تر و ناآشناتر، ناملایماتی است که با غضب تو در آمیخته و مطائبی است که با خشم تو عجین شده است».
چون امام صادق(ع) را در چنین حالی دیدیم، از شدت وله و جزع، عقل از سرمان پرید و به واسطه آن رخداد سهمگین و پدیده وحشتناک، قلوبمان چاک چاک شد و پنداشتیم که مکروهی کوبنده یا مصیبتی از مصائب روزگار بر ایشان نازل شده است. گفتیم: ای فرزند بهترین خلایق! چشمانت گریان مباد! به واسطه چه حادثه ای اشک از دیدگانتان ریزان است و کدام حالتی است که این ماتم را بر شما واجب کرده است؟
امام صادق(ع) نفس عمیقی کشید که بر اثر آن آه از درونش برآمد و هراسش افزون شد و فرمود: «وای بر شما! صبح امروز در کتاب جفر می نگریستم و آن کتابی است مشتمل بر علم منایا و بلایا و مصائب عظیمه و علم ماکان و مایکون تا روز قیامت؛ همان کتابی که خدای تعالی آن را به محمد(ص) و ائمه پس از او اختصاص داده است. در فصولی از آن کتاب، میلاد قائم ما و غیبت اش و تاخیر کردن و طول عمرش و بلوای مومنان در آن زمان و پیدایش شک و تردید و در قلوب آنها به واسطه طول غیبت و مرتد شدن آنها از دین شان و برکندن رشته اسلام از گردن هایشان را مشاهده کردم...».(1)
پی نوشت ها:
1.نور الثقلین، ج3، ص242
2.شرح نج البلاغه، ج20، ص316
3.کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص۳۵۲
*برگرفته از «پرتوی از آیه های مهدوی»، محسن قرائتی، به کوشش حسن ملایی
پایان پیام/248
رسول اکرم(ص) فرمود: «کسی که سوره کهف را در روز جمعه بخواند، تا شش روز از هر گونه فتنه ای دور خواهد بود و اگر دجال خروج کند، از شر وی مصونیت خواهد داشت».
به گزارش گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: در فضیلت سوره کهف و آثار تلاوت آن، احادیث بسیاری وارد شده است؛ از جمله آنکه رسول اکرم(ص) فرمود: «مَن قرأ الکهف یوم الجمعة فهو معصوم إلی ستّة أیَام من کلّ فتنة تکون، فإن خرج الدّجّال عصم منه؛ کسی که سوره کهف را در روز جمعه بخواند، تا شش روز از هر گونه فتنه ای دور خواهد بود و اگر دجال خروج کند، از شر وی مصونیت خواهد داشت». (1)
حضرت امیرالمومنین(ع)، فرموده است: «روزی سر پیامبر(ص) در دامن من بود و آن حضرت(ص) به خواب رفت و ما جمعی بودیم که درباره دجال و خطر آن گفت وگو می کردیم. ناگاه پیامبر(ص) در حالی که صورت مبارکش سرخ شده بود از خواب بیدار شد و فرمود: «إن اخوف ما أخاف علی هذه الأمة من الدجال أئمة مضلون و هم رؤساء أهل البدع؛ بدترین چیزی که از دجال بر امتم می ترسم، رهبران گمراهی است که پیشوایان اهل بدعت هستند».(2)
«سدیر صیرفی» گوید: من و مفضل بن عمر و ابوبصیر و ابان بن تغلب بر مولایمان، امام صادق(ع) وارد شدیم و دیدیم که بر خاک نشسته و جبه خیبری طوق دار و بی گیریان و آستین کوتاه پوشیده و مانند مادر فرزند مرده و جگر سوخته می گرید و اندوه تا وجناتش رسیده، گونه هایش دگرگونه شده و دیدگانش پر از اشک است و می گوید: «ای آقای من! غیبت تو خواب را از دیدگانم ربوده و بستر را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سلب کرده است. آقای من! غیبت تو اندوه مرا به فجایع ابدی پیوند داده و فقدان یکی پس از دیگری جمع و شما را نابود کرده است. من دیگر اشکی را که از دیدگان بر گریبانم روان است و ناله ای را که از مصائب و بلایای گذشته از سینه ام سر می کشد، احساس نمی کنم؛ بلکه تنها چیزی که در برابر دیدگانم مجسم است و از همه گرفتاری ها بزرگ تر، جانگدازتر، سخت تر و ناآشناتر، ناملایماتی است که با غضب تو در آمیخته و مطائبی است که با خشم تو عجین شده است».
چون امام صادق(ع) را در چنین حالی دیدیم، از شدت وله و جزع، عقل از سرمان پرید و به واسطه آن رخداد سهمگین و پدیده وحشتناک، قلوبمان چاک چاک شد و پنداشتیم که مکروهی کوبنده یا مصیبتی از مصائب روزگار بر ایشان نازل شده است. گفتیم: ای فرزند بهترین خلایق! چشمانت گریان مباد! به واسطه چه حادثه ای اشک از دیدگانتان ریزان است و کدام حالتی است که این ماتم را بر شما واجب کرده است؟
امام صادق(ع) نفس عمیقی کشید که بر اثر آن آه از درونش برآمد و هراسش افزون شد و فرمود: «وای بر شما! صبح امروز در کتاب جفر می نگریستم و آن کتابی است مشتمل بر علم منایا و بلایا و مصائب عظیمه و علم ماکان و مایکون تا روز قیامت؛ همان کتابی که خدای تعالی آن را به محمد(ص) و ائمه پس از او اختصاص داده است. در فصولی از آن کتاب، میلاد قائم ما و غیبت اش و تاخیر کردن و طول عمرش و بلوای مومنان در آن زمان و پیدایش شک و تردید و در قلوب آنها به واسطه طول غیبت و مرتد شدن آنها از دین شان و برکندن رشته اسلام از گردن هایشان را مشاهده کردم...».(1)
پی نوشت ها:
1.نور الثقلین، ج3، ص242
2.شرح نج البلاغه، ج20، ص316
3.کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص۳۵۲
*برگرفته از «پرتوی از آیه های مهدوی»، محسن قرائتی، به کوشش حسن ملایی
پایان پیام/248
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar