Pada masa kegaiban Imam Zaman afs ini hendaknya para penanti Imam afs saling bahu membahu dan bersatu supaya musuh-musuh menjadi lemah, karena tolong menolong di dalam kebaikan akan mendatangkan keridhaan Allah swt.
Shabestan News Agency, dalam kehidupan ini manusia tidak bisa jika tidak membutuhkan satu sama lainnya, kehidupan individual berbeda dengan dengan fitrah dan alamiah. Apa-apa yang ada pada kehidupan sosial akan memudahkan dan menyempurnakan satu sama lainnya, yakni saling membantu dan bekerjasama.
Agama Islam menekankan kepada setiap orang supaya saling berpartisipasi dalam perbuatan baik dan amal saleh. Dan sebaliknya jangan bekerjasama dalam perbuatan buruk dan dosa, dalam hal ini Al-Qur’an berbicara “Dan tolong- menolonglah kamu dalam (mengerjakan) kebaikan dan takwa, dan jangan tolong- menolong dalam berbuat dosa dan pelanggaran. Dan bertakwalah kamu kepada Allah, sesungguhnya Allah amat berat siksa-Nya.”
Pada masa kegaiban Imam Zaman afs ini hendaknya para penanti Imam afs saling bahu membahu dan bersatu supaya musuh-musuh menjadi lemah, karena tolong menolong di dalam kebaikan akan mendatangkan keridhaan Allah swt.
Dalam sebuah riwayatnya Rasulullah saww bersabda “manusia akan tetap berada dalam kebaikan selama amar makruf dan nahi munkar dijalankan serta saling tolong menolong di dalam kebaikan.” Dengan demikian jika perbuatan ini ditinggalkan maka Allah swt akan mengambil keberkahan darinya.
Dalam sebuah riwayatnya Imam Shadiq as berkata “kalian harus memiliki hubungan dengan masyarakat, karena setiap orang dalam setiap kehidupannya membutuhkan orang lain dan ada ketergantungan antara sesama manusia.”
Dengan demikian penanti Imam Zaman afs jangan hanya menjalankan hidup seperti para shufi dan ahli riyadah, karena di samping penanti Imam Zaman afs juga harus orang yang ahki tafakkur, munajat dan lain sebagainya, mereka juga harus masuk dalam kehidupan sosial.
انسان ها در زندگی بی نیاز از هم نیستند. زندگی فردی برخلاف فطرت و سنت طبیعی است. آنچه زندگی اجتماعی را آسان و مفید می سازد، تعاون و مشارکت و همیاری است.
در دین اسلام، تاکید شده که افراد، در کار خیر و اعمال صالح، مشارکت داشته باشند و به یاری هم بشتابند و برعکس، در کارهای بد و گناه، عدم همکاری مطلوب است. قرآن می فرماید: «وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ؛ بر نیکی و تقوا تعاون و یاری داشته باشید و بر گناه و تجاوز، یکدیگر را یاری نکنید.»(۱)
مومنان باید به کمک یکدیگر، نیازهای خود را برطرف کنند و مشکلات را حل کنند و با هم برای ترویج خوبی ها و رونق بخشیدن به کارهای خیر در جامعه بکوشند.
در صدر اسلام، اولین مسجدی که در مدینه بنا شد، با مساعدت و مشارکت همه مسلمانان صورت گرفت. در جنگ احزاب، حفر خندق پیرامون مدینه نیز با همیاری همگانی انجام یافت. تعاون، هم بر سرعت کار می افزاید، هم به افراد امید و دلگرمی می دهد و هم فرسایش نیرو کمتر می شود و خدا هم از چنین کاری راضی است.
«وَالله فی عَونِ المُِومِنُ ما کانَ المومِنُ فی عَونِ اخیِه؛ خداوند در پی یاری مومن است، تا وقتی که مومن در پی یاری برادر دینی اش باشد.»(۲)
به همان اندازه که کمک به مومنین، اجر و ثواب دارد، بی اعتنایی به وضع مردم و ترک یاری و مساعدت، عواقب سوء دارد. امام صادق(ع) می فرمایند: «هر یک از شیعیان ما اگر سراغ یکی از برادران دینی اش برود و در کارش از او کمک بخواهد و او هم بتواند ولی مضایقه کند، گرفتار آن می شود که کمک کار دشمنان ما شود و به همین سبب هم در قیامت عذاب می شود».
در عصر غیبت منتظران ظهور باید پشتیبان و غمخوار و مددکار هم باشند تا در انبوه دشمنان دچار ضعف و انزوا نشوند و قدرت اجتماعی خود را حفظ کنند. تعاون در کارهای خیر، موجب رضای خداست. داشتن روحیه تعاون هم از فضایل اخلاقی است. این روحیه را باید از دوران کودکی در فرزندان خود ایجاد کنیم و حس همدردی و همیاری را در آنان تقویت کنیم. والدین و معلمان و مربیان می توانند در این مورد نقش خوبی ایفا کنند. کمک در کارها، اخلاق پیامبرانه است.
رسول خدا(ص) در کارهای خانه به همسرانش کمک می کرد و در بیرون هم با مسلمانان همکاری داشت و در کارهای جمعی، سخت ترین کارها را بر عهده می گرفت. در روایات، عنوان «قضاء حاجت مومن» و «سعی در حاجت مومن» آمده و خدمت به دیگران و عنایت داشتن به امور برادران دینی و رفع نیازهایشان بسیار نیکو شمرده شده است و ثواب دارد.
پیامبر خدا(ص) فرمودند: «لا یَزالُ النّاسُ بخیر ما اَمَروا بالمَعروفِ و نَهَوا عَنِ المُنکَرِ و تعاوَنوا عَلَی البِرّ... ؛ مردم همواره در خیر و خوبی اند، تا وقتی که امر به معروف و نهی از منکر می کنند و در نیکی با یکدیگر یاری و تعاون دارند. هر گاه چنین کاری را ترک کنند، خداوند هم برکات خویش را از آنان می گیرد.»(۳)
تعاون، حتی نسبت به راه خیر و اصلاح خانواده و فرزندان هم سفارش شده است. در روایات از زنی که شوهر خود را در کارهای نیک یاری رساند و پدری که فرزند خود را در نیکی مددکار و یاور باشد، ستایش شده است. جامعه ایمانی باید نسبت به هم همدردی و همکاری و همیاری داشته باشند، تا مورد عنایت حضرت حجت(عج) قرار گیرند.
پی نوشت ها:
۱.سوره مائده،آیه۲
۲.اصول کافی،ج۲،ص۲۰۰
۲همان،ص۳۶۶
۴.بحارالانوار،ج۹۷،ص ۹۴
* برگرفته از کتاب «زندگی مهدوی؛ اخلاق و اوصاف منتظران»، نوشته جواد محدثی
پایان پیام/248
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar