Imam Ridha as bersabda “sempurnanya agama berada pada wilayah kami serta berlepas diri dari musuh-musuh kami.”
Shabestan News Agency, Tawalli (berwilayat) adalah mentaati dan membela wali Allah, sementara tabarra (berlepas diri) ialah berlepas diri dari kebatilan dan penyimpangan serta orang-orang yang memusuhi wali Allah.
Imam Ridha as bersabda “sempurnanya agama berada pada wilayah kami serta berlepas diri dari musuh-musuh kami.”
Salah seorang sahabat Imam Shadiq as berkata kepadanya bahwa ada orang yang ia mengaku cinta kepadamu namun ia lemah di hadapan musuh-musuhmu, kemudian Imam Shadiq as berkata “celakalah! Adalah dusta jika ada orang yang mengaku berwilayat kepada kami namun ia tidak berlepas diri dari musuh-musuh kami.’’
Ziarah Asyura merupakan bentuk pernyataan berlepas diri dari beragam bentuk kejahatan dan kezhaliman. Beliau menukil pernyataan Imam Husain as yang menyatakan bahwa Umar bin Sa’ad adalah seorang anak haram dari orang tua yang haram, yang telah meletakkanku diantara perang dan kehinaan.
Islam adalah agama yang tegas. Islam tidak mencampur kebenaran dan kebatilan. Sebotol Minuman keras tidak serta merta menjadi air suci ketika kita mencampurnya dengan segelas air suci. Orang yang terbiasa melihat gambar atau film yang cabul tidak mengetahui apa tujuan dan akhir dari tindakannya itu. Orang yang terbiasa melakukan dosa, memulai semuanya dari dosa-dosa ringan dan kecil sampai pada tahapan ia meyakini khurafat dan ramalan-ramalan.
Dalam kisah Asyura kita tahu bahwa Abul Fadhl Abbas as membela Al-Husain as hingga titik darah penghabisan, bahkan jika ia diberi imbalan dunia dan seisinya untuk melepas Al-Husain niscaya ia tidak akan melakukannya. Inilah symbol pecinta sejati. Kalau beliau rela mengorbankan jiwanya untuk manusia suci ini mengapa kita tidak rela hanya untuk menangisinya?
نمی شود کسی منتظر باشد اما با دشمنان حضرت(عج) دشمنی نکند
مگر می شود کسی دم از خدا و دین و پیامبر(عج) و امام زمان(عج) بزند ولی با دشمنان اینان، روابط حسنه و دوستی و همدلی داشته باشد؟! مگر می شود کسی منتظر امام زمان(عج) باشد، ولی با آنان که دشمن آن حضرت(ع) اند، دشمن نباشد؟
مگر می شود کسی دم از خدا و دین و پیامبر(عج) و امام زمان(عج) بزند ولی با دشمنان اینان، روابط حسنه و دوستی و همدلی داشته باشد؟! مگر می شود کسی منتظر امام زمان(عج) باشد، ولی با آنان که دشمن آن حضرت(ع) اند، دشمن نباشد؟
به گزارش گروه مهدویت و غدیر خبرگزاری شبستان: کلمه نخست مسلمانی «لا اله الا الله» است، یعنی نفی معبودهای دیگر و اثبات معبود راستین یعنی خدا.
این نفی و اثبات، سنگ زیربنای اسلام و توحید است. در آیة الکرسی می خوانیم: «فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُۆْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَیَ»(1) «کسی که به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکم و استوار، چنگ زده و تمسک کرده است».
در زندگی همه پیامبران و امامان و اولیای الهی، تولی و تبری بوده است، یعنی با دوستان خدا دوستی کردن و با دشمنان خدا دشمنی کردن و از آنان برائت و بیزاری جستن. ما در برابر حق و باطل، عدالت و جور، مومنان و کافران، دوستان و دشمنان نمی توانیم برخورد یکسان داشته باشیم. باید با جناح حق و افراد خود و با خدا و دین اولیای الهی، همبستگی و پیوند داشته باشیم و یاری و حمایت کنیم (ولایت) و از کفر و نفاق و ظلم و افراد بد و دشمنان دین، اظهار تنفر و بیزاری کنیم و موضع ما در برابر آنان روشن باشد(برائت).
تولی، مطیع و حامی (ولی خدا) بودن است و تبری، جبهه گیری در برابر باطل و ضلالت جباران است.
امام رضا(ع) فرمودند: «کمالُ الدّینِ وِلایَتنا وَ البَرائة مِن اَعدائنا»(2) «کمال دین، ولایت ما و برائت و بیزاری از دشمنان ماست».
به امام صادق(ع) گفتند: فلانی دوستدار شماست اما در بیزاری و برائت از دشمنان تان ضعیف است و ناتوان. حضرت(ع) فرمودند: «هیهات! دروغ می گوید کسی که مدعی ولایت ماست، ولی از دشمنان ما برائت نمی جوید.»(3)
این تولی و تبری، تنها در مرحله قلبی و اظهار زبانی نیست. موضع عملی شیعه باید جانبداری و حمایت و نصرت از امام حق و جبهه حق و مبارزه و تقابل با ستمگران و اهل باطل باشد. در حادثه عاشورا، آنان که اهل تولی نسبت به حضرت(ع) و تبری از دشمنانش بودند، کناری ننشستند که تنها دعا کنند، به یاری او شتافتند و در این راه جان فدا کردند و شهید شدند. شب عاشورا، سخن یاران حضرت(ع) این بود: «نُوالی مَن والاکَ و نُعادی مَن عاداکَ»(4) «با هر که دوستدار تو باشد دوستی می کنیم و با دشمن تو دشمنی می کنیم».
زیارت نامه هایی که خطاب به ائمه(ع)، به ویژه امام حسین(ع) می خوانیم، پر از اظهاراتی است که تولی و تبری را نشان می دهد. این خط در زیارت عاشورا واضح تر تبیین شده است. با گفتن «سِلم لمن سالَمکم و حَرب لِمَن حارَبکم»؛ این موضع را نشان می دهیم. در زیارت دیگری نسبت به امام حسین(ع) می خوانیم: «اِنّی اَتَقَربُ اِلَی الله بزیارتکم و بمحبّتکم وَ اَبرَءُ اِلَی الله مِن اَعدائکم»(5) «من با زیارت و محبت شما، به آستان خدا تقرب می جویم و در پیشگاه خدا از دشمنان تان بیزاری می جویم».
نیز خطاب به اهل بیت(ع) می گوییم: «فَمَعکم مَعَکُم، لا مَعَ عَدوّکم»(6)، «با شمایم، با شمایم، نه با دشمنان تان».
اظهار همبستگی با اولیای خدا و جدا کردن خط خود از دشمنان دین و ائمه(ع)، تجلی تولی و تبری است. مگر می شود کسی دم از خدا و دین و پیامبر(عج) و امام زمان(عج) بزند ولی با دشمنان اینان، روابط حسنه و دوستی و همدلی داشته باشد؟! مگر می شود کسی منتظر امام زمان(عج) باشد، ولی با آنان که دشمن آن حضرت(ع) اند، دشمن نباشد؟ پس تکلیف واجب «تولی و تبری» که از فروع دین است چه می شود؟ از کجا یک شیعه واقعی و شیعه ظاهری را می توان شناخت؟
ولایت با امام زمان(عج) و برائت از دشمنانش در زندگی یک شیعه باید ظهور و بروز داشته باشد. وقتی خطاب به حضرت مهدی(عج) می گوییم: «اَنا وَلی لکَ، بَری مِن عَدُوک؛ من با تو ولایت و همبستگی را دوست دارم و از دشمن تو بیزارم» (7)، باید بدانیم امروز، دشمن آن حضرت(ع) چه کسانی اند و برائت ما از آنان چگونه تحقق و نمود پیدا می کند؟ آنکه با دشمنان دین و اهل بیت(ع) دوستی کند قطعا از ولایت خاندان پیامبر(ص) و ولایت خدا دور می شود.
ولایت و دوستی با اهل حق و اهل دین، راه رسیدن به دوستی خدا و رضای پروردگار است، کسی که از مدار تولای این خاندان خارج شود، از ولایت خدا هم بیرون رفته است. امام زمان(عج) در یکی از نامه ها و توقیعاتش نوشته است: «اشهِدکم اَن کلَّ مَن نَبرَا مِنهُ فاِنَّ اللهَ یَبرا مِنهُ و مَلاکتهُ وَ رُسُلَهُ وَ اولیائَهُ»(8) «شما را گواه می گیرم که هر کس ما از او برائت و بیزاری بجوییم، خدا و فرشتگانش و پیامبران و اولیائش از او بیزاری می جویند.»
ولایت ائمه(ع)، معیار است، پس با این خاندان تولی داشته باشیم.
پی نوشت ها:
1.سوره بقره، آیه256
2.بحارالانوار، ج27،ص58
3.همان
4.عنصر شجاعت، ج1، ص164
5.مفاتیح الجنان، زیارت امام حسین(ع) در نیمه رجب
6.مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره
7.زیارت آل یاسین8.معادن الحکمه، ج2، ص283
* برگرفته از «زندگی مهدوی؛ اخلاق و اوصاف منتظران»، جواد محدثی
پایان پیام/248
(Shabestan/Berbagai-Sumber-Lain/ABNS)
Posting Komentar